اختراع ساخارین

«کنستانتین فاهلبرگ» پژوهشگری بود که در آزمایشگاه دانشکده جان هاپکینز کار می کرد. در سال ۱۸۷۹ یک بار پس از انجام یکسری آزمایش، روی یک ماده نگهدارنده غذایی جدید، خسته و کوفته به خانه رفت اما قبل از خوردن غذا، دستانش را نشست. دست های او معمولا آغشته به مواد شیمیایی خطرناکی بودند که حتی می توانست باعث مرگ یک محقق شود اما آنشب او روی شانس بود و دست های کثیفش باعث شد تا فاهلبرگ به کشف بزرگ و عجیبی برسد. در آن شب فاهلبرگ حس می کرد هر ماده غذایی که با که با آن دستان می خورد، شیرین است، یک شیرینی عجیب و غیرطبیعی. پس از آن صورت خود را شست و سبیل هایش را با دستمال خشک کرد

اما حتی دستمال نیز طعم شیرین گرفته بود، حتی آب داخل لیوانش نیز شیرین شده بود. او شگفت زده انگشتش را در دهانش فرو برد و متوجه شیرینی خاص آن شد و آن زمان بود که بزرگترین کشف زندگی اش اتفاق افتاد. ساخارین ۳۵۰ برابر شیرین تر از شکر معمولی است و همین دلیلی بود که شیرینی آن برای فاهلبرگ از بین نمی رفت. فاهلبرگ نه تنها دچار مسمومیت نشد، بلکه موفق به کشف شیرین کننده ای به نام ساخارین شد که برای افراد دیابتی و کسانی که رژیم غذایی دارند، ضرری نداشت.