سوک جو میونگ، پروانه شناس مشهور کره ای

مردی از چوسون که ژاپنی ها به وی رشک می ورزند

در میان کره ای هایی که ژاپنی ها در خلال حاکمیت استعماری بر کره به آنان حسد می ورزیدند، نام دونده ماراتن سون کی جونگ و کاوشگر پروانه ها سوک جو میونگ به چشم میخورد. بخصوص سوک که محقق به شدت محترمی بود. او صلح طلب و زبان شناس نیز بود.

روزنامه ژاپنی ماینیچی سفر سوک به ژاپن در سال ۱۹۴۱ را با تیتر ” محقق جهانی مشهور پروانه ها به توکیو رسید ” به زیر ذره بین برد. اساکی تیزو پرفسور مورد احترام و ارشد ژاپنی در دانشگاه کیوشو محقق کره ای را مورد تحسین قرار داده و می گوید: “وی زبره ترین کاوشگر پروانه می باشد. هیچ کس نمی تواند کتاب عالی اش ” لیست مترادف پروانه های کره ” را انکار کند که به طرز بی سابقه ای بی نظیر است.” امروزه در قیاس با قهرمان ماراتن سون کی جونگ، سوک عملا ناشناخته است. اما چرا این شخصیت حتی در زمانی که کل مردم شبه جزیره کره تحت قوانین ظالمانه ژاپن قرار داشتند، اینچنین مورد تحسین ژاپنی ها بود؟

 

علاقه به زیست شناسی

سوک جو میونگ در ۱۳ نوامبر ۱۹۰۸ در پیونگ یانگ چشم به جهان گشود. وی در یک خانواده ثروتمند بزرگ شد. حتی مادرش یک ماشین تحریر به او هدیه داد، در زمانی که قیمت آن گران تر از یک گاو نر بود.

سوک در سال ۱۹۲۱ از مدرسه ابتدایی دولتی جونگرو در پیونگ یانگ فارغ التحصیل و وارد دبیرستان سونگ سیل شد. زمانیکه دانش آموزان کلاس ها را در سال آتی تحریم کردند، سوک مدرسه را رها کرد و به دبیرستان سونگ دو نقل مکان نمود. این دبیرستان توسط فرهیخته و فعال استقلال طلب یون چی هو دایر گشته بود. آن نقطه عطفی در زندگی وی به شمار می رفت.

در آن زمان پرنده شناس مشهور ون هونگ گو در مدرسه به تعلیم تاریخ طبیعی می پرداخت. سوک تحت تاثیر ون به طبیعت علاقه نشان داد. او به سال ۱۹۲۹ اولین دانشجوی کره ای نام گرفت که در کالج کاگوشیما پذیرفته شد. این کالج یکی از معتبرترین مدارس کشاورزی در ژاپن بود. سوک در آنجا توجه پرفسور اوکاجیما کینجی را به خود جلب کرد، شخصی که رئیس جامعه حشره شناسی ژاپن بود. بدین ترتیب سوک به مطالعات حشرات علاقه نشان داد.

او به سال ۱۹۲۹ از آن مدرسه فارغ التحصیل شد. وی سال آینده در دبیرستان سونگدو دبیر زیست شد، جایی که شروع به مطالعه پروانه ها کرد. مردم کره سوک را فابر کره ای می نامند و با اینکار دستاوردهای درخشانش در دوران تاریک استعمار روشن می شود.

کاوش پروانه ها

سوک در ابتدا قصد داشت تا در آثار مرتبط با زیست درگیر شود. اما به دلیل ضعف قوه بینایی اش به حشره شناسی علاقمندتر شد. وی تصمیم گرفت تا به جمع آوری پروانه ها بپردازد، تصمیمی که به عنوان گام نخست برای مطالعه حشرات تلقی می شود.

خوشبختانه دبیرستان سونگدو محیط تحقیقاتی خوبی فراهم ساخت. این مدرسه که در سال ۱۹۰۶ با حمایت مالی وارن کندلر صدراعظم دانشگاه اِموری آمریکا دایر گشت. آن حتی بزرگ تر از دانشگاه واسِدا در ژاپن بود. آن تجهیزاتی مانند یک سالن سخنرانی و امکانات آزمایشگاهی نیز داشت.

این مدرسه بهترین کلاس ها، انبار، آزمایشگاه و اتاقک نمونه های کشور را در موزه اش به همراه دو طبقه در بالای همکف و یک طبقه در زیر آن داشت. سوک در آنجا به مدت ۱۱ سال خویش را وقف مطالعات پروانه ها کرد. وی به اقصی نقاط کشور سفر و در این سفرها ۷۵۰ هزار نمونه پروانه جمع کرد. دانش آموزان از جای جای کشور در طی تابستان نمونه هایی از پروانه ها را برایش می آوردند.

 

عصر جدید طبقه بندی پروانه ها

در اوایل دهه ۱۹۳۰ میلادی زمانیکه سوک مطالعاتش را در مورد پروانه ها آغاز کرد، تحقیقات در مورد پروانه های کره ای توسط محققین خارجی به مدت تقریبی پنجاه سال انباشته شده بود. تا آن زمان محققین پروانه ها تنها تعداد اندکی نمونه را جمع آوری کرده و مورد آزمون قرار می دادند و حتی با یافتن گونه هایی با تفاوت بسیار اندک نیز کشف یک زیرگونه جدید یا ” گونه جدید ” را اعلام و نام علمی جدید آنان را از روی نام خودشان انتخاب می نمودند.

اما سوک بر این باور بود که میزان قابل توجه تحقیقات دانشمندان خارجی در مورد پروانه های کره ای غلط  است. او تعداد غیر قابل مقایسه و بیشتری نمونه را نسبت به دانشمندان خارجی جمع آوری کرد و ثابت نمود که پروانه هایی که سابقا به عنوان نمونه های گونه جدید یا زیرگونه معرفی شده بودند، در حقیقت تنها دگرسانی های منحصر به فردی داشتند. سوک الگوهای آنان را مقایسه و طول بال های جلویی را شخصا توسط خط کش اندازه گرفت. وی به واسطه نمونه های گستره گونه های منحصر به فرد را توضیح داد و شروع به حذف اسامی علمی غلط کرد.

سابقا دانشمندان ژاپنی ۸۴۴ گونه پروانه را طبقه بندی کرده بودند. اما سوک بسیاری از اسامی غلط علمی را که توسط دانشمندان ژاپنی اعمال شده بودند حذف کرد و سرانجام پروانه های کره ای را در سال ۱۹۴۰ در کتابی تحت عنوان لیست مترادفی از پروانه های کره در ۲۴۸ گونه دسته بندی نمود. آن طلیعه ای در آغاز عصر جدید طبقه بندی پروانه های کره ای به حساب می آید.

کتاب فوق مشتمل بر ۵۰۰ نقشه با علامات قرمز بود که دقت بالایی داشت.

واپسین فعالیت ها

لیست مترادفی از پروانه های کره اولین کتاب کره ای به شمار می رفت که توسط کتابخانه جامعه سلطنتی بریتانیا پشتیبانی می شد. سوک با این اثر به سطح دانشمندان زبانزد دنیا راه یافت. در اثر تلاش هایش در مورد پروانه های کره ای، حشره شناسی مدرن در مورد پروانه ها مورد اقبال تعداد زیادی از محققین این زمینه قرار گرفت.

او دائر المعارفی کوچک در سال ۱۹۴۷ نوشت زیرا عمیقا در جنبش صلح جهانی برای مقاومت در برابر امپرالیسم ژاپنی داخل شده بود. سوک تا زمان آزادی نام کره ای خویش را به نام ژاپنی تغییر نداد. وی در سال ۱۹۴۳ داوطلبانه به آزمایشگاه پزشکی طبیعی ججو در سوگوی پو نقل مکان نمود. در حالیکه به مدت دو سال در آنجا مشغول کار بود، شیفته فرهنگ خاص فرهنگ ججو شد و در کاوش ججو جذب گردید. شش کتاب اصلی به نام های گویش ججو، جمعیت ججو، اسناد ججو، رساله ججو،  تاریخ حشرات ججو و دانستنی های ججو منتشر شدند. آنها منابع ارزشمندی برای مطالعه ججو هستند. او پس استقلال کره مسئول جانور شناسی موزه ملی شد.

دکتر پروانه ها

او در آرزوی استقلال چوسون به سر می برد. از این روی اولین سنگ بنای طبقه بندی پروانه های چوسون را از طریق نمونه های بیشمارش پی ریزی کرد. سوک نام کره ای به پروانه ها تخصیص داد و واژه سوک را به آنها اضافه نمود. مخصوصا او برای اولین بار در جهان یک پروانه کشف نشده را پروانه بال بال زن کوهستان جیریسان نام نهاد.

سوک چندین اسم جدید با  پروانه ها داد. اغراق نیست اگر بگوئیم که تمام زندگی اش وقف پروانه ها شده بود. جنگ کره در سال ۱۹۵۰ به وقوع پیوست اما برای محافظت از ۷۵۰ هزار نمونه پروانه که در موزه علوم ملی جمع کرده بود، سئول را ترک نکرد. متاسفانه کل مجموعه اش در اثر بمباران از بین رفت. او به تاریخ ششم اکتبر ۱۹۵۰ در خلال جنگ کره در جلوی تئاتری در سئول در حالیکه در حین عزیمت به موزه ملی بمباران شده بود، بجای یکی از اعضای ارتش خلق کره شمالی اشتباه گرفته شده و مورد هدف قرار گرفت. گفته می شود سوک درست قبل از وفاتش فریاد زد : ” من فقط پروانه ها را می شناسم! “

با تلاش های شجاعانه خواهر او در حمل نقشه ها در پشت خویش، نقشه های توزیعی پروانه های کره ای تالیف سوک چومیونگ، در سال ۱۹۷۳ و پس از درگذشت وی در جهان علمی با امنیت کامل منتشر شد.

تاسف آور است که کره این محقق والا مقام را در خلال آشفتگی های جنگ از دست داد. سوک برای کاوش یک پروانه نادر تمام مسیر را از پیونگ یانگ تا سئول پیمود و این اشتیاق و تعلق خاطر جامعه زیست جهانی را شگفت زده کرد. این مسئله سبب شد تا سوک به عنوان حشره شناسی پیشرو که شهرت علمی را به کره کشوری کوچک در شرق ارزانی داشته است، مورد احترام باشد.

مطالعات ججو

ارتباط بین سوک جومیونگ و جزیره ججو

بر اساس منابع تاریخی، سوک جومیونگ سه مرتبه از جزیره ججو بازدید کرد. او در بار اول به منظور شکار پروانه ها برای جمع آوری نمونه ها در ۲۱ جولای ۱۹۳۶ به مدت یک ماه به ججو سفر کرد. این واقعه در کتابش زفیروس، جلو هفتم، صفحات ۱۵۰ تا ۱۷۴ آمده است. بازدید بعدی به منظور کار به مدت ۲ سال در یک موسسه تحقیقاتی داروهای گیاهی متعلق به دانشگاه سلطنتی کیجو بود. در این روزها این مکان موسسه تحقیقاتی برای کشاورزی و بیوتکنولوژی نیمه گرمسیری دانشگاه ملی ججو نامیده می شود. او کار را از ۲۴ آوریل ۱۹۴۳ آغاز و جزیره ججو را در می ۱۹۴۵ ترک کرد.

در آخرین بازدیدش در فوریه ۱۹۴۸، سوک تمام جزیره ججو را گشت. این برهه تاریخی معانی زیادی در مطالعات ججو دارد. از این روی که این بازدید درست قبل از خیزش ۴.۳ (سوم آوریل ۱۹۴۸) جزیره ججو انجام شده بود، موارد سنتی زیادی در مورد طبیعت و فرهنگ جزیره ججو در آن دوران وجود داشت. همچنین آن نقطه اوج مطالعاتش به شمار می رفت و بهترین زمان برای جمع آوری اطلاعات در مورد طبیعت و علوم انسانی جزیره ججو بود.

او با سه مرتبه بازدید از ججو داده های زیادی در مورد آن جمع کرد. سوک بر پایه این داده ها ۱۷ کتاب، بیش از ۱۲۰ پژوهش علمی و ۱۸۰ مقاله (رساله ها و مقالات) را از خود به جای گذاشت. در میان آنها، ۶ کتاب، ۲۷ پژوهش علمی، گزارشات و رساله ها در ارتباط با جزیره ججو هستند. او محلی گرا و نیز جهان وطنی بود.

مطالعات ججو توسط سوک جومیونگ

او از ۲۱ جولای ۱۹۳۶ تا ۲۲ آگوست ۱۹۳۶ در جزیره ججو اقامت کرد و به مدت یکماه به جمع آوری پروانه ها مشغول بود. جلد هفتم زفیروس منبعی معمول از آن است. بر اساس اسناد آن دوران، می توان بر این مدعا صحه گذاشت که علاقه وی تنها جمع آوری پروانه ها نبود بلکه نواحی شهری و روستایی جزیره ججو مثل جزیره گاپا و جزیره سُپ، و طبیعت جزیره ججو مانند ۵۰۰ مکان عمومی، باغ هالا و رودخانه سانجونگ نیز در حوزه علایقش بوده اند.

سوک جومیونگ پس از دومین بازدیدش جزیره ججو را در می ۱۹۴۵ ترک کرد. او داده ها را در گه سونگ و سئول مورد تحلیل قرار داد و آن را در مجموعه ای شش جلدی به نام جزیره ججو سازماندهی کرد. طرحش برای انتشار مجموعه جزیره ججو به خوبی در مقدمه ” مجموعه داده های جزیره ججو ” توضیح داده شده است، کتابی که او آن را در ژوئن ۱۹۵۰ ناتمام گذاشت.

سوک جومیونگ ۶ کتاب در مورد جزیره ججو به رشته تحریر درآورد. از آن کتاب ها که از سال ۱۹۴۷ منتشر شده اند، گویش جزیره ججو جلد اول، جستجوی زندگی در جزیره ججو جلد دوم، و ادبیات مرتبط جزیره ججو جلد سوم در طول حیاتش توسط روزنامه سئول نشر یافته اند. مقصود از این مطالعه بازبینی اهمیت انتشار مجموعه ای از مطالعات در باب جزیره ججو و ارتباط بین مطالعات نویسنده کتاب در مورد جزیره ججو و یافته های محلی است. سوک جومیونگ تمام منابع را در مورد جزیره ججو خواند. او از بین آنها مجموعه جزیره ججو خویش را به صورت یک سلسله از نوشته ها جمع آوری کرد.

اهمیت مجموعه جزیره ججو نگاشته شده توسط سوک جومیونگ

نگاهی بر مضامین این مجموعه اهتمام آن را بر منتقل نمودن اطلاعات گسترده ای در آن زمینه به ما نشان می دهد. زیرا که آن بدون در نظر گرفتن هیچ نشانی  که در بر گیرنده هر منبعی باشد، منابع مربوط به نوع مشابهی از اطلاعات را به صورت جمع آوری شده و یکپارچه فراهم می سازد. بعلاوه این مجموعه به ما این امکان را می دهد که مطالعات مقایسه ای را به وسیله چینش شباهت ها و تفاوت ها به پیش ببریم و اینچنین بتوانیم آنها را همزمان مقایسه کنیم. در شرایط قبل از سال ۱۹۵۰ و زمانیکه مفهوم تحقیق محلی در شبه جزیره کره جا نیفتاده بود، مجموعه ای از جزیره ججو نگاشته شده توسط سوک جومیونگ در بنیان گذاری مطالعات محلی به شکل بدنه یکپارچه ای از اطلاعات که حال با نام ” مطالعه ججو دو ” شناخته می شود، سهیم بود.