اویجا از بکجه (تولد:۵۹۹؛ وفات:۶۶۰) که دوران حکومتش از سال ۶۴۱ تا ۶۶۰ میلادی بود؛ سی و یکمین پادشاه از سلسله ی بکجه؛ یکی از سه پادشاهی کره ای بود. دوران سلطنت وی زمانی که بکجه توسط اتحاد پادشاهی کره ای شیلا و سلسله ی چینی تانگ تصرف شد؛ پایان یافت.

مقدمه:

در زمان سلطنت وی؛ امپراطوری شمالی گوگوریو که تحت کنترل ژنرالی به نام یون گه سومون بود؛ مقاومت جانانه ای را بر علیه شیلا و تانگ انجام داد.شیلا در پاسخ در نهایت تبدیل به متحد نزدیک سلسله ی چینی تانگ شد و این موضوع سبب ایجاد تهدید برای بکجه در مرکز شد.
بر اساس سامگوک ساگی وی پسر ارشد پادشاه مو بود. بر اساس یک افسانه در سامگوک یوسا؛ مو رعیتی از بکجه بود که با شاهزاده خانم سون هوا از شیلا ازدواج کرده بود (فرضیه ی مادر و فرزندی اویجا و سون هوا)؛ اما این موضوع به عنوان یک واقعه ی تاریخی صحیح در نظر گرفته نمی شود. اویجا در ماه ژانویه سال ۶۳۲ به عنوان ولیعهد منصوب شد و بعد از مرگ پدرش در سال ۶۴۱ پادشاه شد.

دوران سلطنت:

اگر چه وی در ابتدا با سلسله ی چینی تانگ روابط دوستانه ای داشت؛ بعد از مدتی اویجا به منظور حمله به شیلا با گوگوریو متحد شد. در سال ۶۴۲؛ او نبردی را بر علیه شیلا ترتیب داد و در حدود ۴۰ دژ را از این کشور تصرف کرد. او همچنین نیروهایی شامل ده هزار سرباز را به منظور تصرف “دژ دیا” از شیلا فرستاد. در کش و قوس این نبرد دختر و داماد کیم چونچو کشته شدند. سال بعد با همراهی گوگوریو؛ بکجه مجددا به گوگوریو حمله کرد و سعی نمود تا مسیرهای دیپلماتیک آن را با تانگ قطع کند. زمانی که نیروی های شیلا و تانگ در سال ۶۴۵ به گوگوریو حمله نمودند؛ او به شیلا حمله نمود و ۷ قلعه از آن را تصرف نمود. باکجه و گوگوریو در سال ۶۵۵ مرز شمالی شیلا را مورد هجوم قرار دادند.

مدتی بعد از رسیدن به تخت سلطنت؛ اویجا به منظور کنترل قدرت نجیب زادگان اصلاحات سیاسی را در پیش گرفت.اما دوران سلطنت وی با نبردهای قدرت داخلی در میان اشراف و فساد و انحطاط در داخل دربار عجین شده بود.
به موازات آشفتگی در دربار بکجه؛ اتحاد شیلا و تانگ که مکررا توسط ژنرال یون گه سومون از گوگوریو نا امید شده بودند؛ استراتژی خود را عوض کرده و تصمیم گفتند تا در ابتدا به متحد گوگوریو یعنی بکجه هجوم برند.

سقوط بکجه:

در سال ۶۶۰؛ نیروی دریایی بکجه از نیروی دریایی تانگ شکست خورد و ارتش شیلا که توسط کیم یو شین هدایت می شد؛ ارتش بکجه را به فرماندهی گی بک شکست داد. سابی؛ پایتخت بکجه ( در منطقه ی بویو) توسط نیروهای متحد شیلا و تانگ محاصره شد. اویجا و ولیعهد به اونگجین ( گونگجو کنونی) فرار کردند اما زمانی که سابی سقوط کرد؛ تسلیم شدند.
او به همراه پسرانش بویو هیو و بویو یونگ؛ ۸۸ ملازم و ۱۲۸۰۷ نفر از رعایای بکجه به تانگ برده شد. پسران دیگر وی به مانند بویو چونگ؛ بعدها تلاش کردند تا پادشاهی پدرشان را احیا کنند.
در سال ۲۰۰۰ میلادی؛ بقایای جسد وی از چین بازیابی شده و در منطقه ی بویو جایی که پایتخت نهایی بکجه یعنی سابی در آن قرار داشت؛ به خاک سپرده شد.
اویجا نام شخصی وی بود و او هیچ لقب پس از مرگی دریافت نکرد.

خانواده:

پدر: پادشاه مو از بکجه
مادر: بانو ساتک – دختر وزیر ساتک جوک دوک؛ بعدها وی در دوران سلطنت پسرش به عنوان شاه بانو دواگر مانجونگ رسید.
برادر ناتنی: بویو گیوگی؛ او در سال ۶۴۲ به همراه ۴۰ نفر از اشراف و مادر و خواهرش به ژاپن تبعید شد.
ملکه: ایون گو؛ به ملکه ی اویجا تنها در کتاب نیهون شوگی اشاره شده و از او به عنوان یکی از علل سقوط بکجه نامبرده شده است.
بویو یونگ (۶۱۵-۶۸۲) – اولین پسر ایون گو؛ در سال ۶۴۴ به ولایت عهدی منصوب شد. او نام خانوادگی اش را به “سو” تغییر داد و به عنوان جد خاندان بویو سو شناخته می شود. او به همراه پدرو برادرانش به چین تبعید شد و در آنجا درگذشت.
بویو ته – پسر دوم؛ همراه پدرش به چین تبعید شد.
بویو هیو – همراه پدرش به چین تبعید شد.
بویو یئون – همراه پدرش به چین تبعید شد.
بویو سئون گوانگ (۶۲۱-۶۸۷) – در سال ۶۴۳ به همراه برادر بزرگترش پونگ به ژاپن فرستاده شد و در آنجا به عنوان نیای یکی از خاندان های ژاپنی شناخته می شود.
بویو پونگ (۶۲۳-۶۶۸) در سال ۶۴۳ به همراه برادر جوان ترش به ژاپن فرستاده شد ولی به منظور احیای بکجه برگشت. در بازگشت وی پادشاه خوانده شد ولی به زودی دستگیر شده و به جنوب چین تبعید شد.
بویو سا – او فرزند بویو پونگ بود که به ژاپن فرار کرده بود ولی توسط جاسوسان شیلایی به قتل رسید.او جد چندین خاندان ژاپنی می باشد.
بویو یونگ – او به همراه برادرش پونگ ارتش انقلابی بکجه را هدایت کرد ولی شکست خورده و تبعید شد.
بویو چانگ سئونگ – او در جنبش احیای بکجه شرکت داشت ولی سرنوشت وی نامعلوم می باشد.
بویو چانگ جی – او نیز در جنبش احیای بکجه شرکت داشت و سرنوشتی نامعلوم دارد.