آن جونگ گیون

آن جونگ گیون (۲ سپتامبر ۱۸۷۹ – ۲۶ مارس ۱۹۱۰؛ نام تعمیدی: آن توماس) فعال استقلال طلب کره ای، ملی گرا، و یک پان آسیایی بود.

در ۲۶ اکتبر سال ۱۹۰۹، او شاهزاده ایتو هیروبومی نخست وزیر ژاپن در چهار مقطع مختلف، ژاندارم سابق ژاپن در کره، و رئیس وقت شورای اختصاصی ژاپن را متعاقب امضای معاهده اولسا که کره را در آستانه تصرف به دست ژاپن قرار داد، به قتل رساند. وی بعد از مرگ نشان لیاقت برای پیدایش کشور را در سال ۱۹۶۲ از دولت کره جنوبی دریافت کرد. این نشان معتبرترین عنوان مدنی در جمهوری کره می باشد که به خاطر تلاش هایش برای استقلال کره به جونگ گیون اعطا شده بود.

زندگی نامه:

شرح های اولیه:

جونگ گیون در دوم سپتامبر ۱۸۷۹ در هجو، هوانگهه دو، به عنوان اولین پسر آن ته هون و جو ماریا به دنیا آمد. او بزرگترین فرزند در میان سه پسر و یک دختر بود. نسب او به خاندان سونهیونگ آن برمی گشت. اسمش در کودکی آن اونگ چیل بود. اونگ چیل معنی ” هفت علامت ” می دهد، زیرا او بر روی قفسه سینه و شکم خویش خال های سیاهی به شکل ستاره هفت پر داشت. وی نام ” اونگ چیل ” را زمانی که به صورت فعالانه ای در جنبش های استقلال طلبانه وارد شد، به عنوان نام مستعار خود استفده کرد.

به عنوان یک پسر، او ادبیات چینی و علوم غربی را فرا گرفت، اما به هنرهای رزمی و تیراندازی علاقه بیشتری داشت. کیم کو رهبر آینده جنبش استقلال کره که در آن زمان به خانه آن ته هون پناهنده شده بود، در خاطرات خود آورده است که آن جونگ گیون جوان تیرانداز فوق العاده ای بود، به مطالعه کتب عشق می ورزید، و شخصیت قدرتمندی داشت.

وی در ۱۶ سالگی با کیم آریو پیمان زناشویی بست که از او صاحب دو پسر و یک دختر شد.

او در سن شانزده سالگی به همراه پدرش وارد کلیسای کاتولیک شد، در جایی که  نام تعمیدی توماس را دریافت کرده و زبان فرانسوی آموخت. در حالیکه از دست ژاپنی ها فرار می کرد، وی به کشیشی فرانسوی از کلیسای کاتولیک به نام ویلهلم (نام کره ای : هونگ سوک کو) که جونگ گیون را تعمید داده و در کلیسایش به مدت چندین ماه پنهان کرد، پناه برد. کشیش او را تشویق کرد تا انجیل را بخواند و یک دور از مباحثات را نیز با جونگ گیون داشت. وی عقایدش در باب کاتولیسم را تا زمان مرگش پابرجا نگه داشت و به نقطه ای رسید که حتی در آخرین نامه خویش به همسرش از پسرش خواست تا کشیش شود.

چندین سال بعد، وی به پدر در حال مرگش قول داد تا خویشتن را وقف هدف استقلال کند، و قسم یاد کرد تا روزی که کره از زیر یوغ ژاپن آزاد شود، الکل نخواهد نوشید. در سال ۱۹۰۶، او با حمایت کلیسای کاتولیک در پیدایش دو مدرسه که آموزش مینجونگ را ارائه می دادند، نقش سودمندی ایفا کرد. این دو مدرسه دونگ هی و  سامهیونگ نام داشتند و وی در هر دوی آن مدارس به عنوان معلم به ایفای نقش پرداخت. نام مدرسه سامهیونگ به سه کامیابی بر می گردد: کامیابی شخص، کامیابی مردم، و کامیابی ملت.

او در سن ۲۵ سالگی یک کسب و کار مبتنی بر زغال سنگ را شروع کرد، اما با تاسیس مدارس خصوصی در مناطق شمال غربی کره خود را وقف آموزش مردم کره بعد از معاهده اولسا نمود. او همچنین در جنبش باز پرداخت بدهی ملی مشارکت داشت. جونگ گیون در سال ۱۹۰۷ خود را به ولادیوستک تبعید کرد تا به مقاومت مسلحانه در برابر حاکمان استعمارگر ژاپنی بپوندند. او به سمت  ژنرال ستوان یکی از گروه های مقاومت مسلحانه کره منصوب شد و چندین حمله را بر علیه نیروهای ژاپنی قبل از شکست نهایی اش رهبری کرد. وی در این زمان تنها ۱۵۰ سرباز در مالکیت خود داشت.

در مارس سال ۱۹۰۹، او گروه دانجی هول را بنیان نهاد. این گروه در تلاش برای حذف ایتو هیروبومی و خائن کره ای لی وان یونگ بودند.

قتل ایتو هیروبومی:

در اکتبر سال ۱۹۰۹، جونگ گیون در حالیکه به عنوان عضوی از رسته خبرنگاران تغییر قیافه داده بود، از محافظین سلطنتی ژاپنی در ایستگاه قطار هاربین عبور کرد. ایتو هیروبومی از مذاکرات با نماینده روسیه در قطار باز می گشت. او با یک تپانچه FN M1900 در سکوی خط آهن سه بار به سمت ایتو شلیک کرد. وی همچنین کاواگامی توشیهیکو ژنرال کنسول ژاپن، موریتا جیرو دبیر عامل خانواده امپراطوری، و تاناکا سیتارو مجری خط آهن جنوب منچوری را که به شدت زخمی شدند، مورد اصابت گلوله قرار داد. بعد از تیراندازی، جونگ گیون فریاد استقلال کره در زبان روسی را سر داد، هورا! کره! را فریاد زد، و پرچم کره را به اهتزاز درآورد.

بعد از آن، او توسط محافظین روسی که وی را قبل از تحویل دادنش به مسئولین استعماری ژاپنی به مدت دو روز در بازداشت نگه داشتند، دستگیر کردند. زمانی که اخبار را مبنی بر مرگ ایتو شنید، علامت صلیب را به نشانه سپاسگزاری اجرا کرد. نقل شده است که جونگ گیون گفت: ” من جسارت کردم تا یک جرم جدی را مرتکب شوم، و جان خود را به کشورم پیشکش کردم. این رفتار یک وطن پرست شریف ذهن است. “ علی رغم دستورات اسقف کره مبنی بر عدم اجرای رسوم دینی برای او، ویلهلم فرانسوی نافرمانی کرده و برای اجرای آخرین آیین های دینی به نزد وی رفت. جونگ گیون اصرار داشت که اسیرکنندگان وی را با نام تعمیدی اش توماس بخوانند.

جونگ گیون در دادگاه اصرار داشت که بایست با او به جای یک مجرم مثل یک زندانی جنگی و ژنرال ستوان ارتش مقاومتی کره رفتار شود، و ۱۵ جرم مرتکب شده توسط ایتو که او را متقاعد به قتل ایتو کرد را فهرست نمود. او به اشتباه اعتقاد داشت که ایتو دستور قتل شهبانو میونگ سونگ را صادر کرده است، دستوری که به میورا گورو منتسب می باشد. این در حالی است که میورا گورو بعد از قتل گزارشی را به ایتو هیروبومی فرستاده بود.

۱۵ دلیل برای اینکه چرا ایتو هیروبومی باید کشته می شد.

• قتل شهبانوی کره ای میونگ سونگ
• عزل امپراطور گوجونگ
• تحمیل ۱۴ معاهده نابرابر به کره
• قتل عام کره ای های بی گناه
• غصب حاکمیت دولت کره با زور
• غارت راه آهن ها، معادن، جنگل ها، و رودخانه های کره
• تحمیل استفاده از اسکناس های ژاپنی
• انحلال نیروهای مسلح کره ای
• مانع تراشی بر سر آموزش کره ای ها
• ممانعت از تحصیل کره ای ها در خارج از کشور
• توقیف و سوزاندن کتب کره ای
• پخش شایعه ای در جهان مبنی بر اینکه کره ای ها تحت الحمایگی ژاپن را می خواهند.
• فریب امپراطور ژاپن با گفتن اینکه روابط بین کره و ژاپن صلح آمیز است، در حالیکه در حقیقت آن پر از تخاصم و درگیری می باشد.
• شکستن صلح آسیا
• قتل امپراطور کومه یی

من به عنوان ژنرال ستوان ارتش مقاومتی کره، مجرم ایتو هیروبومی را به دلیل آشفته کردن صلح در شرق و سرد کردن روابط مابین کره و ژاپن کشتم. من امیدوارم که اگر روابط کره و ژاپن دوستانه تر شده و به صورت صلح آمیز اداره شوند، آنها به الگویی در تمامی پنج قاره تبدیل خواهند شد. من ایتو را با سو تفاهم نسبت به اهدافش نکشتم.

حبس و مرگ:

زندان بانان ژاپنی آن جونگ گیون نسبت به او حس دلسوزی داشتند. وی در زندگینامه اش آورده است که دادستان عموم میزوبوچی تاکائو اعلان کرده بود: ” از آن چیزی که تو به من گفتی، پر واضح است که مرد صالح شرق آسیا هستی. من نمی توانم باور کنم که مجازات مرگ بر یک مرد عادل اعمال خواهد شد. هیچ چیزی برای نگرانی وجود ندارد. “ همچنین به وی خوراک لذیذ سال جدید داده شد و خطاطی اش به شدت مورد تحسین و در صف درخواست قرار گرفت. بعد از شش جلسه محاکمه، جونگ گیون توسط دادگاه مستعمراتی ژاپن در ریوجون (پورت آرتور) به مرگ محکوم شد. او اگرچه انتظار این حکم را داشت، اما در مورد آن عصبانی بود. وی امیدوار بود که به جای یک قاتل، با او به عنوان یک زندانی جنگی رفتار شود. بعد از ظهر روز محکومیت در ساعت دو، دو برادرش به نام های جئونگ گیون و گونگ گیون به منظور تحویل پیام مادرشان با او ملاقات کردند. ” مرگت به خاطر کشورت بود، و به خاطرت جانت با حالتی بزدلانه التماس نکن. مرگ شجاعانه تو برای عدالت آخرین وظیفه فرزندی است که نسبت به مادرت داری. “

قاضی هیراشی که به جلسه محاکمه جونگ گیون ریاست می کرد، به او قول داد تا یک وقفه حداقل چند ماهه در مورد اعدامش اعطا خواهد شد، اما توکیو دستور تسریع اقدام را صادر کرد. جونگ گیون قبل از اعدام دو خواسته نهایی داشت؛ اینکه نگهبانان به او در تمام کردن مقاله اش ” در باب صلح در شرق آسیا ” کمک کنند، و یک دست لباس کره ای سفید ابریشمی برایش بیاورند تا در داخلش بمیرد. نگهبان دومین خواسته او را عملی کرد و مدت کوتاهی بعد استعفا داد. جونگ گیون درخواست داد تا به عنوان یک زندانی جنگی با جوخه آتش اعدام شود. اما دستور داده شد تا در عوض او بایست به مانند یک مجرم عادی به دار مجازات آویخته شود. اعدام در ۲۶ مارس ۱۹۱۰ در ریوجون به وقوع پیوست. مقبره اش در لوشون هنوز پیدا نشده است.

” اگر من یکبار شکست بخورم، مجددا تلاش خواهم کرد. اگر من مجددا با شکست مواجه شوم، برای بار سوم، چهارم و دهم تلاش خواهم کرد. حتی اگر برای صدمین بار شکست بخورم، تسلیم نخواهم شد. قطعا من باید برای احیای استقلال کره عزمی راسخ داشته باشم. “ این جملات را آن جونگ گیون در زندگی نامه اش که در زندان نوشته بود گفته است.

دیدگاه ها:

برخی تاریخدانان بر این باورند که مرگ ایتو باعث تسریع گام نهایی فرآیند مستعمره سازی گردید، اما این ادعا توسط برخی دیگر محل بحث باقی مانده است.

بر اساس نظر دونالد کین، نویسنده کتاب امپراطور ژاپن: میجی و جهانش، ۱۸۵۲-۱۹۱۲، آن جونگ گیون یکی از تحسین کنندگان امپراطور میجی از امپراطوری ژاپن بود. یکی از ۱۵ اتهامی که جونگ گیون علیه ایتو مطرح کرد، فریب امپراطور ژاپن بود که جونگ گیون احساس می کرد در تمنای صلح در شرق آسیا و استقلال کره است. او درخواست کرد که میجی از دلایلش برای قتل ایتو آگاه شود، به امید اینکه در صورت درک دلایل او توسط میجی، امپراطور خواهد فهمید که چقدر سیاست های ایتو اشتباه بود و خوشحال خواهد شد. وی مطمئن بود که اغلب ژاپنی ها تنفر مشابهی از ایتو دارند، عقیده ای که جونگ گیون از صحبت با زندانیان ژاپنی در کره به دست آورده بود. در زمان حضور جونگ گیون در زندان و جلسه محاکمه، بسیاری از محافظین ژاپنی زندان، حقوق دانان و حتی دادستان ها نیز از او الهام گرفتند.

میراث:

قتل ایتو توسط جونگ گیون تحسین کره ای ها و بسیاری از چینی ها را نیز برانگیخت، مللی که در برابر تهاجم ژاپن در آن زمان در تقلا بودند. رهبران سیاسی شناخته شده چینی مثل یوان شیکای، سون یات سن، و لیانگ ژیچائو با سرودن اشعاری به تحسین او پرداختند.

در هم نشست آن جونگ گیون در سال ۲۰۱۰ در کره، وادا هاروکی فعالی که سابقا در دانشگاه توکیو کار می کرد، با نقل قولی از ایتو یوکیو محقق تاریخ نگار همکارش، به ارزیابی شخصیت جونگ گیون پرداخت. در متن او که در سال ۲۰۰۹ منتشر شده بود، ایتو یوکیو ادعا کرد که حکمرانی ایتو هیروبومی باعث مقاومت قدرتمندانه از جانب کره ای ها شد زیرا آن به عنوان اولین گام برای انضمام کره بعلت تفاوت های فرهنگی در نظر گرفته می شود و جونگ گیون شایسته هیچ ملامتی نیست، حتی اگر او ایتو را بدون درک طرز تفکر ایتو به قتل رسانده باشد.

در ۲۶ مارس ۲۰۱۰، صدمین سالگرد یادبود آن جونگ گیون در کره جنوبی برگزار شد، که شامل مراسمی به سرپرستی نخست وزیر چونگ اون چان و کنسرت های تکریمی بود.

دودمان:

خانواده او فعالان استقلال طلب کره ای دیگری را نیز به عرصه وجود آوردند. پسر عمویش آن میونگ گیون تلاش کرد تا ترائوچی ماساتاکه اولین ژاندارم ژاپن در کره که معاهده انضمام ژاپن – کره را در سال ۱۹۱۰ اجرا کرده بود به قتل برساند. او ناکام ماند ولی به مدت پانزده سال زندانی شد. وی در سال ۱۹۲۶ درگذشت. برادرانش به نام های آن جئونگ گیون و آن گونگ گیون نیز مثل پسر عمویش آن گیونگ گیون و برادر زاده اش آن وو سنگ، به دولت در تبعید کره در شانگهای چین به رهبری کیم کو پیوستند و بر علیه ژاپن مبارزه کردند. آن چون سنگ دیگر برادر زاده وی، به ارتش انقلابی ملت چین پیوست و در نبردها بر علیه نیروهای ژاپنی در شانگهای شرکت داشت، و در سال ۱۹۴۰ به ارتش آزادی بخش کره ملحق شد. او بعدها به یک ستوان ژنرال ارتش جمهوری کره مبدل گردید و عضوی از مجمع ملی کره جنوبی شد.

پان آسیانیسم:

او به شدت به اتحادیه سه کشور بزرگ در شرق آسیا شامل چین، کره، و ژاپن به منظور مقابله با ” مخاطره سفید “، به عبارت دیگر کشورهای اروپایی درگیر در استعمار، و احیای صلح در شرق آسیا اعتقاد داشت. او پیشرفت ژاپن در خلال جنگ روسیه – ژاپن را رصد و ادعا می کرد که وی و هم میهنانش با شنیدن اخبار شکست یکی از عوامل مخاطره سفید مسرور هستند، اما در عین حال به دلیل پایان جنگ قبل از تسلیم شدن کامل روسیه نا امید بودند.

جونگ گیون احساس می کرد که با مرگ ایتو، ژاپن و کره می توانند به دلیل اشتراکات فرهنگی بسیار صمیمی تر شوند. او امیدوار بود که این دوستی به همراه کشور چین، می تواند به الگویی برای پیروی در جهان تبدیل شود. به اندیشه هایش در باب پان آسیانیسم در مقاله وی ” در مورد صلح در شرق آسیا ” که او بر روی آن کار کرده و قبل از اعدامش به صورت ناتمام باقی گذاشت، اشاره شده است. او در این اثر سازمان ترکیبی نیروهای مسلح و انتشار پول های کاغذی مشترک در میان کره، ژاپن، و چین را توصیفه کرده بود. ساساگاوا نوریکاتسو، استاد تمام قانون در دانشگاه میجی، به شدت به ستایش ایده جونگ گیون برای تشکیل تشکلی معادل اتحادیه اروپا و تفکری که از مفهوم سازمان ملل متحد ۱۰ سال مقدم بود پرداخت.

آثار خوشنویسی:

آن جونگ گیون به خاطر آثار خطاطی اش بسیار مشهور است. در حالیکه او در زندان بود، بسیاری از محافظین زندان مثل چیبا توشیچی که به وی احترام می گذاشتند، از جونگ گیون درخواست هایی برای آثار خطاطی داشتند. اگرچه او رسما خطاطی را تحصیل نکرده بود، اما بسیاری از آثار خوشنویسی را که در زندان لوشون نوشته بود، از خود به جای گذاشت. جونگ گیون در آثار خطاطی خویش امضای “大韓國人” (کره ای بزرگ) و یک اثر دست از دست چپش که آخرین بند انگشت حلقه اش را از دست داده بود می گذاشت. او این بند از انگشت خود را به همراه همکارانش در سال ۱۹۰۹ به عنوان تعهدی برای کشتن ایتو بریده و سپس با خون حاصل از اینکار عبارت ” زنده باد کره ” را بر روی پرچم کره نوشته بودند. برخی از این آثار در سال ۱۹۷۲ به عنوان گنج ملی شماره ۵۶۹ جمهوری کره ثبت گردیده اند. یکی از آثار مشهورش ” به جز اینکه شخص هر روز مطالعه کند، خارها در دهان رشد می کنند “ نام دارد که نقل قولی از گلچین کنفسیوس است.

سالن های یادبود:

سالن های یادبود برای جونگ گیون توسط دولت کره جنوبی در سال ۱۹۷۰ در سئول و توسط دولت چین در سال ۲۰۰۶ در هاربین ساخته شده است. پارک گیون هه رئیس جمهور سابق کره جنوبی در دیدار با ژی جینپینگ رئیس جمهور چین در خلال بازدید از چین در ژوئن ۲۰۱۳، ایده ساخت یک بنای یادبود برای جونگ گیون را مطرح کرد. بنابراین سالن یادبود دیگری به افتخار آن جونگ گیون در یکشنبه نوزدهم ژانویه ۲۰۱۴ در هاربین افتتاح شد. این سالن که اتاقی به وسعت ۲۰۰ متر مربع می باشد، سیمایی از عکس ها و خاطرات به خود گرفته است. فعالیت های سالیانه یادبودی برای جونگ گیون در لوشون برگزار می شود، جایی که او زندانی و اعدام گردید.

بر اساس گزارش منابع محلی در چین که تاریخ آن به ۲۲ مارس ۲۰۱۷ بر می گردد، اخیرا سالن یادبود آن جونگ گیون در ایستگاه خط آهن هاربین به یک موزه هنر کره ای در شهر هاربین منتقل شده است. این جابجایی به دلیل تلافی چین بر سر توسعه سامانه ضد موشکی آمریکایی موسوم به تاد در کره جنوبی رخ داد.

مناقشات:

از لحاط تاریخی، دولت ژاپن به طور کلی به آن جونگ گیون به چشم یک تروریست و مجرم می نگرد، در حالیکه کره جنوبی او را به عنوان یک قهرمان ملی تائید می کند. در ژانویه سال ۲۰۱۴، یوشیهیده سوگا سخنگوی دولت ژاپن، سالن یادبود هاربین در چین را ” غیر مفید برای ایجاد صلح و پایداری ” بین کشورهای شرق آسیا توصیف کرد. چین در سوی دیگر، جونگ گیون را ” فردی ضد ژاپنی و بزرگ منش ” برشمرد، در حالیکه وزارت امور خارجه کره جنوبی از او به عنوان ” یک شخصیت به شدت احترام آمیز ” یاد کرد.

در فوریه ۲۰۱۷، پلیس کره جنوبی به خاطر استفاده از تصویر آن جونگ گیون در پوسترهای برافراشته در شهر اینچون مورد انتقاد قرار گرفت. پوسترها در مورد تروریسم هشدار داده بودند، و شهروندان بسیاری از کره جنوبی به صورت بر خط به انتقاد از پلیس پرداختند و اشاره کردند که آنها این مفهوم را می رسانند که جونگ گیون یک تروریست بوده است. یک افسر پلیس به مصاحبه با روزنامه کره تایمز پرداخت و تصریح کرد که هیچ قصدی برای ارتباط دادن او با تروریسم وجود ندارد و تمامی پوسترها جمع شدند.