محاصره کوجو در سال ۱۲۳۱ اتفاق افتاد و با پیروزی قاطع گوریو در برابر امپراطوری مغولها همراه بود.بعد از اینکه ارتش مغول ها از رودخانه یالو عبور کردند ، آنها به سرعت تقریبا تمامی استحکامات دفاعی مرزی گوریو را تصرف کردند. اما ارتش مغول با مقاومت جانانه ای در هر دو شهر آنجو و کوجو (کوسونگ امروزی) مواجه شدند. فرماندهی سپاه گوریو را در این نبرد ژنرال پارک سو بر عهده داشت.
برای تصرف کوجو، ساترک (فرمانده مغول ها) از آرایشی کامل از تسلیحات محاصره ای به منظور تخریب استحکامات دفاعی شهر استفاده کرد. خطوطی از منجنیق ها فلزات مذاب و تخته سنگ ها را به سمت دیوارهای شهر پرتاب می کردند. مغول ها تیم تهاجمی ویژه ای تشکیل داده و برج های محاصره و نردبان های صعود را نصب نمودند. تکنیک های دیگر استفاده شده توسط مغول ها در این نبرد هل دادن گاری های شعله ور به طرف دروازه های چوبی شهر و کندن تونل زیر دیوارها بود. وحشتناک ترین سلاح های استفاده شده در طول محاصره بمب هایی آتش زا بودند که حاوی چربی های انسانی پخته شده و مایع شده بودند.
در نزدیکی های پایان نبرد،یکی از ژنرال های باتجربه مغول گفت:

” ….من تا به حال شهری را ندیده ام که تحت فشار این حملات سنگین بوده باشد و در در آخر تسلیم نشده باشد. “

علی رغم این حقیقت که ارتش گوریو از لحاظ تعداد به شدت کمتر بوده و بعد از بیشتر از سی روز محاصره جنگی وحشیانه، سربازان گوریو همچنان از تسلیم شدن سرباز می زدند و با بالا رفتن تعداد تلفات مغول ها، ارتش مغول نتوانست شهر را تصاحب کند و مجبور شد قید این کار را بزند.