پادشاه گیون چوگو

پادشاه گیون چوگو:
پادشاه گیون چوگو؛ سیزدهمین پادشاه باکجه؛ بدون شک یکی از بزرگ ترین شخصیت های کشوری بود که روزهای افتخار آمیز خود را در زمان این پادشاه و در اواسط قرن چهارم میلادی تجربه کرد.علاوه بر توسعه ی یکباره ی مساحت کشور؛پادشاهی به طور فوق العاده ای به دلیل استحکام قدرت سلطنتی و ترویج تجارت دریایی با کشورهای همسایه مورد توجه قرار گرفته است. به لطف دست آوردهای قابل توجه وی در داخل و خارج از کشور؛ باکجه توانست تا زودتر از دو پادشاهی دیگر در شبه جزیره ی کره و در دورانی که به اصطلاح سه پادشاهی خوانده می شد؛ به نقطه ی اوج خود برسد.

بر پایه ی قدرت مضاعف کشور؛ گیون چوگو بر قبایل کوچک و مناطق شهری غلبه کرد.در سال ۳۶۹؛ باکجه قبیله ی ماهان را تصرف کرده و با این کار بر بخش جنوب غربی شبه جزیره ی کره تسلط پیدا کرد.همچنین این شرایط تاثیر زیادی بر اتحادیه ی باستانی گایا که در غرب رودخانه ی ناکدوک قرار داشت ؛ اعمال کرد. در نتیجه؛ باکجه به عنوان یک قدرت قوی که بخش های مرکزی و جنوب غربی شبه جزیره را تحت کنترل خود داشت؛ظاهر شد. اما این کشور هنوز هم رقیبی دیگر به نام سلسله ی شمالی گوگوریو را داشت.

در سال ۳۶۹؛ دو کشور در نبرد چیانگ در منطقه ی هوانگ هه امروزی به مبارزه پرداختند.باکجه با حمله ای غافلگیرانه نبرد را برد و پنج هزار از سربازان دشمن را به اسارت گرفت.در آن زمان؛ در واقع باکجه در بسیاری از موارد به مانند جمعیت؛ مساحت و تعداد سربازان از گوگوریو عقب تر بود.با این حال؛ به لطف رهبری فوق العاده ی گیون چوگو و سربازانش که در نظمی مثال زدنی حرکت می کردند؛ ضعیف توانست بر قوی غلبه کند. بعد از شکست در جنگ؛گوگوریو مجددا در سال ۳۷۱ به باکجه هجوم برد.عملکرد باکجه در کمین کردن موفقیت آمیز بود و ارتش گوگوریو عقب نشینی کرد.
در زمستان همان سال؛ گیون چوگو پاتکی را ترتیب داد و سی هزار سرباز را شخصا هدایت کرد. نیروهای باکجه بر بیشتر بخش های منطقه ی هوانگ هه تسلط یافته و به قصد حمله بر قلعه ی پیونگ یانگ به پیش رفتند. اگرچه باکجه در تصرف قلعه ناکام مانده و عقب نشینی کرد؛ پادشاه گو گاک وون از گوگوریو با تیری هدف قرار گرفته و در نبرد کشته شد.این تحقیری باورنکردنی برای گوگوریو بود در حالی که باکجه به طور کامل قدرت خود را نشان داد.

در حالی که گیون چوگو شدیدا با سلسله ی شمالی گوگوریو در حال نبرد بود؛ او برای بهبود روابط با دیگر کشورهای همسایه در حال تلاش بود.باکجه با پادشاهی کره ای شیلا در جنوب شرقی در سال ۳۶۶ متحد شد و با ژاپن در سال ۳۶۷ روابط دیپلماتیک برقرار کرد.پادشاه به عنوان اولین پادشاه باکجه که نامش در در یک کتاب تاریخی چینی ثبت شده است؛ شناخته می شود. بر اساس کتاب سلسله ی جین؛گیون چوگو در سال ۳۷۲ سفیری را به سلسله ی چینی جین فرستاد. باور بر این است که این مورد اولین ارتباط دیپلماتیک بین دو پادشاهی می بود.در همان سال؛ جین نیز فرستاده ای به باکجه فرستاد. در خلال سلطنت پادشاه؛ باکجه در مثلثی تجاری با چین و ژاپن پیشقدم شد و با این کار به عنوان یک مرکز جدید تجاری در شرق اسیا ظاهر شد.
یکی از قابل توجه ترین دستاوردهای پادشاه تبادلات سریع با پادشاهی “وا” از ژاپن در دورانی موسوم به یاماتو بود. پادشاه سفرای ژاپنی را به دربار باکجه دعوت کرد و ثروت و قدرت پادشاهی اش را به وسیله ی نمایش تعدادی از لوازم کمیاب به مانند ابریشم؛ کمان هایی ساخته شده توسط شاخ حیوان نر و تولیدات آهنی نشان داد. روابط دوستانه بین باکجه و ژاپن به خوبی در یک سلاح مخصوص که شمشیر هفت شعبه نامیده می شد و توسط گیون چوگو به رهبر یاماتو داده شده بود؛ سندیت خود را نشان داده است. گیون چوگو همچنین دو تن از محققین را به منظور ترویج کنفسیوس کلاسیک؛ الفبای چینی و فرهنگ باکجه به ژاپن فرستاد. گفته می شود که فرمانروای ژاپن محققین باکجه را وادار کرده است تا ولیعهد را آموزش دهند.

در داخل کشور؛ پادشاه به محققی به نام کوهئونگ دستور داد تا به منظور بالا بردن کرامت دربار سلطنتی و استحکام سیستم کشوری؛ کتاب تاریخ باکجه را تدوین کند.متاسفانه این کتاب تاریخی هم اکنون در دسترس نیست.

پادشاه چنان کشور قوی ساخته بود که تمام کشورهای همسایه از آن واهمه داشتند. به لطف مسیرهای بازرگانی که توسط پادشاه معرفی شدند؛ مردمان باکجه توانستند تا حضور خود را در ژاپن؛ چین و حتی جنوب شرقی آسیا گسترش دهند. بعضی محققین بر این باور هستند که به دلیل دستاوردهای پادشاه؛ باکجه توانست تا به آزادی و شکوه فرهنگی اینچنینی دست یابد. در زمان سلطنت وی؛ پادشاهی توانست تا به اوج خود در افزایش وسعت؛ اقتصاد و فرهنگ دست یابد.ناروا نیست اگر بگوییم وی مشهور ترین پادشاه سلسله ی باکجه است که در زمان او باکجه در قوی ترین وضعیت خود در تاریخ به سر می برد. او در سال ۳۷۵ فوت کرد و به این ترتیب سلطنت ۳۹ ساله ی وی خاتمه یافت.