هوبکجه یا پادشاهی بکجه جدید یکی از سه پادشاهی پسین کره ای به همراه هوگوگوریو و شیلا بود. این پادشاهی رسما توسط ژنرالی ناراضی از شیلا به نام گیون هوان در سال ۹۰۰ میلادی تاسیس شد و در سال ۹۳۶ میلادی توسط ارتش گوریو به رهبری وانگ گان از بین رفت. پایتخت آن در جونجو که در منطقه چولا شمالی کنونی قرار دارد، واقع بود. بیشتر اطلاعاتی که امروزه از این پادشاهی موجود است در شرح هایی از سامگوک ساگی و سامگوک یوسا قرار دارد که بسیار با یکدیگر منطبق می باشند.

مقدمه:

زمانی که کار تاسیس این سلسله با حمله وی به موجینجو در سال ۸۹۲ آغاز شد، شورش گیون هوان تنها یکی از چندین شورشی بود که بر علیه حاکمان ضعیف شیلا در اواخر قرن نهم میلادی انجام شده بود.علت اولیه ی بسیاری از شورش ها تصمیم شیلا در به کارگیری زور برای جمع آوری مالیات از رعایا در سال ۸۸۹ بود.در آن زمان بیشتر قدرت در شبه جزیره در دستان اشراف محلی بود که فاقد وفاداری استوار نسبت به حکومت مرکزی بودند.بنابراین قدرت گرفتن برای مقامات نظامی ناراضی که شورش ها را انجام می دادند، کاری بسیار آسان بود.

در مورد نام این سلسله، هوبکجه سعی می نمود تا خود را به عنوان جانشین مشروعی برای پادشاهی باستانی بکجه که تا زمان تصرف شدن توسط شیلا در سال ۶۶۰ در جنوب غربی شبه جزیره کره حکومت می کرد، مطرح کند.

امور داخلی:

در طول تمام دوران موجودیت این سلسله به جز اواخر آن، هوبکجه توسط گیون هوان فرمانروایی می شد و سبک شخصی حکومت وی در سرنوشت پادشاهی نقشی حیاتی را بازی می کرد.

بعد از اعلام خویش به عنوان پادشاه، گیون هوان چندین همسر اختیار کرد و علاوه بر هشت پسری که از همسر اولش داشت، گفته می شود ۱۰ پسر نیز از آن زنان به دنیا آمده بودند.این موضوع سبب مقدمه ای شد که در نهایت باعث فروپاشی موجودیت این پادشاهی شد.

در سال ۹۳۵، گیون هوان چهارمین پسرش گوم گانگ را بر پسران بزرگترش ترجیح داده و او را به عنوان ولیعهد هوبکجه منصوب کرد.در آن زمان پسر ارشد سینگوم با برادرهایش توطئه ای انجام داده و پدرش را در گوم سانسا در گیمجه محبوس کردند. سینگوم شاهزاده گوم گانگ را کشت و سلطنت را برای خودش تصاحب نمود.اما گیون هوان به گوریو فرار کرد.

امور نظامی:

برای بیشتر طول موجودیت این پادشاهی، هوبکجه به دلیل تهاجمات دریایی وانگ گان در منطقه ناجو دچار مشکل شده بود.این موضوع سبب اختلال در روابط دیپلماتیک و تجری آن با پادشاهی های جنوبی چینی شده بود.

هوبکجه قدرت نظامی قابل ملاحظه ای داشت و نوشته های لی در مورد گیون هوان تصریح می کند که ” اگر گانگ یه  و وانگ گان در برابرش نمی ایستادند ، او مطمئنا کار سختی برای تصرف شیلا نداشت.” هوبکجه قوی ترین حالت خود را در سال ۹۲۷ نشان داد.در آن سال ارتش ان به شیلا حمله نمود و پایتخت آن گیونگجو را غارت کرده، پادشاه گیونگ نه را کشته و پادشاه گیونگ سان را به عنوان حاکم منصوب کرد. قبل از این تهاجم، به شیلا از جانب گوریو کمک فرستاده شد و وانگ گان به همراه ارتشی بزرگ مدتی بعد از اینکه گیونگجو تصرف شد، به محل رسید. دو ارتش در نزدیکی کوهستان پالگونگ در دگو امروزی با یکدیگر روبرو شدند.گفته می شود شمار سربازان وانگ گان در نبرد ده هزار نفر بود.هوبکجه پیروز شد و وانگ گان تنها با فداکاری شجاعانه ژنرال هایش شین سونگ گیوم و کیم ناک توانست از مهلکه فرار کند.

اما زمانی که دو ارتش در سال ۹۳۰ در نبرد گوچانگ در نزدیکی آندونگ مجددا با یکدیگر روبرو شدند، گوریو پیروزی قاطعانه ای به دست آورد.هوبکجه به سرزمین اصلی خود عقب رانده شد و آنجا در سال ۹۳۴ شکست خوارکننده ای را در هونگ سونگ متحمل شد.

روابط دیپلماتیک:

همانطور که وانگ گان با روابط دیپلماتیک با سلسله های شمالی چینی به دنبال حفظ مشروعیت بود، گیون هوان نیز در تلاش برای بدست اوردن همان هدف با ایجاد ارتباط با حکام جنوب چین به خصوص وویو بود. اما به دلیل اینکه وجود هوبکجه غالبا با دوران آشفته ی پنج سلسله و ده پادشاهی چین همزمان شده بود،هیچ کدام از طرفین نتوانستند این همکاری ها را به حمایت نظامی مبدل کنند.

سقوط:

بعد از اینکه او در سال ۹۳۵ توسط پسرانش عزل شده و به گوریو فرار کرد، گیون هوان شخصا ارتش هایی را بر علیه هوبکجه هدایت کرد.سامگوک ساگی حکایت می کند که به همراه وانگ گان، او ارتشی صد هزار نفری را به سمت پادشاهی سابقش هدایت نمود. ارتش های گوریو و هوبکجه در منطقه گومی کنونی با یکدیگر روبرو شدند و نیروهای هوبکجه از هم فروپاشیدند. هوبکجه نهایتا در سال ۹۳۶ یک سال بعد از اینکه پادشاه گیونگ سان شیلا را به وانگ گان تسلیم نمود، سقوط کرد .بنابراین نبرد سونسان پایان سه پادشاهی پسین را رقم زد.

به دلیل سخاوتمندی که در وجودش نهادینه شده بود، وانگ گان مقامی به رهبر شکست خورده یعنی سینگوم اعطا کرد. برادران جوان تر سینگوم یعنی یانگ گوم و یونگ گوم که شرکت داشتن آنها در کودتا محرز شده بود، به تبعید فرستاده شدند.