شورش سامبیول چو (۱۲۷۰-۱۲۷۳) شورشی کره ای بر علیه سلسله گوریو بود که در آخرین مرحله ی تهاجمات مغول به کره اتفاق افتاد. آن شورش توسط گوریو و سلسله مغولی یوان سرکوب شد. بعد از شورش، گوریو به کشور خراج گذار سلسله یوان و قسمتی از امپراطوری مغول تبدیل شد.

مقدمه:

از سال ۱۲۳۱، گوریو به طور متناوبی توسط امپراطوری مغول مورد تهاجم قرار می گرفت. در خلال آن زمان، گوریو توسط یک رژیم نظامی که توسط خانواده چوی هدایت می شد، تحت کنترل بود. در سال ۱۲۳۲، دولتی که تحت هدایت پادشاه اسمی کشور بود، به جزیره گانگهوا که اسب سواران مغولی نمی توانستند در آن پیاده شوند فرار کرد و در آنجا با تهاجم مغول ها مقابله کرد. متاسفانه به دلیل بنیان شکننده ی آن، گوریو با شورش هایی پی در پی مواجه شد. شورش سال ۱۲۵۸ به تاسیس ادارات ریاستی سانگ سونگ و دونگ نیونگ توسط مغول ها انجامید.

بر خلاف این شورش ها، سامبیولچو ( سه پاسدار نخبه) ارگانی از دولت نظامی بود. انها توسط خاندان چوی برای پاسداشت امنیت ایجاد شده بودند. بر خلاف واحد محافظتی خصوصی چوی ( که شخصا از خانواده چوی محافظت می کرد)، برای سامبیول چو به همراه پلیس و نیروهای مبارز عملکردی عمومی مفروض بود و به طور مووثری با شش لشکر نظامی جانشین شده بودند.

در سال ۱۲۵۸، چوی اویی که چهارمین نسل از خاندان چوی بود، با استفاده از سامبیولچو و در راس آنها کیم جون (که با نام کیم اینجون نیز شناخته می شود) برانداخته شد. کیم جون سیاست هایی به نفع مغول ها در پیش گرفت و ولیعهد وانگ جون را به امپراطوری مغول فرستاد. در همان زمان، پادشاه گوجونگ و ولیعهد برای پس گرفتن قدرتشان از کیم جون به مغول ها نزدیک شدند.

اما در سال ۱۲۶۸، کیم جون توسط گروه سامبیول چو که تحت فرمان ایم یون بودند، نابود شد. در سال آینده، کیم یون تلاش کرد تا با کمک نیروهای مغولی پادشاه وون جونگ را که توسط ولیعهد (چانگ نیول) جانشین شده بود، به مقام پادشاهی برگرداند. در سال ۱۲۷۰، جانشین ایم یون یعنی ایم یومو توسط حزبی موافق مغول ها و با استفاده از سامبیول چو به قتل رسید. این موضوع پایان رژیم نظامی گوریو را رقم زد.

مبارزه ی ضد مغولی:

با دستور دربار مغول، وون جونگ پایتخت را از جزیره گانگ هوا به شهر که سونگ منتقل نمود. با بازپس گیری قدرت از مقامات نظامی با حمایت مغول ها، پادشاه تصمیم گرفت تا گروه سامبیولچو را ملغی اعلام کند. سامبیول چو که از بندهای قرارداد صلحی که با مغول ها منعقد شده بود ناراضی ود، با هدایت بائه جانگ سون بر علیه دولت شورشی را ترتیب دادند.

آنها که مسیر بین گانگهوا و سرزمین اصلی را به طور قاعده مندی مسدود کرده بودند، جزایر نزدیک و مناطق ساحلی را تحت کنترل خود درآورده بودند. وانگ آن که یک خویشاوند سلطنتی بود، به عنوان حاکم پادشاهی دریایی جدید انتخاب شد. آنها جزیره گانگ هوا را رها کرده و به جزیره جیندو در جنوب غربی کشور فرار کردند.

اگرچه سامبیول چو خطوط ساحلی منظقه چولا و منلطق جنوب غربی را مورد تهاجم قرار می داد، جزیره جیندو شروع به روبرو شدن با کمبود ذخایر غذایی از ژانویه سال ۱۲۷۱ نمود. در فوریه همان سال، دربار قوبلای خان از سلسله یوان، دستور تسلیم شدن سامبیول چو را صادر نمود. در پاسخ ، رهبر آن یعنی بائه جانگ سون از قوبلای خان خواست تا منطقه چولا را در امان نگه داشته و آن را تحت کنترل مستقیم امپراطوری قرار دهد، چیزی که شورشیان پیشین نیز انجام داده بودند. اما درخواست وی هرگز عملی نشد.

در ماه آوریل، دربار یوان تصمیم گرفت تا شورشیان را نابود کند. تنها یک ماه طول کشید تا جزیره جین به دست ارتش ترکیبی گوریو و مغول بیفتد. پادشاه دست نشانده کشته شد و نجات یافتگان به رهبری کیم تونگ جونگ به جزیره ججو گریختند. شورشیان جزیره را تصرف نموده و پادشاه تامنا را در نوامبر سال ۱۲۷۰ تبعید نمودند.

سامبیولچو تا پایان سال ۱۲۷۱ عملیات خود را متوقف کرد. در طول آن مدت، انها از شوگان های ژاپنی کامامورا تقاضای کمک نمودند. سال بعد آنها قدرت خود را تا اندازه ای افزایش دادند. آنان به طور متناوبی سواحل کره را غارت می کردند. در فوریه سال ۱۲۷۲، نیروهای ترکیبی گوریو – مغول حمله ای را ترتیب داده و شورشیان را در آوریل همان سال نابود کردند. بعد از آن و تا سال ۱۲۹۴، مغول ها مستقیما بر تامنا حکومت می کردند.