آرامگاه شاهزاده خانم جونگ هیو

آرامگاه شاهزاده خانم جونگ هیو در سال ۷۹۳ توسط مردمان اوایل پادشاهی بالهه ساخته شده بود و بخشی از مقبره های باستانی در کوهستان لونگتو در منطقه جیلین چین می باشد. این آرامگاه در کنار دیگر موارد نخستین نقاشی های دیواری با جزئیات و کامل کشف شده را در بر میگیرد که توسط هنرمندان بالهه خلق شده بودند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که محتویات این مقبره بینش ارزشمندی را برای تاریخ دانان فراهم می کند.

مقبره:

مشخصه آرامگاه یک پاگودای مستطیلی شکل می باشد که از آن تنها پایه اش باقی مانده است. اتاقک خاکسپاری زیر زمینی بوده و در زیر بقایای پاگودا قرار دارد و در اکتبر سال ۱۹۸۰ کشف شده است. اتاقک مستطیلی دارای ارتفاع ده و نیم متری و ابعاد ۵ در ۲.۶ متری بوده و با آجرهای آبی – سبز پوشانده شده است. برآمدگی خاک به همراه سنگ ها نمایانگر ادامه یافتن سبک مقبره های گوگوریو می باشد ولی لباس های رسمی سبک تانگ را به تصویر می کشد که این مفهوم را می رساند که بالهه به صورت فعالانه ای فرهنگ تانگ را پذیرفته بود. اتاقک خاکسپاری یک وفاتنامه گرانیتی نشکسته و کامل به شکل موگوی و به ابعاد ۱.۰۵ متر بلندا، ۰.۵۸ متر عرض و ۰.۲۶ متر عمق را دارا می باشد. بر روی این وفاتنامه ۷۲۸ حرف چینی به سبک متون منظم و در ۱۸ سطر افقی ثبت شده اند. وفاتنامه از گونه نوشتاری ترکیبی معمول تشکیل شده بود که شامل نوشته های مربوط به وقایع نگاری زمانی تمام زندگی شاهزاده خانم و متون یادبودی است که ستایش و یادگاری هایی برای شاهزاده خانم را به نمایش می گذارند. نویسنده و محقق بالهه ای این وفاتنامه در مورد شاهکارهای نوشتاری و ادبی سنتی چینی به شدت آگاهی داشت. این موضوع از استفاده نویسنده از جملاتی که ردیف های شاعرانه را در بر گرفته و از برخی از شعرای اوایل سلسله تانگ مدل سازی شده بود، استنباط می شود.

اتاقک با چهار نقاشی دیواری بر روی هر یک از دیوارها احاطه شده است که ۱۳ مرد به مانند جنگجویان، ملازمین اتاقک، موسیقی دانان و پیشخدمتان را در حالیکه رداهای قرمز، آبی، زرد، ارغوانی و قهوه ای به تن دارند، در حالتی بی حرکت به تصویر می کشد. نقاشی های دیواری تصویر مردمان بالهه را برای اولین بار به صورت کامل نشان می دهند.

بخاکسپاری:

وفاتنامه شرح می دهد که شاهزاده خانم جونگ هیو چهارمین دختر پادشاه مو (سومین فرمانروای بالهه) است. همچنین شاهزاده خانم جونگ هیو خواهر جوان تر شاهزاده خانم جونگ هه می باشد. وفاتنامه تصریح می کند که بالهه به همانند چین حکام خود را امپراطور می نامید.

همچنین نوشته روی سنگ قبر تاریخ وفات شاهزاده خانم را در روز دوشنبه ششم جولای ۷۹۲ برابر با پنجاه و ششمین سال دوران ته هونگ ثبت کرده است. او در محل تدفین خود واقع در دره ران در منطقه ژی یوان (یا دشت های غربی) در زمستان سال ۸۰۹ ( روز دوشنبه ۱۱ ژانویه سال ۸۱۰ میلادی در تقویم شمسی گریگوریان غربی و بیست و هشتمین روز از یازدهمین ماه در تقویم قمری چینی) با تدفین شده دیگری همراه شد. وی عنوان بعد از مرگی ” جونگ هیو ” را برای توصیف صلاحیت های وی در فضایلی به مانند پاکدامنی و انجام وظایف فرزندی دریافت کرد. او احتمالا با توجه به بقایای اسبی که در اتاقک یافت شده است، یک اسب سوار بود. وفاتنامه تاریخ فوت را ۷۹۲ ذکر کرده است. این سند آثار قبلی به مانند کتاب پادشاهی بالهه اثر جین یوفو که تاریخ فوت را ۷۹۳ ذکر می کرد، تصحیح کرده است.

باقی مانده های اسکلتی در زمان کشف شدن توسط باستان شناسان به علت غارت های قبلی در سراسر اتاقک پخش شده بود. اما غارتگران موفق به دزدی چندین شی طلایی و مسی، جواهرات، کوزه ها و پیکره های کوچک نشدند. زیور آلاتی طلایی که سه بال یک پرنده ایستاده را به تصویر می کشد، یکی از مدارکی است که نشان می دهد چگونه بالهه تاج های پادشاهی گوگوریو را به ارث برده است. بازسازی ها نشان می دهد که استخوان ها معتلق به یک زن و احتمالا یک شاهزاده خانم می باشد اما استخوان هایی مردانه نیز وجود دارد که احتمالا متعلق به یک ملازم یا فرزند است. بعلاوه، اسکلت یک اسب نیز موجود می باشد.

منبع: ترجمه شده از ویکی پدیا فارسی