پادشاه دونگ سونگ

پادشاه دونگ سونگ از بکجه (حکومت:۴۷۹-۵۰۱)؛ بیست و چهارمین پادشاه از سلسله ی بکجه؛ یکی از سه پادشاهی کره ای بود.
مقدمه: او پسر گونجی؛برادر جوان تر بیست و دومین پادشاه بکجه یعنی پادشاه مانجو بود که بعد از شنیدن خبر سقوط پایتخت بکجه در سال ۴۷۷ از پادشاهی یاماتو ژاپن به بکجه برگشت. گونجی در همان سال فوت کرد و مانند مانجو احتمالا توسط یک درباری به نام هه گو به قتل رسیده است.ظهور و ترفیع دونگ سونگ به پادشاهی توسط خاندان جین که مانع شورش هه گو شده بودند؛ انجام شده است. بعد از اینکه پادشاه سام گون بدون داشتن فرزندی از دنیا رفت؛ پادشاهی به دونگ سونگ رسید.
دوران سلطنت: بعد از انتقال پایتخت از منطقه ی سئول کنونی به اونگجین؛ او کوشید تا قدرت دربار را مستحکم کند.او به منظور ساخت پایتخت جدید؛ چندین دژ و قلعه را بنا کرد.او به قصد مقابله با اشراف تثبیت شده در پایتخت سابق؛ قبایل محلی سا؛یون و بک را در دربار ترکیب کرد.
دونگ سونگ در سال ۴۸۴ فرستاده ای را به منظور قدردانی به سلسله ی چینی ژی جنوبی فرستاد و همکاری های بکجه را با چین جنوبی بعد از مدت ها وقفه مجددا آغاز کرد.
او به واسطه ی ازدواج با یک زن اشراف زاده ی شیلایی در سال ۴۹۳؛اتحادی را با این کشور به وجود آورد و دو کشور به طور متحد در سال ۴۹۵ به گوگوریو حمله ور شدند.
در سال ۴۹۸؛ ارتش بکجه تامنا را که یک پادشاهی در جزیره ی جیجو بوده و سابقا در ۲۳ سال قبل ولایت بکجه را پذیرفته بود؛تحت انقیاد خود در آورد. علت این امر ناتوانی تامنا در فرستادن خراج درخواستی بود.
کتاب ژی تصریح می کند که دونگ سونگ ارتش هایی را به منظور شکست نیروهای گوگوریو به لیائودونگ و لیائوژی فرستاد.
مرگ:از سال ۴۹۹؛ کشور دچار قحطی سختی شده بود ولی بر اساس سامگوک ساگی پادشاه غیر مسئولانه رفتار می کرد.به موازات این که راه زنی ها در حال گسترش بود؛پادشاه به سبک زندگی بی تفاوت خود ادامه می داد.
با نزدیک شدن به پایان دوران سلطنت دونگ سونگ؛قبایل محلی پایتخت جدید؛ قبایل سنتی و قدرتمند “هه” و “جین” را تحت الشعاع قرار دادند و حتی بر جایگاه پادشاهی نیز فشار وارد کردند. دونگ سونگ سعی نمود تا با تبعید “بک گا” به یک دژ دور افتاده؛ آنها را مهار کند. این موضوع باعث خشم بزرگی شد و نیروهای بگ گا پادشاه دونگ سونگ را در حالی که او در شکار بود به قتل رساندند.