تجو از چوسون (۲۷ اکتبر ۱۳۳۵ – ۱۸ جون ۱۴۰۸) که با نام یی سونگ گه متولد شده و سپس نام خود را به یی دان تغییر داده بود، موسس و اولین پادشاه سلسله کره ای چوسون می باشد که از سال ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ حکومت کرده است. وی همچنین شخصیت اصلی در براندازی سلسله گوریو می باشد. او بعد از مرگ در سال ۱۸۹۹ توسط گوجونگ (امپراطور گوانگ مو که امپراطوری کره را در سال ۱۸۹۷ تاسیس کرد) به مرتبه امپراطور ترفیع یافت.
پدر تجو ” یی جا چون ” افسر خرد مغولی بود ولی نژاد وی کره ای است. تجو به ارتش گوریو پیوسته و رده های نظامی را به ترتیب پیموده و در سال ۱۳۹۲ سلطنت را تصاحب کرد. او در سال ۱۳۹۸ در خلال نزاع بین پسرانش از سلطنت کناره گیری کرده و در سال ۱۴۰۸ درگذشت.

زمینه تاریخی برای خیزش:

در اواخر قرن چهاردهم میلادی، پادشاهی ۴۰۰ ساله گوریو که در سال ۹۱۸ توسط وانگ گان تاسیس شده بود متزلزل گشته و بنیان های آن به دلیل سال های متمادی جنگ و اشغال بالقوه توسط امپراطوری قدرتمند مغول در حال سقوط بود. مشروعیت خود کره نیز به موضوعی بحث برانگیز در داخل دربار تبدیل شد زیرا خاندان حاکم نه تنها در کنترل مناسب پادشاهی شکست خورده بود بلکه توسط نسل هایی که حاصل ازدواج های اجباری با اعضای خانواده سلطنتی سلسله مغولی یوان بودند و با رقابت مابین شاخه های مختلف خانواده سلطنتی گوریو لکه دار گشته بود (حتی مادر پادشاه یو که یک فرد عادی شناخته شده است نیز باعث به وجود آمدن شایعاتی شد که تبار وی را از پادشاه گونگمین مورد تردید قرار می داد).
در داخل پادشاهی، اشراف بانفوذ، ژنرال ها و حتی نخست وزیران برای جلب توجه سلطنتی در حال کشمش با یکدیگر بودند و برای تسلط بر دربار با یکدیگر رقابت می کردند. این موضوع باعث تفرقه عمیقی بین احزاب مختلف شد. با افزایش فزاینده تعداد تهاجمات بر علیه گوریو که توسط دزدان دریایی ژاپنی (واکو) و حملات دستار قرمزها به کره صورت می گرفت، آنهایی که اقدام به تسلط بر دربار سلطنتی می کردند شامل اشراف اصلاح طلب سینجین، اشراف مخالف گون مون و ژنرال هایی بودند که می توانستند در برابر تهدیدات خارجی بجگند. مشهورترین این ژنرال ها افراد با استعدادی به مانند یی سونگ گه و رقیب وی چوی یونگ بودند. با ظهور سلسله مینگ تحت هدایت راهبی پیشین به نام ژو یوان ژانگ (امپراطور هونگ وو)، نیروی مغولی آسیب پذیر تر شدند. در دهه ۱۳۵۰ میلادی گوریو استقلال کامل خود را از امپراطوری در حال زوال مغول بازیابی کرد، اگرچه باقی ماندگان مغول ها قلمرو شمال شرقی کره را با پادگان های پر از سرباز زیادی در اشغال خود داشتند.

دوران نظامی:

ژنرال یی سونگ گه در اواخر دهه ۱۳۷۰ و اوایل دهه ۱۳۸۰ میلادی با بیرون نمودن باقی ماندگان مغول ها از شبه جزیره و همچنین دفع حملات دزدان دریایی به خوبی سازماندهی شده ژاپنی در یک سری از نبردهای موفقیت آمیز به قدرت و جلب احترام زیادی نائل شد. وی همچنین با مسیر یابی دستار قرمزها در زمانی که آنها در بخشی از شورش خود بر علیه سلسله یوان به سمت کره حرکت کردند، به شهرت و اعتبار رسید. در پی ظهور سلسله مینگ تحت رهبری ژو یوانژانگ، دربار سلطنتی گوریو به دو حزب در حال رقابت تقسیم شدند: گروهی که توسط ژنرال یی هدایت می شد (طرفداران سلسله مینگ) و دسته ای که توسط رقیب وی ژنرال چوی رهبری می گشت (طرفداران سلسله یوان).
زمانی که فرستاده ای از مینگ برای تقاضا در مورد بازگشت بخش مهمی از قلمرو شمالی گوریو در سال ۱۳۸۸ (چهاردهمین سال سلطنت پادشاه یو) به این کشور سفر کرد، ژنرال چوی فرصت را غنیمت شمرده و از جو غالب ضد مینگ برای توجیه حمله به شبه جزیره لیائودونگ نهایت استفاده را برد (گوریو ادعا می کرد که جانشین امپراطوری باستانی گوگوریو می باشد و در این راستا احیای منچوری به عنوان بخشی از قلمرو کره در طول تاریخ آن در راس سیاست خارجی اش قرار داشت).
یی که شدیدا مخالف بود برای هدایت تهاجم انتخاب شد ولی در جزیره ویهوا در رودخانه آمروک وی تصمیم خطیری گرفت که عموما ” برگرداندن ارتش از جزیره ویهوا” خوانده می شود. این حرکت جریان تاریخ کره را تغییر داد. با علم به حمایتی که از جانب مقامات دولتی رده بالا و عامه ژنرال ها داشته و بازدارندگی بزرگی که امپراطوری مینگ تحت هدایت امپراطور هونگ وو داراست، او به منظور تضمین کنترل بر دولت تصمیم گرفت شورش کرده و به پایتخت برگردد.

انقلاب:

ژنرال یی ارتش خود را از رودخانه یالو مستقیما به سمت پایتخت برگرداند،نیروهای وفادار به پادشاه (هدایت شده توسط ژنرال چوی که او قصد حذف وی را داشت) را شکست داده و در یک کودتای بالقوه توانست به زور پادشاه یو را خلع ید کند ولی بلافاصله به تخت ننشست. در عوض وی پسر پادشاه یو (پادشاه چانگ) را به تخت نشانده و بعد از تلاشی شکست خورده برای احیای سلطنت پیشین، هر دو آنها را به مرگ محکوم کرد. ژنرال یی که حال قدرتی بلامنازع در پشت سر سلطنت داشت، به زور عضوی از خانواده سلطنتی به نام یو را با عنوان پادشاه گونگ یانگ به سلطنت رساند. بعد از اینکه وی از طریق پادشاه پوشالی غیر مستقیم بر دربار سلطنتی چنگ زد،  اقدام به متحد نمودن خود با اشراف سینجین به مانند جونگ دو جون و جو جون کرد. در سال ۱۳۹۲ (چهارمین سال سلطنت پادشاه گونگ یانگ)، یی پادشاه گونگ یانگ را از سلطنت خلع نموده و وی را به ونجو تبعیده کرد و خود به سلطنت رسید. سلسله گوریو بعد از ۴۷۵ سال سلطنت به پایان راه خود رسید.
یکی از حوادث تکراری که بلافاصله بعد از سقوط گوریو اتفاق افتاد در سال ۱۳۹۲ بود که پسر پنجم تجو (یی بانگ ون) مهمانی برای محقق، شاعر و دولتمرد مشهور جونگ مونگ جو ترتیب داد. جونگ علیرغم مکاتبات متعدد بین او و یی به شکل اشعار قدیمی از متقاعد شدن سرباز می زد و به حمایت وفادارانه از سلسله قدیمی ادامه میداد. او شخصیت پیشرو در مخالفت با ادعای یی در مالکیت سلطنت بود. جونگ که در سراسر گوریو و حتی توسط شخص یی بانگ ون مورد احترام بود، به عنوان مانعی به وی نگاه شده و در چشم حامیان سلسله جدیدی بایستی از بین می رفت.
بعد از مراسم و در راه بازگشت وی به خانه، جونگ توسط پنج مرد بر روی پل سون جاک در شهر گه سونگ به قتل رسید. این پل هم اکنون به عنوان یک بنای یادبود ملی در کره شمالی به شمار رفته و گفته می شود که لکه ای قهوه ای بر روی یکی از سنگ های آن خون جونگ مونگ جو بوده که در زمان بارش باران به رنگ قرمز در می آید.

دوران سلطنت:

یی سونگ گه در حد فاصل سال های ۱۳۹۲-۱۳۹۳ سلسله جدید را با نام چوسون تاسیس کرده و با این کار نام کشور قدیمی تر را که آن نیز چوسون نام داشته و بر اساس روایات حدودا سه هزار سال قبل تاسیس شده بود، احیا نمود. او نام کشور را به ” پادشاهی چوسون بزرگ ” تغییر داد. اولین دستاورد سلطنت جدید بهبود روابط با چین بود و در حقیقت چوسون موجودیت خود را مدیون سرباز زدن ژنرال یی در مورد حمله به چین در پاسخ به تهاجمات دزدان چینی است. مدت کوتاهی بعد از رسیدن وی به سلطنت، پادشاهی جدید فرستادگانی به منظور اطلاع رسانی در مورد وقوع یک دگرگونی سلسله ای به دربار مینگ در نانجینگ گسیل داد.
فرستادگانی از پادشاهی ریوکیو در سال های ۱۳۹۲،۱۳۹۴ و ۱۳۹۷ به کشور آمدند. ساریم فرستاده ای در سال ۱۳۹۳ فرستاد. در پروسه بنیان گذاری روابط خارجی سلسله جدید، فرستادگانی به منظور پایه ریزی مجدد روابط دوستانه به ژاپن فرستاده شدند. این ماموریت موفقیت آمیز بود و گزارش شده است که شوگان ژاپنی از این فرستادگان اولیه به صورت مطلوبی شگفت زده شده است.
تجو بعد از رسیدن به سلطنت احساس کرد که حرکت مقر دولت از شهر که سونگ که برای مدت پنج قرن نمایان گر قدرت گوریو بود، از لحاظ استراتژیکی ضروری است. اولین انتخاب تجو برای شهر پایتخت جدید گه ریونگ سان بود ولی بعد از دریافت هشداری در خواب مبنی بر این که او در حال اشتباه است، ساخت و سازها را متوقف کرده و در جستجوری دریافت راهکاری از راهبی بودایی به نام موهاک که مشاور قابل اعتماد دوران جوانی وی بود برآمد. سرانجام تجو با رهنمایی موهاک محلی در جوار رودخانه هان را که دارای کوهستان های محافظ در اطراف محل بود، به عنوان پایتخت برگزید. این مکان به عنوان چندین اقامتگاه در تاریخ کره که آخرین آنها ویلای هانیانگ بو گوریو بود، به ایفای نقش می پرداخت.
ساخت اولین قصر چوسون به نام گیونگ بوک (شادمانی درخشان) در سال ۱۳۹۴ در منطقه هانیانگ بو آغاز شد. قصر مطابق سنت چینی رو به جنوب ساخته شد و سبک معماری آن نیز مشابه قصر امپراطوری در پکن می باشد. بعد از اینکه کاخ گیونگ بوک در سال ۱۳۹۵ به بهره برداری رسید، تجو دستور ساخت یک دیوار محکم که شهر را محاصره کند داد. دیوار که تقریبا ۱۰ مایل طول داشت، از ۹۸ بخش که هر کدام ۶۰۰ متر طول داشتند ساخته شده بود. چهار دروازه بزرگ در شرق، غرب، جنوب و شمال و پنج دروازه کوچکتر در شرق، غرب، شمال، جنوب و یک دروازه آبی نیز ساخته شدند. تجو وظیفه ساخت دیوار را به نواحی مختلف کشور محول کرد و به هر منطقه یک بخش مجزا برای تکمیل کردن داد. تاریخ ساخت به گونه ای برنامه ریزی شده بود که با مسئولیت کاشت و برداشت کارگران در شهرهایشان تداخلی نداشته باشد.
به محض اینکه دیوار تکمیل شد، پادشاه تجو و مقر دولت چوسون به طور دائمی به هانسونگ منتقل شد.
زمانی که سلسله جدید اعلان شده و به طور رسمی پا به عرصه وجود نهاد، تجو این مسئله را که کدام پسرش باید جانشین وی شود پیش کشید. اگرچه پسر پنجم تجو از ملکه سینوی (یی بانگ وون) سهمی بزرگ در کمک به پدرش برای به قدرت رسیدن وی ایفا کرد، اما او نفرتی عمیق را بر ضد دو متحد کلیدی پدرش در دربار، نخست وزیر جونگ دو جون و نام اون، در خود پرورانده بود.
هر دو طرف از دشمنی دو جانبه ای که بین هر کدام وجود داشت کاملا آگاه بودند و پیوسته احساس تهدید شدن داشتند. زمانی که این مسئله روشن شد که یی بانگ وون شایسته ترین کاندید برای جانشینی می باشد، جونگ دو جون از نفوذ خود بر روی پادشاه استفاده کرد و او را متقاعد نمود که عاقلانه ترین انتخاب پسری است که تجو بیشتر دوست دارد نه آنی که او احساس می کند برای پادشاهی بهترین است.
در سال ۱۴۰۸، هشتمین پسر پادشاه تجو (دومین پسر ملکه سیندوک) که شاهزاده بزرگ اویان (یی بانگ سوک) نام داشت، به عنوان شاهزاده سلطنتی یا جانشین سلطنت منصوب شد. بعد از مرگ ناگهانی ملکه و در حالیکه پادشاه تجو همچنان در ماتم مرگ دومین همسرش بود، جونگ دو جون در راستای استحکام جایگاهش در دربار برای کشتن پیش دستانه یی بانگ وون و برادرش نقشه کشید.
در سال ۱۳۹۸ و بعد از اطلاع در مورد این نقشه، یی بانگ وون به ناگاه شورش کرده و با حمله به قصر توانست جونگ دو جون، پیروانش و دو پسر ملکه سیندوک فقید را بکشد. این واقعه به عنوان اولین نزاع شاهزادگان شناخته می شود. پادشاه تجو که از این حقیقت که پسرانش برای تاج و تخت پادشاهی همدیگر را می کشند و همچنین از خستگی روحی که از مرگ همسر دومش به وی عارض شده بود، به ناگاه دومین پسرش یی بانگ گوا (پادشاه جونگ جونگ آینده) را به عنوان حاکم جدید به تخت نشاند. پس از آن پادشاه تجو در ویلای سلطنتی هام هونگ کنج عزلت گزید.
پادشاه جونگ جونگ در سال ۱۴۰۰ برادرش یی بانگ وون را به عنوان وارث سلطنت گمارده و داوطلبانه کناره گیری کرد. در همان سال یی بانگ وون با عنوان پادشاه تجونگ برای مدتی طولانی به سلطنت چوسون رسید.
پادشاه تجو ده سال بعد از کناره گیری اش در ۲۴ می ۱۴۰۸ در قصر چانگ دوک درگذشت. او در شهر گوری به خاک سپرده شد.
وی در مجموع ۶ همسر ، ۷ پسر و ۵ دختر داشت.

میراث:

اگرچه تجو تنها برای مدت شش سال سلطنت چوسون را در اختیار داشت، اما باید به خاطر توانایی نظامی و رهبری در طول سی سالی که به تاسیس سلسله چوسون انجامید مورد تمجید قرار بگیرد. با درک این نکته که زمان مناسب برای جایگزینی گوریو با یک کشور جدید و قوی تر فرا رسیده است، او از توانایی ها و نفوذ خود استفاده کرده، زمان سنجی خود را عاقلانه انتخاب نموده و کنترل سلطنت متزلزل گوریو را تصاحب کرد. متعاقب آن، تغییر محل پایتخت توسط وی این پیام قدرتمندانه را به کشورهای همسایه فرستاد که سلسله جوان گوریو باید جدی گرفته شود. در خلال سلطنت تجو، وی سنت تکریم چین را بنا نهاد و سه بار در سال هدایای تکریم آمیزی برای امپراطور چین می فرستاد. این هدایا در اوقات سال جدید چینی، تولدهای امپراطوران سلسله چینی مینگ و تولید ولیعهدش به چین فرستاده می شد.
همچنین او گروهی شامل اشخاص شایسته در پیدایش سلسله، محققینی که به پادشاه تحت عنوان شورای اختصاصی مشاوره می دادند و قوانینی با ایده ال های یک دولت کنفسیوسی ایجاد کرد و قوانین مدیریتی چوسون و شش قانون برای حکومت را معرفی نمود.