کوان یول

ژنرال کوان یول:
کوان یول متولد سال ۱۵۳۷ ژنرال ارتش و فرمانده کل قوای کره بود که به طور موفقیت آمیزی نیروهای کره را در برابر ژاپن در خلال تهاجم نظامی ژاپن به کره هدایت کرد.او با نبرد هنگجو به خوبی شناخته شده است که در آن وی نیروهای سی هزار نفری ژاپن را با تنها ۲۸۰۰ نفر شکست داد. کوان یول از طایفه با اعتبار کوان در شهر آندونگ چشم به جهان گشود.پدر وی (کوان چول) یک یئونگ یوجئونگ(مقامی در دربار چوسون معادل نخست وزیر کنونی) بود .اما کوان یول تا ۴۶ سالگی وارد سیاست و ارتش نشد. در سال ۱۵۸۲ او اولین مقامش را در دولت کره دریافت کرد و بعدها به چندین مقام دیگر از جمله شهردار اویجو در سال ۱۵۹۱ رسید.

در خلال تهاجم نظامی ژاپن به کره :
زمانی که نیروهای ژاپنی در سال ۱۵۹۲ به کره تهاجم نظامی کردند؛ کوان به مقام شهردار گوانگجو شهری در منطقه جئولا منصوب شده بود و فرماندهی نظامی منطقه به وی داده شده بود . کوان و سربازانش به دنبال “یی گوانگ”فرمانده خود رفتند و رهسپار سئول شدند تا در آنجا به قوای اصلی ملحق شوند.”یی”سرانجام به وسیله ژاپنی ها در شهر یونگجین شکست خورد .کوان با در دست گرفتن فرماندهی به نیروها دستور عقب نشینی به گوانگجو را داد و در ان شهر حدود هزار مجاهد را جمع اوری کرد.
نبرد ایجی:
زمانی که سربازان ژاپنی در گئومسان در ناحیه جئولا اماده حرکت به سمت جونجو می شدند؛ کوان ارتش خود را به سمت ایچی یکی از دروازه های جئونجو حرکت داد . ده هزار نیروی ژاپنی تحت فرماندهی “کوبایاکاوا تاکاکاگه ” به ایچی حمله کردند. در حدود هزار نیروی تحت رهبری کوان با مبارزه توانستند نبرد را ببرند. کوان شخصا بر واحد نظامی خود با اعدام فراریان نظارت کرد و فرمانده پیش قراولان ارتش وی علی رغم زخمی شدن با تیر به پیکار ادامه داد. نتیجه نبرد ازاد سازی منطقه چولا بود.
محاصره داکسان:
حکومت چوسون از اعمال قهرمانانه کوان اگاه شدند و وی را به عنوان فرماندار جدید منطقه چولا در سال بعد انتخاب کردند.وی سپس ارتشی ده هزار نفری را به منطقه گیونگی هدایت کرد تا بتواند سئول را پس بگیرد که در انجا مجاهدان محلی و راهب ها نیز به وی پیوستند و وی را قادر ساختند تا ارتشی بیست هزار نفری را جمع اوری کند.نیروهای کوان در دژ داکسانگ در نزدیکی سوون مستقر شدند. ژاپنی ها که به وسیله ی اکیتا هیدیه هدایت می شدند دژ را به مدت یک ماه محاصره کردند . در این حال ذخایر اب ارتش کوان در حال اتمام بود.روزی کوان دستور داد تا چند اسب جنگی را بر روی دیوار دژ بیاورند و آن ها را با دانه های برنج بشویند.از فاصله دور آنها به مانند اسب هایی به نظر می رسیدند که با مقدار زیادی آب شست و شو داده شده بودند. ژاپنی ها که منتظر بودند ذخیره اب دژ به پایان برسد؛ روحیه خود را ازدست دادند و به سئول عقب نشینی کردند. کوان ژاپنی های عقب نشینی کرده را تعقیب کرد و تلفاتی در حدود سه هزار نفر و بالاتر را به آنها تحمیل کرد.بعد از جنگ پادشاه سئونجو یک بنای یادبود در بالای دژ داکسانگ بنا کرد که نام ان را “سماده”به معنی مکانی که اسب ها شسته شده بودند گذاشت. بعد از نبرد به عنوان قدردانی حکومت چوسون به کوان دستور داد تا به سمت شمال حرکت کرده و با ارتش ژاپن در سئول نبرد کند.

نبرد هنگجو:
کوان و افرادش کمپی را در دژ کهنه ی هنگجو نزدیک سئول بر پا کردند .اگر چه نیروهای وی به مجاهدین محلی تحت فرماندهی کیم چان ایل و سربازان راهب به رهبری چوئه یونگ پیوستند؛ اما شمار نیروهای او که به هنگجو وارد شدند بیش از دو هزار و هشتصد تن نبودند.در این وضعیت سخت فرماندهان ژاپنی (کاتوکیوماسا و اکیتا ) با سی هزار نفر به دژ هنگجو حمله کردند و خواستند کار سربازان کوان را یک بار و برای همیشه تمام کنند .ژنرال اکیتا که هرگز نبردی را به طور مستقیم در خط مقدم رهبری نکرده بود؛ نیروهای ژاپنی را را به سمت دژ هدایت کرد. نبرد هنگجو زودتر از موعد و در سحرگاه دوازده فوریه ۱۵۹۳ آغاز شد .نیروهای ژاپنی تحت هدایت کاتو و اکیتا که با تفنگ های فیتیله ای مجهز شده بودند؛ دژ را محاصره کردند اولین حمله سنگین را انجام دادند اما نیروهای کوان و غیر نظامیان داخل دژ به سختی مقاومت کردند و سنگ ها،تیرها و گلوله های آهنی به سمت ژاپنی ها پرتاب کردند و بر سر ژاپنی ها آهن ذوب شده ریخته و روغن آتش زندند.نوعی سلاح کره ای که به باروت ضد نفر شهرت داشت ؛در این نبرد به کار گرفته شد.در این نبرد ده هزار نفر از نیروهای ژاپنی کشته یا زخمی شدند و ژنرال های ارشد اکیتا،اشیدا میتسوناری و کیکاوا هیرویی زخمی شدند و مجبور به عقب نشینی و فرار از منطقه شدند . این نبرد یکی از سه پیروزی بزرگ ارتش کره در خلال جنگ هفت ساله بود. سایر موفقیت های بزرگ ارتش کره عبارت بودند از: نبرد جزیره هانسان و محاصره جینجو

بعد از نبرد هنگجو:
بعد از نبرد ،کوان تا اغاز گفتگوهای صلح صلح بین سلسله چینی مینگ و هیدیوشی تویوتومی جایگاه خود را حفظ کرد سپس وی داون سو (فرمانده کل قوا)نیروهای کره شد.او برای مدت کوتاهی به علت رفتار سختگیرانه اش با فراریان از سمت خود عزل شد اما در سال های بعدی دوباره به مقامش منسوب شد.او به ژنرال نیروی دریایی که اسمش وون کیون بود دستور داد تا نبردی چیل چون ریانگ را بر علیه ژاپنی ها راه بیندازد. نبردی که اگر چه با پیروزی ژاپن به پایان رسید اما دریادار “یی سون شین توانست ژاپنی ها را تحت فرماندهی تودو تاکاتورا در نبرد میونگ نیانگ شکست دهد. در سال ۱۵۷۹ کوان و فرمانده چینی “ما ژو” یک نبرد را بر علیه ژاپنی ها در اولسان طراحی کردند اما فرمانده کل قوای چین به کوان دستور عقب نشینی داد .سپس کوان سعی کرد تا به ژاپنی ها در سان چون حمله کند اما این ایده نیز به وسیله چینی ها رد شد.
بعد از جنگ کوان از تمامی پست هایش بازنشسته شد. وی در جولای ۱۵۹۹ فوت کرد.بعد از جنگ وی عنوان یئونگ یو جئونگ (عنوانی که پس از مرگ اهدا می شد) و یک عنوان دیگر نیز به همرا ژنرال یی سون شین و ژنرال وون کیون دریافت کرد عناوینی که معتبرترین عناوین اهدا شده به ژنرال هایی بود که در نبرد علیه ژاپن در دوران تهاجم ژاپنی ها شرکت داشتند. از کوان در تاریخ کره به عنوان یکی از موفق ترین و وطن پرست ترین فرماندهان نظامی یاد می شود.
محاصره هنگجو (یکی از نبردهای ژنرال کوان یول)
محاصره هنگجو در دوازده فوریه ۱۵۹۳ در خلال تهاجم نظامی ژاپن به کره صورت گرفت.در این نبرد حدود سه هزار نفر از مدافعان کره ای که به وسیه ژنرال کوان یول هدایت می شدند موفق شدند بیش از ده هزار نفر سرباز ژاپنی را شکست دهند.همراه با محاصره جینجو در سال ۱۵۹۲ و نبرد جزیره هانسان ؛این نبرد به عنوان بزرگترین پیروزی ارتش کره در خلال جنگ هفت ساله مورد توجه است.
پیش زمینه:
در هفته دوم فوریه ۱۵۹۳ یک ارتش قدرتمند سی هزار نفری ژاپنی تحت فرماندهی اکیتا هیدیه و کاتو کیوماسا به منظور تصرف منطقه گویانگ به سمت دژ هنگجو پیش رفتند.ژاپنی ها در نبرد قبلی که به نبرد”بیوک جگوان”مشهور است پیروز شده بودند اما ذخایر آنها به علت نقش دریادار یی سون شین در جلوگیری از پهلوگیری کشتی های تدارکات ژاپنی در سواحل غربی شبه جزیره کره در حال تمام شدن بود.به همین علت اتمام سریع محاصره برای نیروهای ژاپنی حیاتی بود.
اماده سازی کوان یول:
کوان یول ۲۳۰۰ نفر از جمله نیروهای امدادی فرماندهان جو گیونگ،سئون گوی و هئو اک را جمع اوری کرد.مجاهدان تحت رهبری کیم چئون ایل و راهب های جنگجویی که توسط چوی یونگ فرماندهی می شدند به این افراد اضافه شدند.وی مقر خود در داکسان در حومه سوون را ترک کرد و سپس به هنگجو رسید در حالی که در مجموع سه هزار نفر در اختیار داشت.این مکان به عنوان یک کوه شناخته می شد اما به طور دقیق تر یک تپه بود که ۴۱۳ فوت (۱۲۴ متر)ارتفاع از سطح دریا داشت. به محض رسیدن ارتش کوان استحکامات میدانی را برپا کردند (شامل دیوارهای گلی بلند ده فوت (سه متر) که با پرچین های چوبی تقویت شده بودند).
ساخت این بناها سه روز طول کشید.سلاح و آذوقه کافی در داخل دژ ذخیره شده بود و تقریبا چهل هواچا (نوعی سلاح کره ای)بر دیوار قلعه جاسازی شده بود.نکته مثبت دیگر دید شمال غربی دژ نسبت به رودخانه هان بود که در مجاورت ان قرار داشت که باعث می شد نیروهای انسانی،سلاح و تجهیزات مورد نیاز از طریق رودخانه به ارتش کره برسد .امکات تخلیه و عقب نشینی از طریق رودخانه یک حس امنیت و ارامش را در میان مدافعان فراهم کرده بود.
حمله:
اکیتا در نبرد”بیوک جگوان”پیروز شده بود و از پیروزی دیگری در هنگجو مطمئن بود.او و کاتو کیوماسا به همراه ده هزار سرباز در خارج از هانسئونگ(سئول)راهپیمایی کردند و امیدوار بودند تا بتوانند ارتش ۲۳۰۰ نفری کره را در قلعه نابود کنند.انها سحرگاه به هنگجو رسیدند.اکیتا نیروهای خود را به سه دسته تقسیم کرد و دژ را محاصره کردند. اکیتا و کاتو سربازها را توزیع کردند و به آنها دستور دادند تا به وسیله بالا رفتن از دامنه ی هنجگو حمله کنند.در ساعت دوازده صبح دوازدهم فوریه ۱۵۹۳ ژاپنی ها حمله خود را اغاز کردند.
زمانی که سربازان ژاپنی در تلاش برای شکستن دیوارهای کاه گلی آمیخته با پرچین های چوبی بودند؛ کره ای تخت سنگ ها و تنه درخت ها را از موقعیت دفاعی خود پرتاب کردند و تیرهای آتشین ، تفنگ های بلند و خمپاره اندازهای خود را روشن کردند و با هواچاهای قابل احتراق و تیرانداز به صفوف پرتعداد ژاپنی ها حمله کردند.اگرچه ژاپنی ها اولین خط مدافعان را اشغال کردند اما آنها نتوانستند باقی خطوط مدافعان را بشکنند.در کل نه حمله به موقعیت کره ای ها دستور داده شده بود.
در برآمدگی غربی قلعه دژ یک نشانه وجود دارد که حاکی از لحظه ای از نبرد در بعد از ظهر است؛ زمانی که نیروهای ژاپنی در حال نفوذ به جبهه ای از دژ بودند که توسط راهب ها حفاظت می شد.این وضعیت خطرناک هنگامی که یک گروه تحت رهبری کوان یول با وجود این که آن برامدگی تخریب شده بود توانستند آن را تقویت کنند؛ مهار شد .کمانداران از تیرها کمتر استفاده می کردند و در مهار تهاجم بعدی شک و تردید وجود داشت .در این حال یک قایق در حالی که هزاران تیر را حمل می کرد؛ به قسمت جنوبی رودخانه قلعه رسید .با اوردن تیرها روحیه مدافعان تقویت شد.
بعد از متحمل شدن تلفات سنگین و شکست در نفوذ به موقعیت کره ای ها کاتو دستور عقب نشینی داد. اکیتا و کاتو هر دو به مانند دیگر فرماندهان ارشد ژاپنی (ایشیدا میتسوناری، مائنو ناگایاسو و کیکاو هیرویی)مجروح شدند. کره ای ها تلفاتی در حدود ده هزار نفر به مهاجمان تحمیل کردند و ۷۲۷ نیزه و شمشیر از ژاپنی های عقب نشینی کرده به غنیمت گرفتند.

عواقب:
شواهد تاریخی نشان می دهد غرور ارتش مهاجم و اماده سازی دفاعی خوب کره ای ها موجب شکست ژاپن شد.وهمچنین نوع زمین و پیشرفت تکنولوژیکی استحکامات دفاعی کره ای ها باید مورد توجه قرار بگیرد .زمین کوهستانی و مداخله دریایی،اذوقه و سلاح رسانی به محاصره کنندگان ژاپنی را در مقایسه با ارتش های بزرگ دیگر سخت کرده بود.
بعد از جنگ کوان یول به نقش هواچاها در پیروزی کره اشاره کرد.استحکامات کره ای ها در بالای یک تپه شیب دار بودند و در طول این مدت ژاپنی ها یک ارایش نظامی سنتی با انبوهی از سربازان را که در سراسر جهان به کار گرفته می شد؛ به کار گرفتند و ان یک هدف آسان برای هواچاها و خمپاره انداز های کره ای ها بود و کار را برای دفاع از مناطق وسیع راحت می کرد.
از لحاظ تاریخی کره ای ها به ژنرال کوان یول به عنوان یک رهبر قوی از لحاظ تکنیکی که تحت رهبری وی نیروها روحیه خود را در حال دفاع و محاصره در خلال محاصره هنگجو حفظ کردند می نگرند و ارزش قائلند.
بعد از جنگ در سال ۱۶۰۲،پادشاه سونجو یک بنای یادبود به افتخار فرمانده کوان یول و مبارزانش در قلعه هنگجو بنا کرد اما این بنای یابود در خلال جنگ کره تخریب شد. از دهه شصت تا نیمه های دهه نود قرن بیستم میلادی دولت کره بنای یادبود دیگری ساخت که اکنون برای توریست ها در دژ هنگجو قابل بازدید است.