گیل جه

کوهستان جو زو که در برابر رودخانه طوفانی زرد مستحکم ایستاده است

مهم نیست که مردم چگونه وفادار هستند، تنها اندکی به اصول خود پایبند هستند.

مطمئنا آقای گیل به آن هدف نزدیک شده بود.

او به وظایف شرافتمندانه دولتی به چشم یک رویای پوچ می نگریست و به کلبه ای کاه پوش در زادگاهش کنار کشیده و کنج عزلت گزید.

آه ! زمانی که حسن های سلسله ژو سر به آسمان می سایید، آنها نمی توانستند تا بویی و شوقی را که بر روی سرخس های سرخ مایل به قرمز در کوهستان غربی زندگی می کردند تسلی دهند.

حتی زمانی که سلسله هان در اوج خوشبختی خود بود، آن از یان زیلینگ که به تنهایی در امتداد رودخانه تونگ در دوران بازنشستگی در حال ماهیگیری بود غفلت کرد.

هزار سال گذشته است، اما ما همچنان نمی توانیم بر خلاف آرزوهای آنان پیش برویم.

این قطعه به محقق و سیاستمدار مشهور گیل جه که با نام مستعارش ” یه اون ” نیز شناخته می شود، ادای احترام کرده است. این قطعه که توسط کوان وو محقق اواخر گوریو و اوایل سلسله چوسون به رشته تحریر درآمده است، پر از احترام به گیل جه می باشد.

یی بانگ ون، سومین پادشاه سلسله چوسون، پستی دولتی به گیل پیشنهاد کرد ولی او به پادشاهی قبلی گوریو  وفادار بود و با این اعتقاد محکم که شخص نبایست به دو پادشاه خدمت کند، کنج عزلت گزید.

گیل به خاطر وفاداریش با کوهستان جو زو که در برابر رودخانه طوفانی زرد در چین مستحکم ایستاده است مقایسه می شود. حال به سراغ بررسی زندگی نامه گیل جه، نماد وفاداری برویم.

تبعه گوریو…..

گیل جه در سال ۱۳۵۳ به عنوان فرزند گیل ون جین فرماندار گومسان در شهر گومی چشم به جهان گشود. آن زمان منطبق بر سومین سال سلطنت پادشاه گونگمین بود و پادشاهی گوریو در حال افول به سر می برد.

زمانی که وی هشت ساله بود، پدرش به سمت یک مقام محلی ترفیع یافت و به بوسون در منطقه جولا نقل مکان نمود. عایدی پدرش برای انتقال کل خانواده به آنجا بسیار اندک بود. بنابراین گیل در خانه والدین مادرش بزرگ شد. اگرچه کودکیش در فقر و تنهایی گذشت، وی پسری باهوش و مهربان بود. او در سال ۱۳۶۳ در معبد دُری در نِنگ شروع به خواندن و نوشتن کرد. وی از سال ۱۳۷۰ نئو کنفسیوسیسم را از طریق متون کهن چینی به مانند قطعات ادبی کنفسیوس و منسیوس فرا گرفت.

گیل به منظور ملاقات با پدرش به پایتخت در گه گیونگ رفت. او در آنجا  تحت نظر اساتید مشهوری به مانند یی سک، جونگ مونگ جو و کوان گون که نئو کنفسیوسیسم را در اواخر سلسله گوریو توسعه داده بودند، به تحصیل مبادرت ورزید.

گیل تصویر واضحی از خود به نمایش گذاشت. کوان گون اظهار کرده است که تعداد زیادی از دانش آموزان برای یادگیری به نزد او می آمدند اما گیل جه صراحتا ایستادگی نمود. وی آزمون خدمات مدنی کشوری را در سن ۳۱ سالگی گذراند و به خدمت دولت درآمد.

او قبل از منصوب شدن به سمت مسئول اسناد و سوابق در مجلس امورات کشوری در سال ۱۳۸۹، پست های مرتبط با آموزش را به عهده داشت. در آن زمان نشانه هایی وجود داشت که نشان می داد برخی از مقامات نظامی در حال جنبش برای تاسیس یک پادشاهی جدید هستند. گیل در سال آینده از پستش استعفا داده و به بهانه مراقبت از مادر پیرش به زادگاه خود بازگشت.

هرگز به دو پادشاه خدمت نکن……

بعد از آن چندین مرتبه به گیل جایگاه های دولتی پیشنهاد شد ولی او آنها را نپذیرفت. بعد از مرگ پادشاه گونگ یانگ، آخرین پادشاه سلسله گوریو، گیل به مدت سه سال عزاداری نمود.

یی بانگ ون (سومین پادشاه سلسله نوپای چوسون) در زمانی که آنها جوان بودند در همسایگی گیل زندگی می کرد. این دو باهم در سونگ گیونگ وان (عالی ترین موسسه آموزشی در گوریو) به تحصیل پرداختند. یی او را به پست دولتی رسیدگی به خدمات یادبودی منصوب کرد ولی گیل پیشنهادش را نپذیرفته و گفت که او هرگز به دو پادشاه خدمت نخواهد کرد.

گیل در سال های آشفته اواخر گوریو و اوایل دوران چوسون زندگی می کرد ولی او به اصول خود وفادار ماند. معاش وفادارانه وی به طور گسترده ای شناخته شده و تعدادی از محققین برای تحصیل زیر نظر او صف کشیدند.

برخی از شاگردانش اقدام به بنیان گذاری حزب قدرتمندی از ادبا به نام ساریم کردند که سیاست های اواسط و اواخر سلسله چوسون را تحت کنترل خود داشت. گیل اتاق مطالعه ای در پایه کوهستان گومو باز کرد و به دانش آموزان در مورد تجارب و وظایفش به عنوان یک مقام مرتبط به امورات آموزشی درس می داد. چندین محقق با استعداد که تحت نظر او آموزش دیدند، راه خود را به دولت مرکزی باز کرده و کوهستان گومو در قرن پانزدهم میلادی به عنوان مکه نئو کنفسیوسیسم به ایفای نقش می پرداخت. حتی یی هوانگ یکی از بزرگترین اساتید نئو کنفسیوسی در چوسون نیز با احترام زیادی از گیل یاد می کند.

گیل به دنبال افتخار، مقام یا ثروت نبود. او خود را تا زمان فوتش در سال ۱۴۱۹ تنها وقف مطالعاتش نمود. وی به مانند یک درخت بامبو که حتی در زمستان هم نمی میرد زندگی شرافتمندانه ای را به پیش برد. وفاداری اکید، فضل و کمالات بزرگ و تقوای بلند پایه وی توسط نسل های بعدی شناخته شده است.