چو موسون

چو موسون
“چو موسون” متولد سال ۱۳۲۵ یک دانشمند،مخترع و فرمانده نظامی در اواخر سلسله ی گوریو و اوایل سلسله ی چوسون بود.چو در خانواده ای ثروتمند به دنیا آمد.پدر وی یکی از مقامات مدیریتی بود.در کودکی،زمانی که وی همراه پدرش در قصر بود؛ آتش بازی های صورت گرفته توسط مغول ها را تماشا می کرد.بعدها چو تصمیم گرفت دستور العمل ساخت باروت را به کره منتقل کند.او به چین مسافرت کرد ولی تکنولوژی های آن منطقه نظیر پرورش پنبه و ساخت باروت به صورت راز باقی مانده بود.چو تلاش کرد تا بعضی از این موارد مخفی را به کره قاچاق کند و سرانجام توانست اطلاعاتی درباره ی سه جز اصلی باروت(سولفور،زغال سنگ خالص و نیترات پتاسیم)به دست آورد.اما پروسه ی به دست آوردن نیترات از ماده ی معدنی آن سخت بود و او نمی دانست چگونه باروت را از مواد خام تهیه کند.بعد از چند شکست تجربی،چو پروژه را رها کرد اما درباره ی یک تاجر ثروتمند چینی که اطلاعاتی درباره ی باروت داشت؛ چیزهایی شنید.او آن تاجر را که به منظور تجارت در گوریو بود ملاقات کرد و به وی در عوض دستور العمل ساخت باورت رشوه داد.گوریو شروع به ساخت اولین باورت بومی خود بین سال های ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۶ کرد.چو قدرت سلاح جدید را در حضور پادشاه و بسیاری دیگر از مشاوران دربار نشان داد و تقریبا همه ی آنها از قدرت تخریبی این سلاح در مقایسه با تسلیحات موجود شگفت زده شدند.دولت از وی حمایت زیادی کرد و در سال ۱۳۷۷ یک آزمایشگاه و کارخانه برای باروت تاسیس کرد.چو در آنجا انواع مختلفی از توپ های جنگی و اسلحه ها را اختراع کرد.در میان اختراعات وی،نوعی موشک کوچک و هواچا (نوعی وسیله ی پرتابی که اغلب به عنوان اولین موشک انداز چند گانه در نظر گرفته می شود)نیز دیده می شود.سپس او اختراعات خود را در یک نبرد واقعی در “نبرد جینپو” استفاده کرد.او در این نبرد به عنوان یکی از فرماندهان کره ای حضور داشت.نیروهای گوریو به لطف باروت نبرد را به آسانی بردند.او همچنین شروع به ساخت کشتی جنگی برای تعقیب دزدان دریایی کرد.به دلیل اینکه اختراعات وی کمک زیادی به کشور کرد، او ترفیع یافت و قادر شد تا در سیاست حضور داشته باشد.اما او زمانی که دستور العمل باروت را از آن تاجر به دست آورده بود پیر بود و روزهای آخر عمرش مصادف بود با تغییر حکومت از گوریو به چوسون.بعد از تاسیس سلسله ی چوسون،چو از امور نظامی و سیاسی بازنشسته شد و در سال ۱۳۹۵ فوت کرد.بعد از مرگش،پادشاه تجو به وی عنوان افتخاری نائب نخست وزیر را داد.