یی اوی بنگ

یی اوی بنگ  (۱۱۲۱- ۱۲ ژانویه ۱۱۷۵) یک حاکم نظامی کره ای در خلال عهد گوریو بود. او یکی از چندین دیکتاتور نظامی گوریو در پسایند شورش جنگجویان در سال ۱۱۷۰ به شمار می رفت.

زندگی نامه:

مقدمه:

یی ریشه ای از خاندان جونجو یی داشت. او بعدها به ارتش ملحق شد و پله های ترقی را یکی پس از دیگری پیمود. وی سرانجام به وزیری در دولت تحت تسلط مقامات مدنی تبدیل شد.

شورش:

او در آگوست ۱۱۷۰ (بیست و چهارمین سال سلطنت پادشاه اویجونگ) به شورش رزمجویان گوریو پیوست. این قیام در اعتراض به وزرایی که به طور معمول کره را اداره می کردند اتفاق افتاد. رهبران عمده این شورش جونگ جانگ بو و یی گو نام داشتند که احساس می کردند طرز برخورد با طبقه نظامیان به شدت ناجوانمردانه می باشد و در نتیجه برای یک کودتا به منظور پایه گذاری دولتی نظامی طرح ریزی کردند.

اویجونگ پادشاه گوریو بلافاصله برکنار شد و وزرای نظامی جدید پادشاه میونگ جونگ را به عنوان یک عروسک خیمه شب بازی به تخت نشاندند. یی با لقب وزیر با لیاقت به عنوان یکی از شخصیت های کلیدی در نظام جدید نام گرفت. همچنین وی به همراه سایر وزرا صاحب امتیازات ویژه ای شد. زمانیکه یی گو کوشید تا با طرح ریزی کودتایی بتواند دیکتاتوری را در سال ۱۱۷۱ از آن خود کند، اوی بنگ به دستور جونگ جانگ بو یی گو را کنار زده و او را به قتل رساند.

حکومت:

یی به همراه جونگ ابعاد و قدرت ارتش را افزایش داد و مدیرانی از طبقه نظامیان را به دولت جذب کرد و آنان را در ادارات ملی که سابقا توسط وزرای طبقه دانشور اشغال شده بودند به کار گمارد. در سال ۱۱۷۳ زمانیکه کیم بو دانگ وزیر طبقه دانشور کوشید تا پادشاه اویجونگ را به تخت سلطنت بازگرداند، یی قاطعانه پادشاه اسبق را به قتل رساند و از هرگونه تلاش های احیاگرانه بیشتر ممانعت به عمل آورد. با اثبات این شایستگی ها بود که او ترفیع بیشتری یافت و به سمت فرمانده نیروهای زمینی منصوب شد.

یی در طی حکومت مشترک با جونگ با یک سری از خیزش های رهبان بودایی از معابد مختلف سراسر کشور نیز مواجه شد. از این روی که گوریو از زمان اتحاد کره به دست وانگ گان به صورت رسمی کشوری بر پایه بودائیت بوده است، بودائیان تاثیر زیادی بر دولت داشتند و اغلب پادشاهان گوریو راهبان بزرگ بودایی را به منظور یاری رساندن در امورات ملی به سمت های حکومتی منصوب می کردند. به دلیل روند فزاینده شورش های بودایی، یی شخصا نیروهایش را به منظور فرو نشاندن این شورش ها رهبری می کرد و به معابد بودایی یورش می برد. او با قوای نیرومندش در کشور به تاخت و تاز پرداخته و به آن معابد حمله و آنان را مورد غارت قرار می داد.

در آن زمان ژنرالی از مرز شمال غربی به نام جو وی چونگ در تلاش برای آغاز یک شورش برآمد. یی با به قتل رساندن مادحین این شورش به مانند یون اینمی که اصلیتی از سوگیونگ داشت، واکنش نشان داد. او به خاطر این طرز برخورد حمایت و لطف مردم را از دست داد و زمانیکه که سعی کرد شورش را سرکوب کند، در این امر ناکام ماند.

سقوط و مرگ:

یی برای بدست آوردن قدرت بیشتر در تلاش برای کنار زدن جونگ برآمد و سعی کرد تا دخترش را به عنوان همسر شاهزاده وارد قصر کند. این اقدام از نظر عینی به انجام نرسید و در عوض موقعیت سیاسی یی را در معرض خطر قرار داد. به سبب این حرکت، متعاقبا رسته تهاجمی دوم جو به رهبری جونگ گیون پسر جونگ جانگ بو توانستند یی اوی بنگ و حامیانش را کشته و دختر وی را از خاندان سلطنتی حذف کنند. اما دیری نپایید که جونگ جانگ بو نیز به قتل رسید و دیکتاتور جوان و صالحی به نام گیونگ ته سیونگ قدرت را در اختیار گرفت.

ارزیابی:

میراث اصلی ژنرال یی اوی بنگ در تعادل به دست آمده از طریق پاکسازی دانشوران در خلال حکومت مشترکش با جونگ نهفته است. طبقه دانشوران قبل از حضور یی به حدی در دولت اثر گذار بودند که با طبقه نظامیان به شدت بد رفتاری می شد. با تغییر پادشاهان و انتقال قدرت از طبقه دانشوران به نظامیان، گوریو با عصر جدیدی مواجه گشت. ماترک نهایی و بسیار مهم وی ارتباطش با یی سونگ گه موسس سلسله چوسون می باشد. یی این برادر جوان تر یی اوی بنگ ششمین نسل از اجداد یی سونگ گه بود و بدین ترتیب یی اوی بنگ و یی سونگ گه به همدیگر ارتباط پیدا می کنند.