هو نان سولهون

هو نان سولهون (۱۵۶۳- ۱۵۸۹) که با نام هو چوهوی به دنیا آمده بود، شاعر برجسته کره ای اواسط سلسله چوسون می باشد. او خواهر جوان تر هو پونگ ( یک وزیر و نویسنده سیاسی) و خواهر بزرگتر هو گیون (۱۵۶۹ – ۱۶۱۸)، که نویسنده مشهور آن زمان بوده و به خاطر تالیف داستان هونگ گیل دونگ مشهور شده است، می باشد. نوشته های خود وی شامل برخی از دویست شعر نوشته شده به سبک اشعار چینی (هانشی) و دو شعری است که به رسم الخط هانگول سروده شده است (اگرچه نویسندگی وی در مورد اشعار هانگول مورد شک و تردید است).

سال های اولیه زندگی:

هو نان سولهون در خانواده سیاسی مشهوری (یانگبان) در شهر گانگ نونگ به دنیا آمد. پدر وی (هو یوپ) محقق برجسته ای بود که او را از ازدواج دوم خود داشت. ازدواج اول پدرش با یکی از دختران شاهزاده سوپ یونگ بود که حاصل این ازدواج دو دختر و یک پسر می باشد. ازدواج دوم وی با دختری از یک وزیر سیاسی بود که ثمره این ازدواج نان سولهون و دو برادرش است. پدرش یک کنفسیوس و مقام محافظه کار بود که به شدت به اصل ” نامجون – یوبی ” (مرد بالاتر، زن پائین تر) اعتقاد داشت. این قرعه به نام برادر بزرگترش هو پونگ افتاد تا کنجکاوی و استعداد شکوفای وی را شناخته و او را وارد دنیای ادبیات کند.

او از سال های اولیه زندگی اش به عنوان یک شاعر بزرگ شناخته شد، اگرچه  جایگاه وی به عنوان یک زن اجازه ورود او به موقعیتی مشخص را نمی داد. اولین قطعه وی که با نام ” نوشته هایی بر روی ستون افقی عمارت یشم سفید در قصر کوانگ هان ” در سن هشت سالگی اش منتشر شد، به عنوان اثری با نبوغ شاعرانه مورد توجه قرار گرفته و باعث شد او لقب ” دوشیزه جاودانه ” را به دست آورد. استعداد ذاتی وی در سبک اشعار چینی باعث آماده شدن او به عنوان اولین معلم خود در سال های اولیه زندگی اش و همچنین آشنا شدن او با نوشته های چینی به مانند پنج کنفسیوس باستانی شد.

اما هو پونگ نیز یک محقق سیاسی موثر و رک بود و سرانجام به دلیل تمایلات سیاسی اش برای مدت سه سال به کاپسان تبعید شد. هو گیون نیز به همین ترتیب شاعر خوش ذوقی بود که زیر نظر یی تال (متخصص در اشعار تانگ و دوست هو پونگ) به تحصیل مبادرت ورزیده و مخصوصا بعد از تبعید برادرش در تعالیم نان سولهون به ایفای نقش پرداخت. او در مراحل بعدی زندگی آموزه های خواهرش را پروراند و از جایگاه برترش به عنوان یک مرد بسیار قابل احترام برای نگه داشتن او در مکاتبه با چرخه های ادبی بهره برد. یی تال (معلم گیون) نیز در به اشتراک گذاری اشعار تانگ با نان سولهون دخیل بود و تاثیرات وی در طبیعت گرایی بخش مهمی از آثار به جای مانده او قابل مشاهده است.

ازدواج:

او در زمانی از عمر خود با پسر یک مقام مدنی به نام کیم سونگ نیپ ازدواج کرد. بنا به نوشته های هو گیون، ازدواج او یک ازدواج راضی کننده نبود. شوهرش اغلب وی را تنها در خانه رها می کرد و دنبال زن های دیگر می رفت. بعلاوه، وی روابط سردی با مادر شوهر خود داشت. او یک پسر و یک دختر به دنیا آورد ولی هر دو آنها در سنین خردسالی در سال های آتی در گذشتند. در همان سالی که برادر بزرگترش هو پونگ در کاپسان از دنیا رفت، وی در سن ۲۷ سالگی خود کشی کرد.

چگونگی و زمان ازدواج وی نامشخص می باشد و مدارک ثبت شده محدود بوده و در معرض حدس و گمان هستند. اساتیدی به مانند کیم رنائود و چوی وال درگیر اشعار وی شدند و این فرضیه را مطرح کردند که او بخش مهمی از زندگی خود را در میان برادرانش گذرانده ( که آنها تصور می کنند در طول این مدت بیشتر اشعار متاثر از تانگ و طبیعت گرای وی سراییده شده است) و سپس ازدواج نموده است. او اشاره می کند که بعد از متاهل شدن و در نتیجه دوری از حوزه های گسترده شعری و  افرادی که از استعدادهای ادبی وی پشتیبانی می کردند، بدنه دلسرد کننده اشعارش به وجود آمده است. این حدس بر پایه بخش مهمی از یکی از آثار وی قرار دارد که گفته می شود آخرین قطعه ادبی او بوده و در آن گرفتاری و رنج های یک زن متاهل مورد تاسف قرار گرفته است. شاهد دیگر بر این مدعا سبک ادبی اولیه وی بود که رابطه تنگاتنگی با سنت تانگ داشته و به جای زبان سنگین تر احساسی که در نوشته های پایانی اش دیده می شود، اجزای سنگین فرهنگ عامه و تصورات طبیعی را اعمال می کرد.

نوشته ها:

بخش مهمی از نوشته های نان سولهون بعد از مرگش و به درخواست خود وی سوزانده شد و اشعار باقی مانده در مجموعه ای به نام نان سورهون چیپ توسط هو کیونگ نان در سال ۱۹۱۳ جمع آوری گشت. این مجموعه شامل ۲۱۱ شعر در سبک های مختلف چینی می باشد. برخی از این سبک ها به مانند نظم سنتی، نظم وزن دار، رباعی ها و یک نمونه نثر قافیه دار هستند. نوشته های اوایل سلسله چوسون (به شکل مکتب سیاسی ساجانگ و مکتب علمی تر سالیم) به شدت تحت تاثیر سنت ادبی کنفسیوسی بود و ادبیات در درجه اول وقف بیان آموزه های کنفسیوسی می شد. با معرفی شعر تانگ به کره در اواسط دودمان چوسون، شعر هانمون شروع به برداشتن گام های بلندی به شکل گونه ای از هنر نمود. شعر سنتی تانگ فرموله شده تر بوده و دستور العمل های صدایی راهبردی تری را اعمال می کرد. در طول عمر نان سولهون، گونه های جدیدی از شعر که بی نظمی های صدایی، خطوط با شمارش هجاهای غیر استاندارد و قطعه ( که به طور گسترده با نام ” کونچه شی ” معرفی شده و نظم وزن دار و رباعی از آن مشتق می شود) ترکیب می شدند، به محبوبیت قابل توجهی رسیدند. آثار نان سولهون در اصل به دلیل گستره وسیع موضوعی آنها که نسبتا به تغییرات شدید احساسی در اثر ازدواج وی منتسب می باشد، به شهرت رسیده است.

شمول دو شعر کاسا به رسم الخط هانگول در مجموعه یکی از مشاجرات علمی است زیرا نویسندگی وی در مورد آنها محل شک و تردید می باشد. بیان اندیشه های والای ایده آل های کنفسیوسی به روش تدوین قطعات هانگول امری ناشایست شمرده می شد و تدوین قطعات ادبی در کره تقریبا تماما  به رسم الخط چینی نگاشته می شد. تمایزات در آن زمان با تفاوت مابین قطعات لاتین و و نثر بومی در دوران رنسانس اروپا یکسان بود. تالیف وی در مورد آن دو قطعه اغلب توسط مشاهده عناوین آن دو قطعه کاسا مورد حمایت قرار می گیرد. ” صدای دادخواهی زن ” و ” صدای ناخن های رنگی با لمسم کن نه بلوز را ” بسیار به دو شعر چینی مورد تائید شبیه هستند. این ادعاها توسط تحقیقاتی که به وسیله دو تن از محققین انجام شده است، نسبتا بی اعتبار شمرده می شود.

نمونه اشعار:

شعر ” آهنگ شب پائیزی ” مشخصات اشعار اولیه وی را داشته، تخیلی تر بوده و غنی از تصورات می باشد. آن یک رباعی هفت هجایی می باشد.

” آهنگ شب پائیزی “

ملخ ها جدی و مشتاق و بادها خالص و پاک هستند.

رایحه لوتوس کم اثر شد، چرخ ابدیت مرتفع است.

دستان یک زن زیبا یک سکه طلایی لاک الکلی را می گیرند؛

در روشنایی فتیله فانوس، در طول یک شب دراز، او لباس نجیب زاده ای را می دوزد.

ساعت آبی تیره و مبهم می باشد، چراغ روشن و درخشان است.

در داخل چادر غم انگیز، سرمای قریب؛ شب پائیزی همیشگی است.

لباس های صف جلو لشکر خشک شده اند؛ قیچی سرد است.

لفاف پنجره بادهایی است که بر سایه درختان چنار می وزند.

” خیاط جوان ” یا ” نوایی برای دختر فقیر “، یکی از اشعار تلقینی او می باشد که در آن وی با آنهایی که زمینه فقیرتر اقتصادی دارند همدردی نموده است. این شعر یک رباعی پنج هجایی می باشد.

” خیاط جوان “

چگونه می توان درخواست تجدید نظر داد؟

کار کردن در گلدوزی، سپس بازگشت به کاری در بافندگی از پشت دروازه ای که در آنجا کسی نیست و مسافت طولانی بدون گرما

واسطه ازدواج اجازه نمی دهد هیچ کس در مورد نجابت شخص بدانند.

تمام شب بدون استراحت در حال دوختن لباس های کنفی است، پارچه کلاک کلاک، کلاک کلاک صدا می دهد، صدایی سرد.

یک حرکت بر روی پارچه می دوزد و شگفت زده است که

کدامین خانه و کدامین دختر آن را به عنوان جهیزیه خواهد داشت؟

قیچی در دست، لباس را به قطعاتی می برد؛

اگرچه شب سرد است، تمامی ده انگشت راست شده اند.

من برای دیگرانی که در حال ازدواج هستند لباس می دوزم،

در حالی که سال های پشت سر هم، این من هستم که باید تنها استراحت کنم.

” شکایت زن ” رباعی هفت هجایی دیگری می باشد که نمونه ای از لحن اشعاری هست که گمان می رود بعد از ازدواجش سروده شده است.

” شکایت زن “

کمربند گلدوزی شده و دامن ابریشمی با اشک خیس شده اند،

هر سال گیاهان معطر یک دوست شاهزاده را فریب می دهند.

من در روی عودم آهنگ رودخانه جنوبی را تا انتها اجرا می کنم؛

رگبارهای شکوفه هلو بر در تق تق می زنند، ولی تمام روز بسته است.

پائیز بر فراز عمارت ماه روشن قرار دارد؛ منظره یشم آن نابود شده است.

سرما جزیره نی را پوشانده است؛ غازهای وحشی برای منزل شبانه سرگردانند.

من با عود یشم می نوازم، کسی مرا نمی بیند.

گل های لوتوس درون برکه فرود می آیند.