سانگ مین
سانگ مین به مردمان عادی در سلسله کره ای چوسون اطلاق می شد. در حدود ۷۵ درصد از تمام کره ای ها در آن زمان در طبقه اجتماعی سانگ مین قرار داشتند. طبقه سانگ مین شامل دهقانان، کارگران، ماهی گیران، بعضی از صنعت گران و تجار می شد. طبقه سانگ مین به عنوان “کارگران طاهر” مورد ملاحظه قرار می گرفت ولی در کل جایگاه اجتماعی پائینی داشتند. عموما آنها فقیر بودند. آنها بخش عمده ای از مالیات کره را پرداخت می نمودند و مشمول طرح های نظامی نیز می شدند. زندگانی آنها به سختی می گذشت اما به مانند طبقه اجتماعی “چونگ این” که ستون فقرات دولت را تشکیل می دادند، سانگ مین نیز پایه و اساس سلسله چوسون را به وجود آورده بود. بعضی از سانگ مین ها مالک زمین هایی بودند که بر روی آنها کشاورزی می کردند. دیگران نیز از یانگبان ها زمین اجاره کرده و به عنوان کشاورزان مستاجر به امرار معاش می پرداختند. آنهایی که کشاوری نمی کردند در پائین ترین مرتبه اجتماعی قرار داشتند. در زندگی روزمره، آنها مردمان کاری بودند که برای زندگی کردن تقلا می کردند. دو طبقه اجتماعی یانگ بان و چونگ این بر آنها تسلط و کنترل داشتند. سانگ مین کارهای سخت را انجام می داد. در اواخر دوران چوسون که برابر با قرن نوزدهم میلادی می شد، سانگ مین ها به دلیل ظلم و ستم و فساد طبقه یانگ بان به کرات شورش نمودند.
یک واژه مودبانه تر ولی غیر دقیق برای این طیف اجتماعی واژه ی یانگ مین می باشد.
سلام استاد سیروس پور عالی بود مثل همیشه درباره طبقه ی اجتماعی چئومین هم میشه توضیح بدهید ؟ همچنین طبقات یانگ بان و چونگ این بیشتر توضیح میدید، ممنون با تشکر خدانگهدار
سلام.اگه اجازه بفرمایین هر کدوم رو تو یه مطلب جداگانه توضیح میدم تو سایت