یی سون شین

یی سون شین متولد ۲۸ آوریل ۱۵۴۵ یک فرمانده دریایی کره ای بود که به علت پیروزی هایش بر نیروی دریایی ژاپن در خلال جنگ ایمجین در سلسله چوسون مشهور شده و به علت رفتار نمونه اش در خارج و داخل میدان نبرد نه تنها توسط کره ای ها بلکه توسط دریاسالار های ژاپنی هم مورد احترام می باشد.

تاریخ دانان نظامی یی سون شین را به همراه دریادار هوراتیو نلسون (دریادار انگلیسی)به علت رکورد شکست ناپذیری اش در برابر قوای ظاهری زیادتر دشمن و عدم بهره بردن از سوابق تعالیم دریایی در زمره بزرگ ترین فرماندهان دریایی قابل بحث تاریخ قرار می دهند. لقب وی”سامدو ساگان تونگ جسا”از لحاظ ادبی معنی”فرمانده دریایی سه منطقه” را میدهد و تا سال ۱۸۹۶ لقب فرماندهان نیروی دریایی کره بود.شاید چشمگیرترین دستاورد نظامی وی در نبرد میونگ نیانگ اتفاق افتاده باشد.تعداد کشتی های دشمن ۱۳۳ عدد در مقابل سیزده کشتی چوسون بود و تنها نیروهای وی با ناوگان حداقلی بین ارتش ژاپن و سئول ایستاده بودند و مجبور به نبرد آخر شدند.با این وجود او ۳۱ کشتی از صد و سی و سه کشتی ژاپنی را تخریب و نابود کرد در حالی که حتی یک کشتی از ناوگان خود را از دست نداد.علی رغم اینکه هیچگاه آموزش های دریایی را دریافت نکرد و در نبردهای دریایی قبل از جنگ شرکت نداشت و حتی به طور پیوسته ای در تعداد و آذوقه نسبت به دشمن کمبود داشت اما به عنوان یکی از معدود دریاسالار های تاریخ جهان باقی مانده است که تا لحظه مرگ در تعداد زیادی از نبردهای دریایی که فرماندهی کرده است (حداقل بیست و سه)بدون شکست باقی ماند.یی در نبرد نوریانگ در شانزده دسامبر ۱۵۹۸ درگذشت. در حالی که ارتش ژاپن در حال بیرون رانده شدن کامل از شبه جزیره کره بود او با یک گلوله به طرز کشنده ای زخمی شد.جمله معروف وی که در هنگام مرگ گفت این بود:”جنگ در اوج خود قرار دارد.طبل جنگی مرا به صدا در آورید و مرگ مرا اطلاع رسانی نکنید.” دربار سلطنتی سرانجام عناوین مختلفی از جمله عنوان بعد از مرگی”چانگ ماگونگ”(دوک وفاداری و جنگ)،نام گذاری وی به عنوان”سئونمو ایلدونگ گونگ سین”(اولین مرتبه لیاقت نظامی در طول سلطنت پادشاه سئونجو) و دو مقام بعد از مرگی”یئونگ یو جئونگ (نخست وزیر) و “دئوک پانگ باون گان”(شاهزاده دربار از دئوک پانگ) را به وی اهدا کرد.امروزه یی به عنوان یک قهرمان قابل احترام در بین کره ای ها باقی مانده است..

سال های اولیه ی زندگی: یی در خیابان گئون چئون دونگ از شهر هانسئونگ (سئول امروزی،ناحیه جانگ گو در اینهیون دونگ)به دنیا آمد اما دوران جوانی و اوایل دوران بزرگسالی خود را قبل از گذراندن آزمون نظامی در “آسان”جایی که بستگان مادری وی زندگی می کردند و هم اکنون زیارتگاهی برای وی دائر شده‌است گذراند.خانواده وی عضو خاندان”دئوکسو یی” کره بودند.پدر بزرگ وی یی باگ نوک زمانی که یک اصلاح گر نئو کنفسیوس به نام جو گوانگ جو در خلال”سومین تصفیه سیاسی دانشمندان در سال ۱۵۱۹″ اعدام شد از سیاست بازنشسته شد و به روستایی در نزدیک مقبره جو رفت. پدر یی سون شین (یی جونگ)که از سیاست مایوس شده بود برخلاف انتظاری که از خانواده هایی با مرتبه اجتماعی یانگبان (اشرافی) می رفت، وارد خدمات دولتی نشد.اما اعتقاد عموم مبنی بر اینکه به دلیل ارتباط خانواده وی با جو گوانگ جو وی دوران کودکی سختی پشت سر گذاشته است نادرست می باشد.یکی از مهم ترین اتفاقات اوایل زندگی وی زمانی اتفاق افتاد که یی با ریو سئونگ ریونگ که یک استاد مشهور بوده و جایگاه کلیدی و رسمی”دوچه چالسا” را در اختیار داشت دوست شد.وی رهبری امور نظامی را در طول تهاجم ژاپنی ها به کره در اختیار داشت.در طول جنگ حمایت های “یو” از دریاسالار یی در دستاوردهای یی حیاتی بود.زمانی که یک پسر بچه بود یی با دیگر بچه های محل بازی های جنگی انجام می داد و استعداد عالی رهبری خود را در سال های اولیه زندگی نشان می داد.به عنوان یک نوجوان وی کمان خودش را ساخت و تیرهای خودش را خود پر دار می کرد.یی همچنین در خواندن و نوشتن هانجا(زبان کهن کره ای ها)مهارت داشت.در سال ۱۵۷۶ یی آزمون نظامی را گذراند.گفته می شود یی داوران را با کمانش شگفت زده کرده بود اما در گذراندن امتحان وقتی در طول آزمون سواره نظام ساق پایش شکست ناکام ماند.بعدها او دوباره به آزمون وارد شد و آن را گذراند.سپس یی به ناحیه نظامی در منطقه ی هامگیونگ فرستاده شد و در “باک بیونگ (ارتش خط مقدم شمالی)پست گرفت.او از لحاظ سنی بزرگ ترین افسر ارشد در سن ۳۲ سالگی بود بنابراین یی نبردهایی در جهت دفاع از استحکامات مرزی را در برابر غارتگران جورچن تجربه کرد و به سرعت به دلیل مهارت های استراتژیک و رهبری اش شناخته شد.در سال ۱۵۸۳ او ارتش جورچن را در نبرد به دام انداخت،غارتگران را شکست داد و رئیس آنها (مو پای نای)را دستگیر کرد.بر طبق سنت های آن زمان سپس به دلیل شنیدن خبر فوت پدرش یی سه سال را در خارج از ارتش سپری کرد.

بعد از برگشت به خط مقدم یی زنجیره ای از نبردهای موفقیت آمیز را بر علیه جورچن ها هدایت کرد.اما هوش سرشار و هنر وی در اوایل دوران نظامی اش باعث حسادت زیادی به وی شد و آنها به اشتباه او را به فرار در هنگام نبرد متهم کردند.این توطئه به وسیله ی یی ایل که بعد ها در دفع تجاوز ژاپنی ها در نبرد سانگجو ناکام ماند هدایت شده بود.این گرایش به خرابکاری و پاپوش درست کردن برای رقبای حرفه ای در سال های آخر دولت و ارتش چوسون بسیار متداول بود.یی از مقامش محروم شد،به زندان افتاد و مورد شکنجه واقع شد.بعد از آزادی یی اجازه یافت تا به عنوان یک سرباز کمکی به نبرد بپردازد.اما بعد از مدت کوتاهی یی به عنوان فرمانده “سئول هانروین وون”(یک مرکز آموزش نظامی)منصوب شد و بعدها به یک ناحیه کوچک منتقل شد و قاضی نظامی آنجا شد.تلاش های یی در شمال کره هنگامی که یی به عنوان فرمانده ناحیه دریایی بخش جئولای جنوبی منصوب شد با ارزش بود.در طی تنها چند ماه یی چهار مقام نظامی دریافت کرد.این مقام ها به طور متوالی دریافت شدند و هر یک بار مسئولیت بیشتری نسبت به قبلی داشتند.فرمانده گروه سربازان محافظ گوساریجین در منطقه پیونگ آن،فرمانده گروه سربازان محافظ مانپو که آن نیز در منطقه پیونگ آن بود.فرمانده گروه سربازان محافظان واندو در منطقه جئولا و سرانجام وی به سمت فرمانده ناحیه دریایی جئولای غربی منصوب شد.دربار سلطنتی به علت احتمال جنگ با ژاپن که آنموقع تحت رهبری هیدیوشی تویوتومی متحد شده بود و شرایط ناپایدار در منچوری جایی که خانسالار جوان جورچن به نام “نارهاسی” در حالی جمع آوری قدرت بود؛ در نابسامانی به سر می برد.نوادگان نارهاسی چندین دهه بعد و بعد از تهاجم به کره در سال های ۱۶۲۷ و ۱۶۳۷ و بعد از تاسیس سلسله چینی ژینگ بر کل چین مسلط شدند.یی پست جدید خود را در یئوسو در سیزدهمین روز از دومین ماه قمری از سال ۱۵۹۱ برعهده گرفت. از آن زمان او شروع به توسعه ی نیروی دریایی منطقه ای کرد که بعدها برای مواجه با مهاجمان ژاپنی استفاده شد.بعدها او با دست زدن به یک سری اصلاحات مانند ساخت کشتی لاک پشتی شروع به قوی کردن نیروی دریایی منطقه ای کرد.

تهاجم ژاپن به کره :
یی به دلیل چندین مبارزه موفقیت آمیز در برابر ژاپنی ها در خلال تهاجم ژاپنی ها به کره در یادها مانده است.در میان بیست و چهار پیروزی وی نبرد میونگ نیانگ و نبرد جزیره هانسان مشهورترین نبردها بودند.در سال ۱۵۹۲ هیدیوشی تویوتومی دستور حمله به کره و استفاده از آن به عنوان مقری برای تصرف سلسله چینی مینگ را داد. بعد از اینکه ژاپنی ها به بندر بوسان حمله کردند یی عملیات دریایی خود را از مرکز فرماندهی خود در یئوسو آغاز کرد.علی رغم اینکه وی هرگز در عمر خود یک عملیات دریایی را فرماندهی نکرده بود اما نبرد آکپو،نبرد ساچئون و چندین نبرد دیگر را به سرعت و به طور متوالی پیروز شد.پیروزی های پی در پی وی باعث احتیاط ناگهانی ژنرال های ژاپنی در برابر خطرات نبرد در دریا شد.هیدیوشی درباره ضرورت کنترل دریا در طول تهاجم به طور کامل آگاه بود.بعد از اینکه وی در اجاره دو گالیون(نوعی کشتی بادبانی اسپانیولی) پرتغالی ناکام ماند به خیال اینکه با برتری عددی می تواند بر نیروی دریایی چوسون غلبه کند ظرفیت ناوگان خود را به هزار و هفتصد کشتی افزایش داد.در مورد موفقیت های زیاد یی در برابر ناوگان ژاپن چندین دلیل وجود دارد.یی با بازبینی وضعیت سربازان،انبار غلات و ذخایر و جایگزین کردن آنها در صورت لزوم برای جنگ آماده شد.یک بخش از آماده سازی های وی احیا و ساخت کشتی لاک پشتی بود که عامل قابل‌توجهی در پیروزی های وی بود.همچنین وی مقدار زیادی اطلاعات در مورد سواحل جنوبی کره داشت و نبردهای خود را بر اساس استفاده از جزر و مد دریا و تنگه های دراز و باریک به عنوان یک مزیت برنامه ریزی کرده بود.یی یک رهبر دارای جذبه بود و در پشتیبانی از روحیه سربازانش علی رغم کمبود دائمی غذا و ذخایر و اخبار پیوسته از شکست های بسیار کره ای ها در میدان نبرد توانا بود.در بعضی منابع ذکر شده است که او شخصا مسافت زیادی را برای عمل کردن به آرزوی سربازانش قبل از مرگ می پیمود.او وفاداری خود را به مردم با رفتار توام با احترام با آنها و در بین آنها حتی زمانی که به خطر افتاده بود نشان داد.به این دلیل دریاسالار یی بسیار در میان سربازانش و مردم کره که اغلب با وجود خطر زیاد برای خودشان برایش خبررسانی می کردند مشهور شد. پانوک سئون (نوعی کشتی سرپوشیده با چوب)جوسیون از لحاظ ساختاری قوی تر از کشتی های ژاپنی در آن زمان بود.

پانوک سون از لحاظ بدنه قوی تر بود و در مقایسه با کشتی های ژاپنی که یک یا دو توپ را حمل می کردند؛ حداقل قابلیت حمل بیست توپ را داشت.توپ های مخصوص کشتی های ژاپنی در در مقایسه با همتای کره ای خود در قدرت و برد نامرغوب تر بود.دولت کره در گسترش توپ ها غفلت کرده بود بنابراین یی شخصا بر اینکار همت کرده و باعث گسترش این تکنولوژی شد.در نتیجه کره ای ها چندین نوع متفاوت توپ را در نبردها در اختیار داشتند.دریاسالار یی یک متخصص نبردهای دریایی بود.قوی ترین تکنیک دریایی ژاپنی ها سوار شدن به کشتی دشمن و نبرد تن به تن در داخل آن بود.پانوک سئون از کشتی های ژاپنی کند تر بود بنابراین دریاسالار یی برای خنثی کردن خطرناک ترین تکنیک دریایی ژاپنی ها فضایی کمی برای خطا داشت اما او برای انجام این کار در تمام نبردهایی که فرماندهی کرد توانا بود.زمانی که هوش یی به عنوان یک متخصص تدابیر جنگی در خلال جنگ ظاهر شد؛ افسانه ی وی نمایان گشت.در نبرد میونگ نیانگ که می تواند به عنوان بزرگ ترین نبرد وی مورد توجه قرار بگیرد یی در نبرد با سیزده پانوک سئون در حالی که ژاپن حداقل ۳۳۳کشتی (صد و سی و سه کشتی جنگی و حداقل دویست کشتی تدارکاتی و حمایتی)در اختیار داشت توانست پیروزی را رقم بزند.این موضوع تا حدود زیادی باعث کنترل کامل یی بر دریاها شده و سرانجام ژاپنی ها را مجبور به عقب نشینی کرده و چوسون را از تجاوز ژاپنی ها تا آخر جنگ مصون کرد.

چهار نبرد سال ۱۵۹۲:
نیروهای ژاپنی در بوسان و دادجین(شهری بندری در کرانه جنوبی چوسون)پیاده شدند و بدون مواجه با کوچک ترین مقاومت دریایی به سرعت آن بندرگاه ها را تصرف کرده و شروع به پیشروی به سمت شمال کردند.
انها در دوم ماه می سال ۱۵۹۲ و تنها در طی نوزده روز به سئول رسیدند.این موضوع به دلیل ناکارآمدی نظامی در ارتش جوسیون به ویژه در نبر سانگجو و شکست در دفاع از گردنه جوریونگ بود.بعد از تصرف هانسئونگ و پیونگ یانگ ژاپنی ها عبور از رودخانه یالو و سپس ورود به خاک چین و استفاده از آب های غرب شبه جزیره کره را برای پشتیبانی از تهاجم طرح ریزی کردند.اما یی سون شین از تمام فعالیت های دشمن آگاه بود…
نبرد اول(نبرد آکپو):
یی هرگز به طور رسمی در مدت حضورش در آکادمی نظامی نبرد دریایی را مطالعه نکرد و نه او و نه افرادی که از وی تبعیت می کردند قبل از تهاجم ژاپنی ها نبرد دریایی را تجربه نکرده بودند.در سیزده جون ۱۵۹۲ دریاسالار یی و دریاسالار یی اوک کی (فرمانده نیروی دریایی جئولای راستی)بادبان های بیست و چهار پانوک سئون،پانزده کشتی جنگی کوچک و چهل و شش کشتی ماهیگیری را کشیدند و در غروب آفتاب به آب های منطقه ی گیونگ سانگ رسیدند.روز بعد ناوگان جئولا به سمت مکان تعیین شده جایی که قرار بود با دریاسالار وون گیون ملاقات کنند حرکت کرد و در پانزده جون دریاسالار را ملاقات کردند.این ناوگان کوچک که بزرگ شده بود و به نود و یک کشتی تبدیل شده بود شروع به دور زدن جزیره ی گئوجه و حرکت به سمت جزیره ی گادوک کردند اما کشتی های پیشرو متوجه حضور پنجاه کشتی ژاپنی در لنگرگاه آکپو شدند.بعد از اینکه نزدیک شدن ناوگان کره ای را مشاهده کردند بعضی از ژاپنی ها که خود را با اموال غارت شده مشغول کرده بودند به کشتی های خود برگشتند و شروع به فرار کردند.در آن لحظه ناوگان کره ای کشتی های ژاپنی را محاصره کردند و کار آنها را با بمبارانی از توپ تمام کردند.آن شب کره ای ها پنج کشتی دیگر ژاپنی را سوراخ کرده و و چهار کشتی را نیز تخریب کردند.روز بعد کره ای توسط اخباری که به وسیله ی سازمان اطلاعات رسیده بود متوجه حضور سیزده کشتی ژاپنی در منطقه جئوک جین پو شدند.همانند موفقیت قبلی در آکپو ناوگان کره ای سیزده کشتی ژاپنی را تخریب کردند و نبرد آکپو را بدون از دست دادن حتی یک کشتی کامل کردند.
نبرد دوم (نبرد ساچئون):
در حدود سه هفته بعد از نبرد آکپو دریاسالاران “یی” و “وون” بعد از شنیدن اخبار سازمان اطلاعات در مورد حضور ژاپنی ها با مجموع ۲۶ کشتی(۲۳ کشتی تحت هدایت دریاسالار یی)به سمت خلیج ساچئون حرکت کردند.دریاسالار یی کشتی های ماهیگیری خود را که بخش اعظمی از ناوگان وی را تشکیل می دادند در حمایت از کشتی های لاک پشتی تازه تکمیل شده ی خود در پشت قرار داد.دریاسالار یی به ناوگان دستور داد تا با تظاهر به عقب نشینی باعث شوند تا ژاپنی ها با دوازده کشتی خود ناوگان کره ای ها را با رغبت تعقیب کنند.بعد از اینکه کشتی های ژاپنی از پناهگاه امن خود به بیرون کشیده شدند نیروهای دریایی کره ضد حمله کرده و با پیشگام بودن کشتی های لاک پشتی یورش برده و با موفقیت تمام دوازده کشتی دشمن را تخریب کردند.دریاسالار یی با وسیله یک گلوله در شانه چپش هدف قرار گرفت اما زنده ماند..
در ده جولای ۱۵۹۲ ناوگان کره بیست و یک کشتی ژاپنی را در نبرد دانگ پو تخریب کردند.در سیزده جولای آنها ۲۶ کشتی جنگی ژاپنی را در نبرد “دانگ هانگ پو”تخریب کردند.
نبرد سوم:در پاسخ به موفقیت های نیروی دریایی کره هیدیوشی تویوتومی سه دریاسالار را که در حال عملیات زمینی بودند را فراخواند.انها تمام کسانی بودند که در تمام نیروهای تهاجمی ژاپن وظایف دریایی داشتند.اما این دریاسالاران نه روز قبل از اینکه فرمان هیدیوشی عمومی شود به بوسان رسیدند و ناوگانی را برای حمله به نیروی دریایی کره جمع آوری کردند.سرانجام دریاسالار واکیزاکا (یکی از سه دریاسالار فراخوانده شده)آماده سازی خود را به پایان رساند.شوق وی برای کسب افتخار نظامی باعث شد تا بدون انتظار برای پایان آماده سازی دیگر دریاسالاران حمله ای را بر علیه کره ای ها راه اندازی کند.ناوگان ترکیبی کره تحت رهبری دریاسالار یی سون شین و یی اوک گی به دلیل اینکه سربازان ژاپنی در خشکی در حال پیشروی در منطقه چولا بودند به دنبال اجرای عملیات”جستجو و نابودی”بودند.منطقه جئولا تنها منطقه دست نخورده کره به وسیله ی یک حمله نظامی بزرگ بود همچنین این منطقه به عنوان خانه برای سه دریاسالار کره ای و تنها نیروی دریایی فعال کره استفاده می شد.دریاسالاران تخریب حمایت های دریایی ژاپن را بهترین راه برای کاهش کارایی نیروی زمینی دشمن در نظر گرفتند.در سیزده آگوست ۱۵۹۲ ناوگان کره ای ها بعد از دریافت اخباری از جاسوسان محلی مبنی بر حضور یک ناوگان عظیم ژاپنی متشکل از ۸۲ کشتی که در تنگه”گیون ناریانگ”لنگر انداخته بود شدند.به دلیل باریکی تنگه و خطر حضور تخته سنگ های زیر دریا،دریاسالار یی شش کشتی را برای وسوسه ۶۳ کشتی ژاپنی و کشاندن آنها به دریای پهن تر فرستاد.ناوگان ژاپنی نیز از این تدبیر تبعیت کرد.انجا ناوگان ژاپن توسط ناوگان کره در آرایشی نیم دایره ای موسوم به “دسته جرثقیل” که توسط دریاسالار یی طراحی شده بود محاصره شد.با حداقل سه کشتی لاک پشتی (دو دستگاه از آنها تازه تکمیل شده بودند)که در خط مقدم نبرد علیه ژاپن بودند؛ کشتی های کره ای صف کشتی های ژاپنی را به رگباری از گلوله بستند.سپس کشتی های کره ای در یک نبرد آزاد با کشتی های ژاپنی قرار گرفتند و با رعایت فاصله مناسب برای جلوگیری از پریدن ژاپنی ها به داخل کشتی های ناوگان کره ؛دریاسالار یی فقط اجازه نبرد تن به تن با چندین کشتی صدمه دیده ژاپنی را داد.نبرد با پیروزی کره ای ها به پایان رسید.
ژاپنی ها در این نبرد ۵۹ کشتی را از دست دادند(۴۹ کشتی تخریب شد و ۱۲ کشتی در نبرد جزیره هانسان به غنیمت گرفته شد).چندین زندانی جنگی کره ای در خلال نبرد توسط سربازان کره ای نجات پیدا کردند.دریاسالار واکی زاکا به دلیل سرعت بالای ناو فرماندهی اش توانست فرار کند.زمانی که اخبار شکست نبرد هانساندو به تویوتومی هیدیوشی رسید؛ او به نیروهای مهاجم ژاپنی دستور داد تا تمام عملیات های دریایی را متوقف کنند.در شانزده آگوست ۱۵۹۲؛ یی سون شین ناوگان خود را به لنگرگاه آنگولپو جایی که ۴۲ کشتی ژاپنی پهلو گرفته بودند هدایت کرد.ژنرال یی در آن زمان شعر معروفی سرود که برای سال های بعد در میان کره ای ها از حفظ خوانده می شد:
-یک شب مهتابی بر بالای جزیره ی هانسان خودنمایی می کند
-در تنهایی که دارم مدتی در برج دیده بانی نشسته ام
-با شمشیر قدرتی که در کنارم حمل می کردم
-هیچ صدایی از فلوت بلند نمی شود
-این کیفر من است اما اندوهی اینچنین شدید اکنون تسلیم شده است
چهارمین نبرد:در سپتامبر ۱۵۹۲؛ یی کمپ خود را در جزیره هانسان ترک و به ژاپنی های حاضر در لنگرگاه بوسان حمله کرد.یی بعد از نبرد به دلیل غیبت نیروهای زمینی نظامیانش را از بندر گاه بوسان خارج کرد.
عواقب چهار نبرد سال ۱۵۹۲:یی در تمام عملیات هایش(حداقل پانزده عملیات)از نبردهای چهارگانه سال ۱۵۹۲ پیروز بود.نتیجه نبردهای وی غرق شدن صدها کشتی جنگی،حمل و نقلی و ذخایر ژاپن و کشته یا زخمی شدن هزاران نیروی دریایی ژاپن بود.در سال ۱۵۹۳ دریاسالار یی به سمت فرماندهی نیروی دریایی ترکیبی سه منطقه جنوبی با عنوان ” فرمانده نیروی دریایی سه منطقه”منصوب شد.این موضوع باعث فرماندهی وی بر نیروی دریایی چپ و راست منطقه جئولا،نیروی دریایی چپ و راست منطقه گیونگ سانگ و نیروی دریایی منطقه چانگ چئونگ شد.
کشتی لاک پشتی:
یکی بزرگ ترین دستاوردهای یی احیا و بهبود کشتی لاک پشتی بود.با ذهن خلاق و حمایت از زیردستانش یی قادر به ساختن”گئو بوکسئون” یا کشتی لاک پشتی بود.بر خلاف تصور عموم کشتی لاک پشتی در واقع توسط دریاسالار یی اختراع نشده بود بلکه وی طراحی قدیمی آن را که در زمان پادشاه تجونگ پیشنهاد شده بود ؛بهبود بخشید.کشتی لاک پشتی طراحی شده توسط یی یازده توپ در هر جنب کشتی و دو توپ در دماغه و پاشنه کشتی داشت.پیکره ی جلوی کشتی در شکل یک اژدها بود. این پیکره ی جلویی خود چهار توپ داشت و دو استتاری از خود ساطع می کرد که علاوه بر حضور موثرش؛ به عنوان یک عامل جنگ روانی نیز استفاده می شد.کناره های کشتی لاک پشتی با سوراخ های کوچکی نقطه نقطه شده بود که از طریق آنها پیکان ها،تفنگ ها و خمپاره اندازها می توانستند شلیک شوند.سقف با الوارها و میله های نوک تیز پوشیده شده بود.هدف از حضور میله های نوک تیز جلوگیری از پریدن دشمن به درون کشتی بود.کناره های کشتی های بزرگ تر ژاپنی از کشتی لاک پشتی بلند تر بود بنابراین میله های نوک تیز از پریدن دشمن بر روی کشتی بدون ریسک سوراخ شدن!جلوگیری می کرد.دو دکل قایق وجود داشت که دو بادبان بزرگ را نگه می داشت.کشتی لاک پشتی همچنین توسط بیست پارو هدایت و توان دار می شد.هرکدام از این پاروها توسط دو مرد در شرایط عادی و پنج مرد در شرایط توفانی و نبرد پارو زده می شدند.بحث مداومی در مورد اینکه کشتی لاک پشتی دو یا سه عرشه داشت وجود دارد.تاریخ دانان هنوز پاسخ روشنی ندارند.در هر صورت استفاده کشتی لاک پشتی از عرشه های مختلف برای جداسازی پارو زنان از محفظه ی نبرد واضح است.این موضوع کشتی لاک پشتی را قادر می کرد بسیار متحرک باشد زیرا قدرت انسانی و باد به طور همزمان به کار گرفته می شد.
استدلال کسانی که از ایده دو عرشه بودن حمایت می کنند بر برداشتی که از طراحی اولیه و ثانویه کرده اند استوار است.بعضی از تاریخ دانان مدعی هستند به دلیل اینکه یی شخصیت منحصر به فردی داشت و اغلب ایده های نو آورانه را دنبال می کرد (برخلاف عقل و خرد ثابت هم نوعانش)ممکن است وی کشتی لاک پشتی را در سه عرشه ساخته باشد.مشهور است که ناو سرفرماندهی وی(یک پانوک سئون)در طی نبردهای وی سه عرشه داشت.بنابراین اعتقاد بر این که کشتی لاک پشتی سه عرشه داشت مورد حمایت است.کشتی های لاک پشتی مشهورترین بخش از ناوگان یی بودند اما هرگز بیش از پنج عدد از این کشتی ها را در یک نبرد مستقر نکرد.سلسله چوسون از توپ ها به عنوان سلاح اصلی تهاجمی خود استفاده می کرد.از لحاظ تاریخی آنها اغلب از توپ ها و تفنگ ها بر علیه دزدان دریایی ژاپنی در اوایل دهه ی ۱۳۹۰ میلادی استفاده می کردند.نیروی دریایی چوسون همانند آنچه نیروی دریایی ژاپن انجام می داد از استراتژی سوار شدن به کشتی دشمن استفاده نمی کردند بنابراین اجتناب کشتی های جنگی آنها از کشتی های ژاپنی ضروری بود.دریاسالار یی اجتناب از نبرد تن به تن را که ژاپنی ها در آن متخصص بودند جزو اولویت های خود قرار داد.کشتی لاک پشتی برای حمایت از تدبیر وی در برابر ناوگان ژاپن گسترش یافت.کشتی های لاک پشتی برای اولین بار در نبرد ساچئون استفاده شد و تقریبا در تمام نبرد ها تا نبرد فاجعه‌ بار”چیل چون ریانگ” که در آن “توطئه ی جاسوس دو جانبه ی” ژاپنی ها تقریبا موفق شد و تمام کشتی های لاک پشتی و تمام “پانوک سئون ها” به جز سیزده عدد غرق شدند؛ مورد استفاده بودند.کشتی های لاک پشتی تا زمان نبرد نوریانگ مجددا در نبرد حاضر نشدند.کشتی های لاک پشتی اغلب برای رهبری حملات استفاده می شدند.آنها برای استفاده در مناطق تنگ و اطراف جزایر مناسب تر از دریاهای باز بودند.

توطئه ی جاسوس دو جانبه ی ژاپنی ها:بعد از اینکه یی نبردهای زیادی را برد؛ هیدیوشی و فرماندهانش به دلیل اینکه ناوگان چوسون نزدیک بوسان می شدند؛ نگران شدند.یی دائما حمله می کرد و باعث تاخیر کشتی های تامین در آوردن غذا،سلاح و نیروهای کمکی برای ژاپنی ها می شد.در یک مورد دقیقا قبل از حمله به پیونگ یانگ، کل تجاوز زمانی که آذوقه و سربازان در رسیدن به لشکر اول و دوم ناکام ماندند؛ به تعویق افتاد.هیدیوشی سریعا خود را با این شرایط وفق داد.در بوسان کشتی های جنگی ژاپنی تقویت می شدند و بعضی توپ ها به کشتی های بزرگ تر اضافه می شد.اما مهم تر از همه برای یک تهاجم موفقیت آمیز؛ ژاپنی ها می دانستند که نیاز دارند تا “یی”را حذف کنند.تا زمانی که وی بر دریا تاثیر گذار بود حتی یک کشتی ژاپنی هم نمیتوانست امنیت داشته باشد.با استفاده از فرصت چشم و هم چشمی زیادی که در دربار چوسون وجود داشت، ژاپنی ها نقشه ای را طرح ریزی کردند.یک جاسوس دو جانبه ژاپنی به نام یوشیرا به نزد ژنرال چوسون به نام کیم گیونگ سئو فرستاده شد و او را متقاعد کرد که باید برای ژاپنی ها جاسوسی کند.یوشیرا تا زمانی که کیم تمام گفته های وی را باور کند نقش خود را بازی کرد.روزی وی به ژنرال کیم گیونگ سئو گفت کاتو کیوماسا (ژنرال ژاپنی)در تاریخ معینی با ناوگان بزرگی برای تهاجمی دیگر به سواحل جنوبی خواهد آمد و اصرار کرد که دریاسالار یی باید برای استقرار در کمین گاه برای حمله فرستاده شود. ژنرال کیم پذیرفت و پیامی به ارتشبد گوان یول که فرمانده کل قوای جوسیون بود فرستاد.کوان یول نیز پیامی به پادشاه سئونجو فرستاد.پادشاه سئونجو که از پیروزی های ژاپنی ها بر پادشاهی اش مایوس شده بود اجازه حمله را صادر کرد.دریاسالار یی زمانی که دستور ژنرال کیم را دریافت کرد به دلیل اینکه می دانست مکان داده شده توسط جاسوس با صخره های غوطه ور مزین شده و بسیار خطرناک است با اعزام ناوگان مخالفت کرد.دریاسالار یی همچنین به دلیل اینکه به سخنان جاسوسان اعتماد نداشت با این طرح مخالفت کرد.
زمانی که ژنرال کیم امتناع دریاسالار یی را به اطلاع پادشاه رساند؛ دشمنان دریاسالار در قصر بر جایگزینی وی با ژنرال وون گیون (فرمانده قبلی ناوگان غربی منطقه گیونگ سانگ و فرمانده نیروی زمینی منطقه جئولا)اصرار کردند.آنها همچنین توصیه کردند تا دریاسالار یی دستگیر شود.در نتیجه در سال ۱۵۹۷ یی از فرماندهی برکنار شده و دستگیر شد و در حالی که با زنجیر بسته شده بود به سئول برده شده و زندانی و شکنجه شد.یی اغلب تا آستانه ی مرگ با روش های شکنجه ی ساده ای مثل شلاق،تازیانه،داغ زدن و چماق زدن و حتی روشهای معمول مانند شکستن ساق پا شکنجه می شد.پادشاه سئونجو می خواست تا یی کشته شود اما حامیان دریاسالار در دربار به خصوص وزیری به نام جئونگ تاک پادشاه را متقاعد کردند تا به دلیل خدمات گذشته ی یی وی را عفو کند.نخست وزیر یو سئونگ ریونگ که دوست دوران کودکی و حامی اصلی یی بود؛ در آن ساعات مهلک ساکت باقی ماند.با عفو مجازات مرگ،دریاسالار یی مجددا به مقام یک سرباز پیاده ی ساده تحت رهبری ژنرال کوان یول تنزل رتبه پیدا کرد.به دلیل اینکه آنها با احترام زندگی می کردند؛ آن زمان این مجازات برای ژنرال های چوسون بدتر از مرگ بود.اما یی با فرمان برداری تمام به این تحقیر پاسخ داد و به آرامی طوری به کارش پرداخت که گویی مقام و مرتبه ی مناسبی دارد.به رغم مقام پائین اش بسیاری از افسران به دلیل اینکه می دانستند دریاسالار کار غلطی انجام نداده است؛ با وی با احترام برخورد می کردند.یی مدت کوتاهی و تا زمان مرگ دریاسالار وون گیون در نبرد”چیل چون ریانگ” که به انتصاب دوباره ی وی انجامید؛ تحت فرماندهی ژنرال کوان یول باقی ماند.
شکست چوسون در نبرد”چیل چون ریانگ” و انتصاب دوباره ی دریاسالار یی:با محروم شدن یی از تاثیر گذاری در میدان نبرد و بی نتیجه بودن گفتگوها در سال ۱۵۹۶؛هیدیوشی دوباره دستور حمله به چوسون را صادر کرد.تهاجم دوم ژاپن در اولین ماه از سال ۱۵۹۷ با صد و چهل هزار نیرو که توسط هزار کشتی حمل می شدند انجام شد.در پاسخ سلسله چینی مینگ هزاران نیروی کمکی را برای کمک به چوسون فرستاد.با کمک مینگ ارتش جوسیون قادر بود تا نیروهای تهاجمی ژاپنی را در زمستان سال ۱۵۹۷ قبل از اینکه بتوانند به پایتخت چوسون (هانسئونگ)برسند متوقف کرده و به عقب برانند.در دریای آزاد جانشین یی یعنی وون گیون در پاسخ به گزارش پیشاهنگانش ناکام بود و به ژاپنی ها اجازه داد تا نیروهای زمینی بدون توقف خود را در لنگر گاه سوسانگ به طور حیاتی تقویت کنند.بدون شناسایی و برنامه ریزی کافی وون گیون تصمیم گرفت با کل نیروی دریایی جوسیون (ناوگانی شامل ۱۵۰ کشتی جنگی که توسط سی هزار مرد که به دقت توسط دریاسالار یی جمع آوری شده و آموزش دیده بودند هدایت می شدند)که در اختیار داشت حمله کند.وون گیون به همراه ناوگانش در یئوسو لنگر گرفت و به طرف آبهایی که با صخره هایی خطرناک مزین شده و ژاپنی ها در آن برای حمله به ناوگان چوسون در نبرد چیل چون ریانگ در ۲۸ آگوست ۱۵۹۷ کمین کرده بودند لشکر کشید.به علت عدم آگاهی از قدرت و خواست دشمن در مواجه با ناوگان ژاپن که شامل پانصد تا هزار کشتی می شد و فورا برای نبرد تن به تن به کشتی های چوسون نزدیک شدند؛ وون گیون مات و مبهوت شده و کشتی های چوسون نتوانستند از قابلیت ملوانی برتر و شلیک توپ ها استفاده کنند.
ملوانان خسته ی چوسون برای مقابله با ژاپنی هایی که به کشتی پریده بودند پائین آمدند در حالی که از از لحاظ نفرات کمتر بودند و به یکباره قتل عام شدند.در این نبرد به ناوگان چوسون تلفات زیادی وارد آمده و تنها ۱۳ کشتی جنگی به رهبری دریاسالار بائه سئول که فرار وی قبل از نبرد تماما به خاطر نجات کشتی های جنگی تحت هدایتش بود؛ سالم ماند.بعد از انهدام ناوگان چوسون؛ وون گیون و فرمانده دیگری از جوسیون به نام یی اوک گی با گروهی از نجات یافتگان به جزیره ای فرار کردند اما توسط سربازان ژاپنی کمین کرده که از قلعه نزدیک آمده بودند کشته شدند.نبرد”چیل چون ریانگ ” تنها پیروزی دریایی ژاپنی ها در طول جنگ با چوسون بود.زمانی که پادشاه سئونجو و دربار سلطنتی از این شکست فاجعه آمیز آگاه شدند؛ با عجله دریاسالار یی را بخشیده و وی را دوباره به عنوان فرمانده ناوگان بسیار کاهش یافته ی چوسون منصوب کردند.

نبرد میونگ نیانگ:دریاسالار یی سیزده کشتی جنگی را تعیین مکان کرده و دویست ملوان زنده مانده را سازمان دهی کرد.به همراه ناوهای سرفرماندهی اش؛ کل ناوهای دریاسالار یی سیزده کشتی بود که هیچ کدام کشتی لاک پشتی نبودند.با این باور که ناوگان چوسون هرگز قادر به بازسازی نیست پادشاه سئونجو فرمانی به دریاسالار یی فرستاد و دستور داد تا کشتی های جنگی را رها کرده و مردانش را برای الحاق به نیروهای زمینی تحت رهبری ژنرال گوان یول ببرد.دریاسالار یی با نامه ای به پادشاه پاسخ داد:”…خادمین شما هنوز ۱۲ کشتی تحت فرماندهی من دارند و من هنوز زنده هستم،دشمن نباید در دریای غربی (دریای زرد که نزدیک ترین دریا به هانسئونگ بود)امنیت داشته باشد.”با جسارتی که بعد از پیروزی در”چیل چون ریانگ” پیدا کرده بودند دریاسالاران ژاپنی از لنگرگاه بوسان با ناوگانی شامل بیش از سیصد کشتی حرکت کردند در حالی که از شکست دریاسالار یی مطمئن بودند.حذف ناوگان چوسون به معنای انتقال بدون محدودیت آذوقه و نیروهای کمکی از ژاپن برای حرکت نیروهای تهاجمی زمینی آنها به سمت هانسئونگ و جلوتر بود.بعد از مطالعه دقیق در مورد پتانسیل های میدان نبرد؛ دریاسالار یی در اکتبر سال ۱۵۹۷ ناوگان ژاپن را با فرستادن یک کشتی جنگی سریع نزدیک مقر نیروی دریایی ژاپن؛ از لنگرگاه به بیرون هدایت کرده و آنها را به تنگه میونگ نیانگ کشید.ژاپنی ها پنداشتند که این یک کشتی پیش آهنگ چوسون است و تعقیب آن می تواند آنها را به موقعیت دریاسالار یی برساند و این فرصت را به آنها بدهد تا دریاسالار دلیر و باقی مانده ناوگان چوسون را نابود کنند.چیزی که آنها نمی دانستند این بود که آنها به تله ای که با استادی تمام ساخته شده بود کشیده شدند.چندین دلیل برای اینکه دریاسالار یی این مکان را برای نبرد انتخاب کرده بود وجود دارد.تنگه میونگ نیانگ امواج بسیار قدرتمندی داشت و کشتی ها تنها می توانستند یک به یک با امنیت به آن وارد شوند.از این موضوع ژاپنی ها بی اطلاع بودند.سایه های عمیقی که توسط دامنه ی تپه های مجاور ایجاد می شد باعث اختفای کشتی های چوسون می شد.تنگه به اندازه ی کافی باریک بود و حلقه ی دفاعی می توانست در تمان پهنای آن واقع شود در این حالت دریاسالار یی می توانست حرکت ناوگان ژاپن را محدود کند.تنگه ای که باریک بود و محدود نیز شده بود پوشاندن و درجناحین کشتی های چوسون قرار گرفتن را برای ژاپنی ها که از حیث عددی بسیار بیشتر بودند غیر ممکن می ساخت.
در آن روز به خصوص غبار سنگینی نیز وجود داشت که به طرز شگفت انگیزی دید را به نفع ناوگان چوسون کاهش می داد.بنابراین علی رغم تعداد کم؛ دریاسالار یی از مزیت منطقه ای برای بی اثر کردن مزیت تعداد زیاد و بهت آور نیروی دریایی ژاپن استفاده کرد.ناوگان ژاپن با تعداد ۳۳۳ کشتی(۱۳۳ کشتی جنگی و حداقل دویست کشتی تداکاتی)در گروه هایی به تنگه ی میونگ نیانگ وارد شدند.یک موج غیر قابل پیش بینی ویرانی و قهر خود را بر سر ژاپنی ها خالی کرد.بسیاری از کشتی های آنها با یکدیگر برخورد کردند و یا در حال حرکت در داخل تنگه غرق شدند.کشتی های ژاپنی که سالم مانده بودند با سیزده کشتی جنگی جوسیون که در سایه های ایجاد شده توسط صخره های اطراف مخفی شده بودند و با تیر اندازان و توپ ها آماده بودند روبرو شدند.حلقه ی پولادین برای محدود کردن حرکت کشتی های ژاپنی محکم تر شد و ژاپنی ها خود را در نبرد موثر با تیراندازان و توپچی های برتر چوسون ناکام دیدند.دریاسالار یی به طور شگفت انگیزی توانست تا نیروهایی که در تعداد کشتی ها بیست و پنج برابر کشتی های وی بود شکست دهد.در حدود ۳۱ کشتی از سیصد و سی و سه کشتی که به تنگه میونگ نیانگ وارد شدند صدمه دیده یا تخریب شدند.در سوی دیگر تلفات چوسون ده کشته یا زخمی بدون کشتی از دست رفته بود.کاروشیما میچی فوسا (دریاسالار ژاپنی)توسط تیراندازان چوسون در ناو سرفرماندهی اش کشته شد و بدن وی که در یک زره پر آذین قرار داشت از آب بیرون کشیده شد.سر جدا شده ی وی برای تضعیف روحیه ی شدید ناوگان ژاپن به نمایش گذاشته شد.پیروزی معجزه آسای دریاسالار یی در نبرد میونگ نیانگ روند کل جنگ را بر علیه ژاپنی ها عوض کرد.نیروهای زمینی آنها که در حال حمله به هانسئونگ بودند با قطع جریان مستمر آذوقه و نیروی کمکی مواجه شدند و مجبور به عقب نشینی شدند.امروزه این نبرد در کره به عنوان یکی از بزرگ ترین پیروزی های دریاسالار یی مشهور است.نبرد دیگری که چنین ناوگان کم تعدادی بتواند این چنین پیروزی نامتناسبی بدست آورد وجود ندارد و این نبرد به عنوان یکی از بزرگ ترین دستاوردهای جنگی دریایی ثبت شده است.
نبرد آخر و مرگ دریاسالار یی:در پانزده دسامبر ۱۵۹۸؛ ناوگان ژاپنی عظیمی تحت فرماندهی شیمازو یوشیهیرو در خلیج ساچون که در کرانه شرقی تنگه ی نوریانگ قرار داشت دور هم جمع شدند .هدف شیمازو شکستن محاصره ی نیروهای متحد بر کونیشی یوکیناگا،پیوند دو ناوگان و بازگشت به ژاپن بود.در مقابل دریاسالار یی بعد از دریافت اخباری از پیشاهنگان و ماهیگیران محلی از مکان دقیق شیمازو آگاه بود.در آن زمان ناوگان چوسون از هشتاد و دو پانوک سئون،۳ کشتی لاک پشتی و هشت هزار سرباز تحت نظر دریاسالار یی تشکیل می شد..ناوگان مینگ شامل شش جانک (نوعی کشتی بادبانی چینی)جنگی بزرگ،پنجاه و هفت گالی(توی کشتی کوتاه بادبانی و پارویی)جنگی سبک تر و دو پانوک سئون که توسط دریاسالار یی به چه لین داده شده بود همراه با پنج هزار سرباز مینگ در ناوگان گوانگ دونگ و ۲۶۰۰ تفنگدار دریایی مینگ که سوار بر عرشه ی کشتی های جنگی چوسون نبرد می کردند می شد.نبرد در ساعت دو اوایل صبح شانزده دسامبر ۱۵۹۸ آغاز شد.همانند نبردهای قبلی دریاسالار یی؛ ژاپنی ها در پاسخ موثر به ترفند کره ای ها ناتوان بودند.تنگ بودن تنگه ی نوریانگ مانع از حرکت جنبی می شد و مانور یی مانع از پریدن ناوگان ژاپن بر روی کشتی های دشمنشان که ترفند دریایی اصلی شان بود می شد.زمانی که ژاپنی ها عقب نشینی کردند دریاسالار یی دستور یک تعقیب قدرتمندانه را صادر کرد.در طول این مدت یک گلوله ی سرگردان از یک شمخال (تفنگ قدیمی)به نزدیکی های زیر بغل چپ دریاسالار یی برخورد کرد. با درک این موضوع که این جراحت مرگبار است و با ترس از تکرار نبرد “چیل چون ریانگ” دریاسالار گفت:” جنگ در نقطه اوج خود قرار دارد.زره مرا بپوشانید و طبل جنگی مرا به صدا در آورید مرگ مرا اطلاع رسانی نکنید.”وی لحظاتی بعد درگذشت.

فقط دو شخص شاهد مرگ وی بودند:یی هوئه که بزرگ ترین فرزند دریاسالار یی بود و یی وان برادر زاده ی او.پسر دریاسالار یی و برادر زاده اش تلاش زیادی کردند تا خویشتن داری خود را حفظ کنند و پیکر دریاسالار را قبل از اینکه دیگران متوجه شوند به کابین وی منتقل کردند.
برای باقی مانده ی نبرد یی وان زره عمویش را پوشید و کوبیدن طبل جنگی را برای ترغیب تعقیب کنندگان ادامه داد.در طول نبرد چن لین(دریاسالار چینی)دفعات زیادی دچار مشکل شد اما ناو سرفرماندهی یی برای نجات وی پارو زد.زمانی که چن لین برای تشکر از دریاسالار یی بخاطر کمک به وی به نزد دریاسالار یی آمد با یی وان روبرو شد که به وی اطلاع داد عمویش کشته شده است.گفته می شود چن لین با شنیدن این خبر بسیار بهت زده شد به طوری که سه بار بر زمین افتاده،به سینه خود زده و گریه کرده است.اخبار مرگ دریاسالار یی به سرعت درمیان ناوگان متحد و ملوانان مینگ و چوسون پخش شد و مردان جنگی با اندوه تمام ضجه زدند.پیکر دریاسالار یی برای دفن در کنار پدرش یی جئونگ (مطابق با سنت های کره) به زادگاهش در شهر “آسان” برگردانده شد.زیارتگاه های رسمی و غیر رسمی به افتخار وی در سراسر کشور ساخته شد.

واکنش دولت چوسون به مرگ دریاسالار یی:دریاسالار یی نیروهای تهاجمی ژاپن را در نبردها شکست داد در حالی که از زندگی سربازانش محافظت می کرد و برای خانواده آنها احترام قائل بود.یی نه تنها به دلیل پیروزی هایش بلکه به دلیل مهربانی و قدردانی که به افرادی که تحت تاثیر مشقت های جنگ بودند ارزانی می کرد مورد حمایت مردم چوسون بود.مردم به دریاسالار یی اعتماد زیادی داشتند و او بیشتر از یک دریاسالار مورد احترام مردم بود.در مقابل پادشاه سئونجو کاری انجام نداد.پادشاه سلسله ی چوسون در دفاع از کشور ناکام ماند و فرار بزدلانه ی وی به اویجو (شهری در مرز کره و چین)باعث تباهی شهرت وی شد.دولت چوسون به وسیله ی حسادت های حزبی تباه شده بود.وزرا از دریاسالار یی موفق و خبره بیزار بودند و پادشاه سئونجو که عوام فریب بود به دریاسالار یی به عنوان یک خائن بالقوه می نگریست.باور این نکته که پادشاه سئونجو و دربارش حقیقتا از پیروزی ها و شهرت دریاسالار یی در میان مردم به عنوان عامل اصلی برای ایجاد یک شورش می ترسیدند موجه است.این ترس باعث شد پادشاه سئونجو احساس کند یی بایستی دستگیر و شکنجه شود.با حمایت دوست وفادارش یو سئونگ ریونگ،دریاسالار یی دوبار از اعدام نجات یافت.توطئه ها بر دریاسالار یی به وسیله ی کاهش نفرات،تجهیزات و آزادی عمل برای تخریب قاطعانه ی نیروهای مهاجم ژاپنی اعمال شد.به این نکته نیز باید توجه داشت که بر طبق مقاله ی اخیر روزنامه ی چوسان ایلبو تاریخ دانان یادداشت های نوشته ی شده دولتی در مورد واکنش دولت جوسیون به مرگ دریاسالار یی یافتند.این یادداشت ها نشان می دهد که پادشاه سئونجو در برخورد با این خبر حالتی بی احساس ابراز نمود و هیچ نشانه ای از غم و بهت نداشت.تقریبا تمامی عناوین و جوایزی که به دریاسالار یی داده شد بعد از مرگش بود.