آزمایشات پزشکی اردوگاه مرگ داخائو

زیگموند راشر وقتی که با منشی و نامزد سابق هاینریش هیملر ازدواج کرد ترفیع گرفته و به عنوان یک دکتر خوب در اردوگاه مرگ داخائو مشغول به کار شد. بین سال های ۱۹۴۱ تا ۱۹۴۴ او برخی از باورنکردنی ترین و وحشیانه ترین آزمایشات پزشکی را به نام توسعه علم در این مکان رهبری کرد. او پزشک دیوانه ای بود که با زندانیان شلیک می کرد تا ببیند که آیا ماده ی جدیدی که کشف کرده بود، با نام «پلی گال» (Polygal) تاثیری در سرعت بخشیدن به انعقاد خون در محل زخم ها دارد یا خیر.

همچنین وی زندانیان را درون آب یخ زده قرار می داد تا ببیند که این افراد تا چه مدتی زنده می مانند. همچنین وی همین روش را در مورد آب داغ و جوش نیز به کار می برد. همچنین وی از پوست قربانیان کوسن و کیف دستی درست می کرد. خوشبختانه در سال های آخر جنگ جهانی دوم وی از چشم هیملر افتاده و اعدام شد.