یئو اوک

یئو اوک اغلب به عنوان اولین شاعر زن کره ای شناخته می شود. شعر وی که “آمیزه ای برای ساز چنگ” نام دارد، یکی از تنها سه شعر باقی مانده از امپراطوری گوچوسون (تقریبا ۲۳۳۳ قبل از میلاد – ۲۹۳ قبل از میلاد) و اولین شعر سروده شده توسط یک زن می باشد. یک نسخه از شعر وی به این نکته اشاره می کند که چگونه در سپیده دم یک روز زمانی که شوهر یئو اوک، گواک ریجاگو، در حال قایقرانی در عرض یک رودخانه بود مردی پیر و دیوانه را دید که به رودخانه پریده و تلاش می کرد تا در عرض آن شنا کند. همسر وی تلاش کرد تا از ورود او به رودخانه جلوگیری کند اما در این مهم ناکام ماند. او دورتر شده و سرانجام غرق شد. بانوی پیر که به غم و اندوه گرفتار شده بود، شوهر خود را در آب دنبال کرده و در حالی که متن آهنگ خود را خوانده و اجرا می نمود، سرنوشت غمگینی به مانند شوهر خود پیدا کرد.

گواک ریجاگو به همسر خود یئو اوک در مورد آن داستان و اتفاق حزن انگیز گفت و این موضوع به وی این ایده را داد که کلمات بانوی پیر را به صورت یک موسیقی تنظیم کند. سپس شعر یئو اوک به صورت آوازی با همنوازی یک چنگ نوشته شد. اولین مدرک از این شعر در رسم الخط هانجا نوشته شده است اما صاحبان نظر تا حدودی نسبت به اینکه آیا این شعر در ابتدا به رسم الخط هانجا نوشته شده یا اینکه در اصل به رسم الخط کره ای تدوین و سپس ترجمه شده است، شبهه هایی دارند.

“آمیزه ای برای ساز چنگ” به طور گسترده ای توسط کره ای ها در آن زمان به صورت آواز خوانده می شد. آن به سلسله چینی جین و بعدها به مشهورترین شاعر چینی دوران یعنی لی پو معرفی شده و این شاعر شعری را از روی “آمیزه ای برای ساز چنگ” به عنوان موضوع نوشت.

ادعا شده است که محبوبیت شعر به واسطه تجسم کرامت و عشق در میان فقر و درد و تنهایی زنی که عشق خود را از دست داده بود می باشد. تمامی افراد درگیر در این ماجرا از طبقات رنج کشیده، پائین یا بردگانی بودند که زندگانی آنان در جامعه ای که فقط صاحبان امتیاز به خوبی معاش می کردند بسیار سخت می گذشت.

شعر یئو اوک به ترتیب زیر است:

“عزیزم، از آن قسمت آب عبور نکن/

عزیزم، تو در آب افتادی همچنانکه بدترین ترس های من پیشگویی شده بود/

دریغا، عزیزم تو با غرق شدن هلاک شدی/

من کی میتوانم مجددا تو را ملاقات کنم ای عزیز/”