یانگجی

بزرگترین هنرمند شیلا:

در حالیکه اروپایی ها مجسمه ساز و معمار معروف میکل آنژ را به رخ می کشند، پادشاهی باستانی کره ای شیلا یانگجی را داشت. او به عنوان استادی اسطوره ای در هنر بودایی شناخته می شود که توانایی خویش را در زمینه های مختلف مثل خوشنویسی، مجسمه سازی و صنایع دستی به نمایش گذاشت.

این راهب بودایی از دوران ملکه سوندوک تا سال های حکومت پادشاه مونمو از عهد شیلا شهرت یافته بود. حال کاوشی بر دنیای هنری یانگجی خواهیم داشت.

تندیس نوکیو در معبد پادشاهان چهار محافظه:

” مردی پر استعداد با تقوای بالا در زمینه های گوناگون استاد بود. او تنها استعداد جزیی خویش را به نمایش گذاشت و توانایی های واقعی خود را بروز نداد.”

• از یادبودهای سه پادشاهی، نوشته شده توسط ایل یون

بر اساس یادبودهای سه پادشاهی نوشته شده توسط ایل یون، یانگجی در به نمایش گذاشتن توانایی هایش بسیار فعال نبود. با اینحال آثار هنری بر جای مانده از یانگجی به وضوح فاش می سازد که استعداد وی تا چه اندازه شگفت انگیز بود.

چندین معبد بودایی در خلال سال های حکومت ملکه سوندوک و پادشاه مونمو دایر شدند و یانگجی آثار ارزشمند بسیاری را در طول این دوران از خود بر جای گذاشت. معروفترین اثرش ” تندیس نوکیو ” نام دارد که پاگودایی را در معبد پادشاهان چهار محافظه تزئین کرده است. همچنین یانگجی شاهکارهای دیگری مثل اینوانگ، تندیس موجون، پاگودای سنگی در معبد بون هوانگسا، تندیس نیونگ جی در جایی که گمان می رود پادشاه مونمو سوزانده شده باشد، و تسکین دهنده ساریرا از پاگودای شرقی – غربی در معبد گامیون سا را نیز به وجود آورده است. تسکین دهنده ساریرا به عنوان شاهکار صنعت فلزی در نظر گرفته می شود.

به ویژه معبد پادشاهان چهار محافظه معبدی بودایی بود که به منظور دعا برای امنیت کشور در عهد شیلای متحد طراحی شده بود. یک پاگودای چوبی بزرگ در معبد وجود داشت و در مجموع ۴۸ تندیس نوکیو در بالای پاگودا کنده کاری شده بودند. یانگجی برای ایجاد این تندیس از روش ساختن کاشی های سقفی بهره برد. بر روی یک تخته آجر به ارتفاع ۹۰ سانتی متر، عرض ۷۰ سانتی متر و ضخامت ۹ سانتی متری که با لعابی سبز رنگ پوشانده شده بود، وی محافظی زره پوش را حکاکی کرد که در یک حرکت نمادین برای محافظت از کشور بر روی اهریمن قدم بر می دارد.

با روش لعاب دادن آجر و ریخته گری یک قالب قبل از پخت، توصیف گرافیکی ناخن های انگشتان پا و دست محافظ مشکل بود. بنابراین یانگجی ابتدا با یک قالب کار کرد و سپس تمام جزئیات تصویر را با دقت فراوان حکاکی کرد. به لطف اثر استادانه وی، احساسی از بروز ابعاد به حکاکی اضافه شد که باعث پویایی بیشتر آن گردید. گفته می شود که خلق اثر هنری نفیسی مثل این بدون تجربه ای پر بار غیر ممکن می باشد.

افسانه معبد سوک جانگ سا:

زمان و مکان تولد یانگجی نامشخص می باشد. اما گفته می شود که او در معبد سوکجانگ سا در گیونگجو (منطقه گیونگ سانگ شمالی) اقامت داشته است.

افسانه ای راز آلود در مورد نام معبد وجود دارد. یانگجی یک عصای پیاده روی داشت. وقتی که وی کیسه ای را به نوک عصا آویزان کرد، آن عصا به خودی خود پرواز نموده و صدایی را در جلوی یک خانه ایجاد کرد. با شنیدن صدا، صاحبخانه برای گذاشتن پول یا برنج در داخل کیسه به عنوان کمک مالی به بیرون آمد. سپس عصا به سمت دستان یانگجی مجددا به پرواز درآمد. یک عصای پیاده روی که توسط راهبی بودایی استفاده می شود، سوک جانگ نام دارد. وقتیکه داستان پخش شد، معبدی که یانگجی در آن اقامت داشت با عنوان ” معبد سوک جانگ سا ” شناخته شد.

یانگجی برای تولید آجرهای خاکی کوچک بیش از هفت قالب ساخت، درست مثل تولید کاشی های سقفی. سپس وی آجرها را برای ساختن یک پاگودای آجری به صورت محکم بر روی یکدیگر گذاشت. این آجر مخصوص ” آجر تزئینی برای یک گنبد و تندیسی از بودا ” نامیده می شد. حکاکی های روی آجر ظریف و واقع گرا بودند و اثری سه بعدی داشتند. این مهارت منحصر به فرد به شدت خطیر است.

در اثرش به نام ” توبه و طلب بخشایش “، یانگجی تصویر خسته ای از بودا را با دنده ای نازک کنده کاری کرد. آن تصویری از بودا قبل از رسیدن وی به وارستگی است. تندیس های بسیاری به مانند آن در هند کشف شده اند ولی اثر یانگجی تنها نوع این اینگونه مجسمه هاست که در چین و کره یافت شده است.

هم بخشی به هنر کره باستان:

برخی احتمالی را مطرح می کنند که یانگجی کره ای نبوده است، آنان دلیل خود را برای ذکر این احتمال نبود سوابق دقیق از اجداد یا شهر زادگاه او می دانند. اما واضح است که وی راهب بودایی و هنرمند محترمی بود که در قلب مردم پادشاهی شیلا جای داشت.

یانگجی قبلا نهانگاه فرهنگی هند را در طول زمانه اش پذیرفته و گونه هنری جدیدی که قبلا هرگز یافت نشده بود را اتخاذ کرد.

استعداد هنری وی در عرصه های گوناگون درخشید. بدون شک به عنوان استاد پیشرو هنر بودایی، یانگجی تکانه ای تازه برای توسعه هنر کره باستان فراهم کرد.