محاصره پیونگ یانگ (۱۵۹۳)

محاصره پیونگ یانگ یک درگیری نظامی بود که بین ارتش متفق مینگ- چوسون و اولین گردان ژاپنی ها تحت هدایت کونیشی یوکیناگا درگرفت. نبرد با پیروزی نیروهای متفق به پایان رسید ولی ژاپنی های باقی مانده در شب هشتم فوریه ۱۵۹۳ یک عقب نشینی موفقیت آمیز از پیونگ یانگ داشتند.

مقدمه:

نیروی پنج هزار نفری کوچکتری از مینگ تحت رهبری وو ویژونگ در تاریخ پنجم ژانویه  به رودخانه یالو رسیدند.

ارتش ۳۵۰۰۰ هزار نفری مینگ تحت هدایت لی روسونگ در ۲۶ ژانویه به رودخانه یالو رسیدند. سپس به آنها یک نیروی پیشرفته و یک واحد محافظ که برای محافظت از پادشاه سونجو از چوسون فرستاده شده بود ملحق گشته و به این ترتیب تعداد کل قوا به ۴۳۰۰۰ تن رسید. ده هزار کره ای دیگر در سونان به رهبری یی ایل و سرانجام ۴۲۰۰ راهب به سرکردگی هیوجونگ به آنان پیوستند.

لی روسونگ فرستاده ای به نام شن ویجینگ را به منظور گفتگو با کونیشی یوکیناگا فرستاد ولی این اقدام با بی صداقتی همراه بود. او هیچ قصدی برای گفتگو با ژاپنی ها نداشت. کونیشی بیست تن را برای گفتگو با فرستادگان مینگ گسیل کرد ولی بیشتر آنان برنگشتند. مشخص نیست که چه بر سر آنها آمده است. یک نقل از وقایع بر این باور است که آنان در خلال یک مهمانی با شن ویجینگ کشته شده اند، نقل دیگری می گوید که آنها در مسیر به سادگی به دام افتادند.

آنها در هنگام پیش روی به سمت پیونگ یانگ با یک گروه دیده بانی ژاپنی روبرو شدند که سه تن از آنان اسیر و پنج نفر دیگر کشته شدند. ارتش متفق به پیونگ یانگ رسیده و در تاریخ ۵ فوریه ۱۵۹۳ در شمال شهر کمپی را دایر کردند.

کونیشی پیشنهاد برگزاری گفتگوهایی را داد ولی مورد قبول واقع نشد. آن شب حدود ۸۰۰ ژاپنی به صورت پنهانی حرکت کرده و به اردوگاه مینگ یورش بردند، اما آنها توسط محافظین ردیابی و توسط تیرهای آتشین به عقب رانده شدند که نتیجه آن برجای ماندن ۳۰ کشته بر روی دست ژاپنی ها بود.

نبرد:

نبرد در ۶ فوریه ۱۵۹۳ آغاز شد.

راهب های هیوجونگ با حمایت وو ویژونگ به تپه ای بزرگ واقع در شمال پیونگ یانگ که حدود دو هزار سرباز دشمن به رهبری کونیشی یوکیناگا در آنجا ساکن بودند حمله کردند. کونیشی در موضعی تقریبا تسلیم شد تا جایی که سو یوشیتوشی ضد حمله ای ترتیب داده و او را نجات داد. نبرد تا آنجایی که ماتسورا شیگنوبو آخرین فرمانده ژاپنی مجبور شد تا به پیونگ یانگ عقب نشینی کند، به مدت دو روز طول کشید. راهب ها متحمل ۶۰۰ نفر تلفات شدند و وو ویژونگ به وسیله گلوله ای در ناحیه قفسه سینه خود مجروح گردید.

در صبحگاه هشتم ژانویه، ارتش لی روسونگ در شهر پیش روی کرد، صفوف به شدت فشرده آنان ” به مانند فلس های یک ماهی به نظر می رسید. ” یانگ یوان و ژانگ شیجو از شمال و غرب، لی  روبای از جنوب شرقی، و یی ایل و کیم اونگ سو از جنوب غربی حمله کردند. جهت شرقی توسط رودخانه ته دونگ پوشانده شده بود و امکان حمله از آن ناحیه وجود نداشت.

به محض اینکه علامت توپ روشن شد، آنها به وسیله نردبان ها، پرتاب تیرهای آتشین و انداختن بمب هایی به داخل شهر به دیوارها هجوم بردند، و شروع به کوبیدن دروازه ها با توپ هایی کردند. تقریبا مدافعان ژاپنی بسیار زیاد بودند. اسب شخصی لی روسونگ از زیر وی در رفت و تهاجم قبل از اینکه لی به جلو رفته، سر یک سرباز در حال عقب نشینی را بریده و به اولین مرد روی دیوار ۵۰۰۰ تیل پیشکش کرد، نشانه هایی از تزلزل را از خود نشان می داد. سربازان متفق تا موقعی که لو شانگژی توانست تا دیوار را پاکسازی کند و یانگ یوان نیز با نفوذ در دروازه شمالی از او دنباله روی کرد، تهاجم خود را تجدید کردند. در غرب راهب ها و سربازان زنده مانده از نبرد قبلی به محض نابودی دروازه توسط توپ ها به یورش ژانگ شیجو به شهر ملحق شدند.

ژاپنی ها تا آخرین خط دفاعی خود در زمین و ورودی قلعه ای در گوشه شمالی پیونگ یانگ به عقب رانده شدند. لی روسونگ به سربازانش دستور داد تا آن بنا را با استفاده از تیرهای شعله ور زیر آتش بگیرند ولی حتی با این کار نیز ژاپنی ها پناهگاه خود را رها نکردند. در عوض سربازان و سواره نظام نیروهای متفق متحمل تلفات مهیبی در برابر تیراندازی ژاپنی ها شدند. بسیاری که از پیش روی ناتوان بودند از طریق دروازه غربی عقب نشینی کردند. کونیشی با دیدن این وضعیت تصمیم گرفت حالت تهاجمی به خود گرفته و با مردانش یورشی را آغاز کرد که تنها به خاطر آتش توپ ها وادار به عقب نشینی شد.

لی روسونگ که نمی خواست تلفات بیشتری را متحمل شود، با نزدیک شدن به شب از حمله صرف نظر کرد.

اگرچه ژاپنی ها اسما توانستند یورش دشمنان را دفع کنند، اما ظرفیت دفاع بیشتر از شهر را نداشتند. تمامی دروازه ها خرد شده، غذایی باقی نمانده و آنها متحمل تلفات وحشتناکی شده بودند. کونیشی با در نظر گرفتن جمیع این موارد تمامی پادگان خود را شبانه خارج کرده و پنهانی از طریق رودخانه یخ زده ته دونگ به سمت هانسونگ بازگشت.

پیامد:

مردان کونیشی در هفده فوریه به هانسونگ رسیدند.

بعد از شکست ژاپنی ها در پیونگ یانگ، کورودا یوشیتاکا خواستار حذف کونیشی یوکیناگا شد و گفت که او رهبر ضعیفی است که با فرماندهان همکارش سازگاری ندارد. در عوض کونیشی نیز که متحمل یکی از سنگین ترین شکست ها در خلال لشکرکشی شده بود، به مدافع اصلی صلح در اردوگاه ژاپن تبدیل شد.

سونگ یینگ چانگ در ششم مارس از پادشاه سونجو از چوسون دعوت کرد تا به پیونگ یانگ برگردد.