ریو سونگ ریونگ (نوامبر ۱۵۴۲ – می ۱۶۰۷) محقق و مقام درباری سلسله چوسون بود. او مسئولیت های فراوانی به مانند پست رئیس شورای کشوری را در سال ۱۵۹۲ در اختیار داشت. او عضوی از حزب شرقی و پیرو استاد یی هوانگ بود.

سال های اولیه و تحصیلات:

ریو در شهر آندونگ و در منطقه ای که هم اکنون جزو میراث فرهنگی یونسکو به شمار می آید، در یک خانواده یانگبان از خاندان ریو مونهوا به دنیا آمد.
گفته می شود او به قدری باهوش بود که در سن هشت سالگی آموزه های کنفسیوس و منسیوس را به خاطر می سپرد. در سال ۱۵۶۴ یا نوزدهمین سال سلطنت پادشاه میونگ جونگ، او امتحان ساماسی و در سال ۱۵۶۶ یک آزمون ویژه امتحان مون گوا را گذراند و پست رونویسی کننده ی سوم را در اختیار گرفت. او پست های مختلف دیگری را در اختیار داشت و در سال ۱۵۶۹ وی به عنوان مقام اسناد به فرستاده های تبریک تولد سلطنتی که به سلسله مینگ می رفتند، پیوست. او همان سال به کره بازگشت.

دوران سیاسی:

بعد از آن او پست هایی به مانند بازرس کلاسیک را در اختیار داشت و زمان خود را به ویرایش اسناد اختصاص داده و فرصتی مطالعاتی از طرف خاندان سلطنتی به وی اعطا شد. سپس او پست هایی به مانند رده پنجم جونگ و رده چهارم جونگ را به دست آورد. او به سمت های معاون دوم مدیر در سال ۱۵۷۵ و معاون محقق اصلی در سال ۱۵۷۶ منصوب شد. به طور پیوسته او پست هایی شامل ژنرال بازرس، منشی اول سلطنتی و مدیر را در اختیار داشت.
در سال ۱۵۹۰، او به سمت های مشاور سوم کشوری و ” شاهزاده ی دربار از پان وون” منصوب شد. در سال ۱۵۹۱، او به مشاور دوم کشوری و ایجو پانسو ( وزیر کارکنان، اولین رده از مرتبه های شش وزیر) ترفیع یافت. اما حزب شرقی به دو دسته حزب های جنوبی و شمالی تقسیم شد. ریو سونگ ریونگ یک جنوبی بود و از مجازات تبعید به جای اعدام برای جونگ چول، رهبر حزب غربی رقیب، حمایت می کرد.
زمانی که جنگ ایمجین در سال ۱۵۹۲ به وقوع پیوست، او در پست فرماندار محلی بود و به سمت رئیس شورای کشوری نیز منصوب شد. ریو سونگ ریونگ خانواده سلطنتی را از هانسونگ به اویجو همراهی کرد. در این مقام، او بر تمامی واحدهای نظامی نظارت کرده و رهبرانی به مانند یی سون شین و کوان یول را به میدان نبرد فراخواند. او همچنین برای نیروهای ترکیبی کره ای – چینی در محاصره پیونگ یانگ جنگید. او پیشنهاد تاسیس مکتب گروه محافظان پایتخت را داد.
در سال ۱۵۹۸، او توسط حزب شمالی از کار برکنار شد. پادشاه سونجو از او اعاده حیثیت نمود. اما او در اختیار گرفتن یک پست وزارتی را در سال ۱۶۰۰ رد نمود. در سال ۱۶۰۲، دولت چوسون با عنوان ” زیر دست شایسته ای که پادشاه را همراهی می کند” به وی لقب افتخاری اعطا کرد و مجددا او را به سمت ” شاهزاده ی دربار از پان وون” منصوب کرد.

اواخر زندگی و مرگ:

بعد از آن او زمان خود را وقف نوشته های سیاسی نمود و در سال ۱۶۰۷ درگذشت.
بزرگترین نوشته های ریو در ” گلچین ادبی سوهه” ، جینگ بی روک ( کتاب اصطلاحات) و چندین اثر کوچک دیگر به منصه ظهور رسیده است.