اعتقادنامه

وضیحى درباره اعتقادنامه هاى مسیحى:

بروزمناقشاتواختلافات فکرىوعقیدتى وظهورفرقه هاى بدعت گذار وجریان هاى دگراندیش، جامعه مسیحى را ناگزیر ساخت که براى حفظ انسجامویکپارچگى درونى خود، اعتقادات و مبانى پذیرفته شده اش را در قالب بیانیه هایى فشرده گردآورى کند و از آن، به هنگام برگزارى مراسم عمومى دینى استفاده کند. این بیانیه ها به لحاظ اعتبار، در رتبه پایین ترى در قیاس با کتاب مقدس قرار دارند; با این حال از اعتبار و ارزش خاص و بى بدیلى برخوردارند. اعتقادنامه ها (Creeds)(بیانیه هاى پذیرفته شده در میان فرقه هاى مختلف) در درجه دوم از اهمیت و اعتراف نامه ها در درجه پس از آن قرار دارند و بیشتر به فرقه اى خاص (کاتولیک یا پروتستان) تعلق دارند. از مهم ترین اعتقادنامه ها مى توان از اعتقادنامه رسولان (معتبر در کلیساهاى کاتولیک و پروتستان) نیقیه (معتبر در کلیساهاى شرق و غرب اعم از کاتولیک، بیشتر پروتستان ها، ارتدوکس، انگلیکان) و آتاناسیوسى نام برد.

اعتقادنامه(Creed)

اعتقادنامه یعنى بیانیه اى فشرده، رسمى (قانونى) و معتبر که حاوى نکات مهم اعتقادات مسیحى است و نمونه هاى کلاسیک آن عبارت اند از: اعتقادنامه رسولان (Apostle’s Creed) و اعتقادنامه نیقیه (Nicene Creed).درابتدا، داوطلبانِ تعمید، دستورالعمل مختصرى از اعتقادات که جزئیات آن در مناطق مختلف متفاوت بود مى پذیرفتند. تا این که در قرن چهارم میلادى، این اعترافات تعمیدى شکل یک پارچه ترى یافت و درهرجا ساختارى سه گانه داشت و این به پیروى از متى ۱۹:۲۸ بود. سرانجام اعتقادنامه رسولان در غرب و اعتقادنامه نیقیه در شرق تنها اعتراف نامه هاى تعمیدى بودند که تا هنگام تغییرات آیینى در کلیساى غرب در دهه ۱۹۶۰م مورد استفاده قرار گرفتند. شوراى نیقیه (۳۲۵م) اقرار و اظهار ایمان را در قالب یک اعتراف نامه قرار داد و آن را به مثابه معیار کلى و عمومى راست آیینى اعلام کرد و استفاده از اعتقادنامه ها براى چنین هدف و مقصدى در قرن چهارم میلادى به طور سریع گسترش یافت. ]البته[ رسم و عادت کنونى خواندن اعتقادنامه (نیقیه) در مراسم عشاى ربانى از قرن پنجم میلادى شروع شد و در این زمان بود که این اعتقادنامه به عنوان یک رسم محلى در شرق شناخته شد. ]ولى [این اعتقادنامه تا سال ۱۰۱۴م در مراسم عشاى ربانى در کلیساى روم جایى نداشت.

The Oxford Dictionary of the Christian Church.

شهاب الدین وحیدى