آشتارا / آتار/ Aštar/ Attar در اوگاریتی ttr ,خدای سامی غربی.

او جنبه مذکر ناهید به‌عنوان ستارۀ صبح بود در جنوب عربستان او را می‌پرستیدند که در آنجا، دو جنبۀ ستارۀ صبح و غروب یکی شده بود.

در سوریه، او را پسر اشتارت Aštart می‌نامیدند. این نام، ارتباطات ریشه‌ای  با آرد ard و انور atur یعنی (سرزمین آبیاری  شده) دارد این امر شاید دلیل  نقش کم‌اهمیت او در اساطیر بعل باشد که حاکی  از کشاورزی متکی بر باران بود. در غیاب بعل، نمی‌توانست بر تخت او بنشیند ودربعل و یم yam  شاپاش šapaš به او می‌گوید که او نمی‌تواند قصری مانند قصر سایر خدایان داشته باشد زیرا، همسر اختیار نکرده یا نامزدی نداشته است. دلیلی برای پرستش اشتار در اوگاریت وجود ندارد، اما یک متن یونانی از سدۀ پنجم میلادی  آشتار را در ارتباط  با قربانی کردن کودکان در میان طوایف بدوی سینایی sinai ذکر می‌کند.

خدای آتار متعلق به خاورمیانه باستان

منبع:

• کتاب تاریخ اساطیری ایران، اثر ژاله آموزگار،
  انتشارات سمت، چاپ شده در مهر ۱۳۹۵
• تهیه الکترونیکی: سایت تاریخ ما، اِنی کاظمی