الهه بین النهرین، ایشهارا
ایشهارا / اشهارا / Išhara/ Ešhar /
الهۀ بین‌النهرینی و دارای اصل و منشأ ناشناخته. برای نامش هیچ وجه تسمیه ای یافت نشده است. ایشهارا برای اولین بار، در متون پیش_ سارگونی از ابلا Ebla ظاهر می‌شود و سپس به‌عنوان الهۀ عشق در دعاهای مربوط به افزایش نیروی جنسی به چشم می‌خورد. در دورۀ اورسوم، پرستشگاهی در درهم Drehem داشت و از زمان بابلی کهن به بعد دارای معابدی در سیپار، لارسا Larsa و هاربیدوم Harbidum بود. به نظر می‌رسد که در ماری بسیار محبوب بود و بسیاری از زنان را به اسم او می‌نامیدند. اما نام او در نام‌های شخصی در بابل و به‌طورکلی تا دورۀ کاسی های متأخر یافت می‌شود. لقب عمدۀ او بعلت، رامه Belet rame یعنی «بانوی عشق» بود و این لقب، در مورد ایشتار نیز به کار می‌رود. در داستان حماسی گیل گمش (لوح۲ ستون۵) چنین آمده است:« بستر برای ایشتار آماده است.»و در آترا _ هاسیس (اسطورۀ سیل)(I، ۳۰۱_۳۰۴) از او می خواهند که زن و شوهر را در ماه عسل برکت بخشد. علامت ستاره شناسی او، صورت فلکی عقرب است و همچنین او را مادر سی بی تو sibitu (هفت ستاره) می‌نامند. ایشهارا در سوریه از سدۀ سوم پیش از میلاد در (ابلا Ebla) به خوبی شناخته‌شده است. این الهه، به‌صورت الهۀ بزرگ قوم هوریانی درآمد. او را با تشوب و سیمه کی simegi در آلالاخ Alalakh و او گاریت Ugarit ، امار Emar و چغار بازار می‌پرستیدند. ضمن آن‌که این الهه را مربوط به اطرافیان ایشتار می‌دانستند از او می‌خواستند که بیمارانی را شفا دهد.
ایشهارا احتمالاً، از طریق هوریانی ها وارد مجموعۀ خدایان هیتیایی شد و مرکز پرستش عمده او در کیزوواتنا بود. این الهه را از زمان سلطنت آرنواندا Arnuwanda سوگند_ الهه، می‌شناختند. بر طبق متون موجود، خواص شفا بخشی او کمتر از قدرتش برای آسیب رساندن و ایجاد بیماری‌ها مورد درخواست بود. گفته می‌شود که خانوادۀ شاه مورشی لیش murši liš دوم با کمک از ایشهارا، مسحور شدند و در نفرین‌ها از او خواسته می‌شد که سوگند شکنان را مجازات کند.
