قدیمی ترین کدهای پستی جهان کدامند؟
کدهای پستی، مناطق پستی که قبل از آن‌ها به وجود آمده بودند را برای سهولت در مرتب و تحویل نامه‌ها متمایز می‌کنند. با رشد جمعیت، پوشش مناسبی شگل گرفت و نامگذاری برای تحویل نامه‌ها در سراسر جهان مشخص‌تر شد.
معمولا سال ۱۹۴۳ میلادی را سال تولد کدپستی در ایالات متحده آمریکا می‌دانند. هرچند، قبل از آن دوره تغییرات زیادی داشته بود که قدیمی‌ترین کدهای پستی یا کدهای منطقه‌ای را ایجاد کرد که به جای سهولت در وسایل رفاهی صرفا مدرن، از ضروریات تاریخی بودند.
کدپستی ZIP+4
سال: ۱۹۸۳ میلادی
مکان: ایالات متحده آمریکا
سرگذشت: وضوح کدهای پستی با اضافه شدن چهار رقم به آخر کدپستی
کدهای پستی در سال‌های ۱۹۶۳ و ۱۹۸۳ میلادی تنها ۵ رقمی بودند و برای خانه‌ها در خیابان‌های شهر یا ساختمان‌ها به کار گرفته می‌شدند. منتها به خاطر ماهیت نادرست سیستم پنج رقمی، زمان تحویل محصولات پستی و نامه‌ها به آدرس‌های مشخص هنوز کُند تحویل داده می‌شدند. به خاطر این بود که کدپستی ZIP+4 وارد عرصه شد.
اگر بخواهیم نمونه‌ای از کدپستی ZIP+4 به میان بیاوریم، این است که این سیستم، صندوق‌های پستی مشخص یا صندوق‌های پستی خاص در مناطق شهری پرازدحام را با یک کدپستی متمایز می‌کند. اضافه شدن چهار رقم به کدپستی باعث شد تا بسته پستی منظم‌تر و کارآمدتر به دست صاحبش برسد.
این ویژگی به دستگاه‌های کاراکترخوان در ادارات پست که کدپستی ZIP+4 را به صورت خودکار تشخیص می‌دهند، اجازه می‌دهد تا آدرس محل تحویل بسته را اسکن کنند. این امکان باعث می‌شود تا نامه‌ها مبتنی بر ارقام یازده رقمی مرتب شوند که یک کدپست پنج رقمی دارند و چهار و دو رقم دیگر هم نقاط تحویل نامه را مشخص می‌کنند.
هر صندوق پستی، یک کدپستی ZIP+4 دارد تا تحویل بسته پستی برای شرکت‌های پست راحت‌تر شود. با تمام این‌ها، مردم در برابر استانداردسازی سیستم کدپستی ZIP+4 مقاومت نشان می‌دادند و معمولا از آن استفاده نمی‌کنند. در هر صورت، کدپستی ZIP+4 برای ارسال کالا ضروری نیست و اداره پست هم به این نتیجه و تصمیم رسید که آن را تقویت نکند. البته همه صندوق‌های پست هنوز هم از لحاظ فنی یک کدپستی دارند که مشاغل به خصوص در ساختمان‌های اداری اجاره‌ای می‌توانند از آن‌ها استفاده کنند.
آیا می‌دانستید؟
ارقام چهار رقمی در انتهای کدپستی می‌توانست به صورت چند شکل باشد. یعنی می‌توانستند چهار رقم آخر در صندوق پست یا یک صفر در سه رقم آخر اضافه شود یا صفرها در جعبه پستی به اندازه کافی داشته باشد تا یک رقم چهار رقمی کامل شکل بگیرد. با اینکه هیچ قانونی برای کدپستی ZIP+4 وجود ندارد، هر کدام به صورت جداگانه جست‌وجو شوند. اگر بخواهیم مثالی بزنیم، باید بگوییم که برای جست‌وجوی کدپستی در وب‌سایت خدمات پستی در ایالات متحده آمریکا هر کدپستی را باید جداگانه جست‌وجو کنید.
اولین کدپستی پنج رقمی – ۰۰۶۹۱
سال: ۱۹۶۳ میلادی
مکان: اجونتاس، پورتوریکو
سرگذشت: ساخت اولین کدپستی استانداردشده به دست ایالات متحده آمریکا
رشد زادو ولد و بزرگ شدن جمعیت بعد از جنگ تا در سال ۱۹۶۳ میلادی باعث شده بود تا جمعیت شهری در ایالات متحده آمریکا به حدی برسد که ادارات پستی برای بقا به اصلاحات بزرگی دست بزنند. حجم نامه‌های پستی در بین سال‌های ۱۹۴۳ و ۱۹۶۳ میلادی تقریبا دوبرابر و باعث شد نقص و اشکالات در سیستم مرتب کردن و توزیع به طور باورنکردنی دیده شود.
از همین‌جا بود که مشاوران داخلی، طرح توسعه منطقه‌ای (ZIP) را به اداره پست پیشنهاد دادند. این طرح سراسر ایالات متحده آمریکا را به مناطق پستی جداگانه‌ای بخش‌بندی می‌کرد که هر کدام شماره خودشان را داشتند. درضمن، این کدهای پستی پنج رقمی، اولین کدهای پستی امروزی بودند.
ارقام ۲ – ۳ اول به حاملان نامه اطلاع می‌دهد که این نامه‌ها به چه ایالت‌هایی باید فرستاده شود. مراکز پرجمعیت بزرگ مانند نیویورک و سان فرانسیسکو با ارقام چندرقمی بزرگ‌تر شروع کرده بودند، درحالی که ارقام کدهای پستی در مراکز جمعیتی کوچک‌تر در در میانه غربی تنها پنج رقمی بودند.
اولین کدپستی پنج رقمی که به اجونتاس، پورتوریکو داده شد، رقم ۰۰۶۹۱ بود. این اولین منطقه‌ای بود که برنامه تولیده منطقه‌ای (ZIP) آن را تاسیس کرده بود. کدپستی بعدی ۰۱۰۰۱ هم به آگوام، ماساچوست داده شد. البته به خاطر شماره آن گاهی اوقات به اولین کدپستی جهان نسبت داده می‌شود. با این اوصاف، بعد از اینکه پورتوریکو به مناطق مختلفی تقسیم شد، کدپستی ۰۱۰۰۱ به سادگی نقطه‌ای برای جداسازی منطقه در قاره ایالات متحده آمریکا تبدیل شد.
۵۰ درصد از آمریکایی‌ها تا سال ۱۹۶۶ میلادی از کدهای پستی استفاده می‌کردند و هیچ‌وقت هم آن را کنار نگذاشته بودند. استفاده آمریکایی‌ها از این کدها تا سال ۱۹۶۹ میلادی نیز به ۸۳ درصد جهش کرد.
آیا می‌دانستید؟
جالب است بدانید که مردم در ابتدا این کدهای پستی را قبول نمی‌کردند. جنیفر لینچ، مورخ خدمات پستی ایالات متحده آمریکا می‌گوید که مردم با کدهای پستی احساس می‌کردند شخصیت‌شان با این کدها مسخ و به عضو کوچکی از دولت تبدیل شوند.
اداره پست هم برای برطرف کردن این نگرانی‌ها، یک کمپین تبلیغاتی با محوریت آقای زیپ یا «زیپی» ایجاد کرد. پسر نامه‌رسانی به نام هوارد ویلکاس این آقای زیپ را طراحی کرد تا پست‌کنندگان به خصوص نسل‌های قدیمی‌تر برای استفاده از کدهای پستی تشویق شوند.
اضافه کردن کدهای پستی از لحاظ فنی لازم نبود. از همین‌جا بود نسل‌های سرسخت قدیمی بار مالی سنگینی به اداره پست می‌آورند که موظف بود نامه را صرف‌نظر از اینکه کدپستی داشته باشد، با سرعت درجه اولی تحویل دهد.
آقای زیپ این‌جا بود که همیشه کودکان را تشویق می‌کرد برای نامه‌هایشان از کد پستی استفاده کنند تا شاید والدین‌های آن‌ها به راحتی از آن استفاده کنند. البته این کار ظاهرا جواب داد.
کدهای پستی یک – دو رقمی
سال: ۱۹۴۳ میلادی
مکان: ایالات متحده آمریکا
سرگذشت: سهولت دریافت بسته‌های پستی به مناطق پستی در زمان جنگ
علی‌رغم اینکه ادارات پست محلی در سال ۱۹۴۳ میلادی با ایده کدپستی دهه ۱۹۲۰ میلادی سروکار داشتند، ایالات متحده آمریکا هنوز از سیستم کدپستی استفاده نمی‌کرد. با این حال این جنگ جهانی دوم بود که ضرورت را برای آمریکا ایجاد کرد که از کدپستی استفاده کند که به ظهور کدپستی منجر شد.
با رشد میزان طرح و ثبت‌نام سربازان در زمان جنگ، بسیاری از کارمندان پست مرد از ایالات متحده آمریکا به اروپا عازم شده بودند و این به این معنا بود که بیشتر مناطق پستی دیگر پستچی‌های متبحر خود را برای مرتب کردن و تحویل دادن نامه‌ها به مناطق دیگر نداشتند که با آن‌جاها آشنا باشند.
از همین‌جا بود که جمع و جور کردن نامه‌های پستی در ادارات این کشور برای مدتی به یک آشوب تبدیل شده بود. ساختمان اداره پست می‌دانست که وضعیت برای بزرگ‌ترین شهرهای آمریکا اینگونه نخواهد ماند.
از همین‌جا بود که آن‌ها سیستم مناطق پستی مشابه کدهای پستی انگلستان را شکل دادند. این مناطق پستی با ارقام ۱- ۲ رقمی بودند که نام شهرهای به دنباله‌شان نوشته می‌شد.
جوانانی که اغلب به عنوان یک کارمند بی‌تجربه به جای همتاهای کهنه سربازان خودشان کار می‌کردند، با کمک این کد پستی کار برای مرتب کردن نامه‌ها و مسائل دریافت آن‌ها راحت‌تر شد.
این سیستم منطقه‌ای قبل از تغییر در چند دهه در مراکز پرجمعیت آمریکا استفاده می‌شد. با اینکه این سیستم پستی هنوز به کدپستی استانداردشده تبدیل نشده بود، اما مناطق پستی در زمان جنگ خدمت‌رسانی می‌کردند تا زمانی که اداره پست بعدها زمینه ساخت کدهای پستی که امروزه می‌شناسیم را فراهم کرد.
آیا می‌دانستید؟
از زمانی که مناطق پستی در ایالات متحده آمریکا به وجود آمد، کارمندان پست نمی‌توانستند حجم ۲۰ میلیون واحد نامه در سال را مدیریت کنند. تصور کنید حتی برای یک یک اداره پست چه قدر سخت است که بیش از ۲۱۳ میلیون بسته پستی نامه را در سال ۲۰۰۶ میلادی تحویل دهد.
مناطق پستی
سال: ۱۸۵۸ میلادی
مکان: لندن، انگلستان
سرگذشت: اولین مناطق پستی در شهر
تاریخچه کدپستی در واقع به لندن سال ۱۸۵۸ میلادی برمی‌گردد که قبل از آن، برای فرستادن نامه، نام دریافت کننده، آدرس خیابان و پلاک خانه روی آن نوشته می‌شد. این رویه زمانی کارآمد بود که سکونتگاه‌ها و شهرها کوچک بودند. اما بزرگی جمعیت در مراکز شهری در اوایل دهه ۱۸۰۰ میلادی باعث شده تا کدهای پستی شکل و شمایل جدیدی به خودش بگیرد و اصلاح شود.
ادارات پست برای اینکه نامه‌ها را به ترتیب مرتب کنند، از معلم سابق زبان انگلیسی به نام سیر رولند هیل دعوت کردند و دستور دادند که یک سازوکار بهتری شکل دهد. راهی که این معلم سابق مطرح کرد این بود که کدهای پستی بزرگ‌تری در شهر لندن شکل بگیرد تا نامه‌ها در فرآیند اولیه مرتب شدن به مناطق عمومی فرستاده شوند. این تولد کدپستی است که امروزه با آن آشنا هستیم.
سیر رولند هیل این کدپستی را با تقسیم کردن شهر لندن با شعاع‌های بزرگ دایره‌ای از اداره پست ساخت. او ۱۰ منطقه پستی را در این شبکه مشخص کرد که دو مساحت منطقه‌ای و هشت نقطه جهتی را شامل می‌شود که نشان‌دهنده قرار گرفتن روی منطقه بود.
اداره پست برای دریافت نامه‌ها با این کدهای پستی، ادارات محلی را در هر کدام از مناطق راه‌اندازی کرد تا نامه‌هایی با این کدهای پستی، مرتب و نشانه‌گذاری شوند. این کار باعث شد تا بخش‌ها و منطقه‌های بیشتری پستی شکل بگیرد و کدهای پستی خودشان را داشته باشند.
آیا می‌دانستید؟
ایده سیر رولند هیل کارآمدی خود را آن‌قدر ثابت کرده بود که تا سال ۱۸۶۴ میلادی به عنوان رئیس اداره پست منطقه لندن سرکار آمد و خدمت کرد. با اینکه کدهای پستی با تحولات جمعیتی ادغام شدند و تغییر کردند (عنوان مثال کدپستی شمال شرقی لندن، با کدپستی E ادغام شده است)، هنوز هم در لندن استفاده می‌شود.
نکته جالبی که در سیستم اصلی او دیده می‌شود این است که با استفاده از فضای جغرافیایی مرتب شده بود. بعد از تقسیم مناطق بیشتر، به صورت حروف الفبایی مرتب شدند و این یعنی کدهای پستی SW1 و SW2 که بر اساس حروف الفباست، ممکن است در مناطق مجاور یکدیگر نباشند.
سخن پایانی
کدهای پستی از لحاظ فنی به مناطق پستی دهه ۱۸۵۰ میلادی لندن برمی‌گردد. البته آمریکا همانطور که به دنبال راهی برای سروکله زدن با فلاکت‌های زندگی در زمان جنگ بود، کدپستی استانداردشده خود را اختراع کرد. کدپستی قبلا تنها در مناطق شهری استفاده می‌شد، منتها کدهای پستی امروزه، هرساله برای دریافت میلیون‌ها بسته پستی به کمک خدمات پستی شلوغ آمده است. تاریخچه کوتاه کدپستی نشان می‌دهد که فلاکت گاهی اوقات شیوه جدیدی از زندگی عادی را شکل می‌دهد که کدپستی یکی از آن شیوه‌هاست.
