پارک جی ون

در نوزدهم اکتبر سال ۱۷۹۲، پادشاه جونگجو فرمان سختگیرانه مهمی را در مورد ممنوعیت داستان های چینی صادر و ممیزی گسترده ای را بر نوشته های محققین چوسونی اعمال کرد. پادشاه جنبشی را برای اصلاح سبکی فاسد از نوشته ها که توسط برخی از عقلا اتخاذ شده بود آغاز و سبک ادبی کلاسیک را احیا نمود. پادشاه جونگجو در این فرآیند ” یولها ایلگی ” پارک جی ون را که سفرنامه ای نوشته شده در خلال سفر پارک به پکن در سال ۱۷۸۰ بود، به عنوان مقصر تنزل ادبی چوسون قلمداد کرد. پارک جی ون که بود و چه عاملی سفرنامه وی را در زمانش اینگونه انقلابی کرده بود؟

راه اندازی سندرومی در سطح جامعه:

پارک در پنجم فوریه ۱۷۳۷ (سیزدهمین سال سلطنت پادشاه یونگجو) در یک خانواده اشرافی در هانیانگ (سئول امروزی) به دنیا آمد. لقبش یونام ( به معنی صخره پرستو) بود. اما پدرش زمانی که وی جوان بود درگذشت و او توسط پدر بزرگش رشد و نمو یافت. وی تحصیل خود را تنها بعد از ازدواجش در سن ۱۶ سالگی با جدیت آغاز کرد. ترقی آکادمیک وی از این نقطه بسیار قابل توجه بود و او در سن ۳۰ سالگی با محقق واقع گرا هونگ ته یونگ که مطالعات غربی را به پارک توصیه کرد آشنا شد.

شاید آموزش دیرتر از موعدش در باب نوشتن بود که او را از سبک نوشتاری صلب و متظاهر آن روزها آزاد کرد. یانگبان جون (داستان مرد اشرافی) وی یک محقق فقیر را توصیف می کند که خانواده اش را در طلب دانش رها می کند و داستان مردی را می گوید که با پولش یک شجره نامه اشرافی می خرد اما بعد از سرخوردگی مضاعف نسبت به دورویی اشراف، به جایگاه اجتماعی اصلی خویش باز می گردد. داستان در بر دارنده انتقاد و هجو شدید نسبت به جامعه است.

سبک نوشتاری از قید رها شده و اصیل پارک و نکوهش آتشین طبقه حاکم باعث بروز جنجال هایی شد، در حالیکه پیروی شدیدی از جانب تحسین کنندگان را نیز به دنبال داشت. محققین عالی قدر آن زمان مثل لی دوک مو، پارک جه گا، یو دیوک گونگ، و لی سو گو در زمره دانشجویان پارک بودند که خواستار تغییراتی در میان روشنفکران در اواخر قرن هجدهم میلادی شدند. آنها که با نام بوکهاک پا (بخش مطالعات شمالی) شناخته می شدند، استدلال کردند که چوسون بایست در مورد فرهنگ سلسله ژینگ که توسط خاندان مانچو بربری سابق تشکیل شده بود، یاد گرفته و آن را بپذیرند. او همچنین به سیاست موازنه بازرگانی کشور اعتقاد داشت.

او به همراه هونگ ته یونگ استدلال کرد که زمین مسطح نبوده و گرد می باشد. پارک مشاهده می نمود که زمین می تواند یک دایره بزرگ باشد و نه یک تراز مسطح. همچنین او ادعا کرده بود که زمین از یک نوع گرد و خاک تشکیل شده است. کیم بر این باور بود که جهان از اجرام آسمانی گرفته تا تمامی چیزها به صورت عینی واقعی می باشد و اینکه هر چیزی در جهان در فرآیند ذرات گرد و غبار و جابجایی و تغییر به وجود آمده است. ادعای پارک در مورد گرد بودن زمین به عنوان مسئله ای مضحک مورد توجه قرار گرفت.

نوشتن یولها ایلگی برای دفاع از عمل گرایی:

با داشتن تجربه دو تهاجم چینی ها در سال های ۱۶۲۷ و ۱۶۳۶، بیشتر مقامات و عقلای چوسون در آن زمان خواستار حمله متقابل به سلسله ژینگ برای گرفتن انتقام تحقیر تعظیم سه باره پادشاه اینجو به ژنرال چینی شدند. اما پارک جی ون که پسر عموی خویش را در سفر به چین برای شرکت در جشن تولد امپراطور چین در ژوئن سال ۱۷۸۰ همراهی کرده بود، یک دنیای کاملا متفاوت را در خلال سفر پنج ماهه اش به چین دید.  سلسله ژینگ که در منچوری تشکیل و مدتی طولانی به عنوان بربر ها خوار شمرده می شدند، در واقع به عنوان اولین اتخاذ کنندگان فرهنگ ها و فنون جدید شناخته می شوند. یولها ایلگی متشکل از یادداشت های پر جزئیات در مورد سفر پارک و خاطراتی از فرهنگ چینی می باشد. او پیشنهاد داد که چوسون باید از فنون و سیستم پخش پیشرفته چین یاد بگیرد تا یک ملت قوی و کامیاب تر شود.

امید بر باد رفته، اما میراثی طولانی:

با اعتقاد به ” سیلهاک (علوم عملی) ” پارک عقیده خویش را عملی کرد. در حالیکه در حد فاصل بین سال های ۱۷۸۶ تا ۱۸۰۱ به عنوان مقام دولتی به ایفای نقش می پرداخت، وی به فقرا یاری می رساند و آسیاب های آبی، دستگاه های بافندگی، و سایر تجهیزات را برای زندگی بهتر مردم می ساخت. اما تمایل آتشینش برای یک چوسون بهتر به خاطر برانگیختن نارضایتی اجتماعی با سرزنش مواجه شد، زیرا آن با تفکر  ” سونگنی هاک ” (مطالعات ماوا الطبیعه ) ” که در آن زمان پر طرفدار بود در تضاد قرار داشت. در نهایت ندای وی برای تغییر توسط فرمان ممیزی پادشاه جونگجو فرونشانده شد. پارک در سال ۱۸۰۵ درگذشت ولی میراث وی همچنان به حیات خویش ادامه می دهد، زیرا بینش و بصیرتش به صورت شایسته تری رشد و با گذشت زمان ارزش بیشتری پیدا کرد. آثار بزرگش مثل هوجیل، هوسنگ جون (داستان هو سنگ)، و یولها ایلگی، همواره متفکرانی را نمایان می کند که در آرزوی مشاهده ماورای پیش داوری و مرزهای اعمالی توسط جامعه هستند، و حتی برای خوانندگان امروزی که در پی پست مدرنیسم و جهانی سازی هستند نیز جذبه دارد. قرن هجدهم به خاطر داشتن متفکران دور اندیشی چون پارک جی ون که مشتاقانه برای به طلیعه درآوردن یک آینده جدید برای کشور تلاش کردند، به رنسانس چوسون معروف است.