گورو گوبیند سینگ
سیک یکی از ادیان یکتاپرست و از تازه ترین ادیان جهان است که در قرن ۱۵ و در منطقه پنجاب پایه گذاری شده است. رهبران این دین گورو نام دارند.
گورو گوبیند سینگ دهمین گورو دین سیک است که در سال ۱۶۶۶ میلادی متولد شده است و در سال ۱۷۰۸ میلادی در گذشته است. او در پتنه، بیهار در هندوستان زاده شد و در سال ۱۶۷۵، در حالی که تنها نه سال داشت، پیشوایی مذهبی و سیاسی پیروان آئین سیک را برعهده گرفت.
هنگامی که عرفان هندی و اسلامی با یکدیگر پیوند داده شدند، آیین سیک متولد شد،از این رو آیین سیک آمیزه‌ای از هندوئیسم و اسلام است. او که شاهد شکنجه و اعدام پدرش گورو تیغ بهادر به دستور شاه متعصب مسلمان هند، اورنگ زیب بود؛ در صدد گرفتن انتقام از مغولان هند برآمد و در بیست جبهه با مغولان جنگید. او یک رهبر، جنگاور، شاعر و پیامبر بود او محفل و سازمان خالصه را بنیاد نهاد؛ و برای اعضای آن پنج علامت معین کرد که به پنج کاف معروف است. گورو گوبیند سینگ در سال ۱۷۰۸ در ناندید درگذشت.
گورو گوبیند سینگ آخرین فردی بود که خود را در مذهب سیک گورو نام نهاد. پیش از مرگ او کتاب گرانت صاحب را گوروی بعد از خود معرفی کرد و گفت که این کتاب تا جاودان راهنما و مرشد سیک‌ها خواهد بود او به زبان‌های پنجابی، هندی و فارسی شعر می‌گفت؛ او نامه‌ای به اورنگ زیب در نظم فارسی نوشت که به ظفرنامه موسوم است. قریب سال ۱۰۰۰ ه.ق اکبر پادشاه مسلمان هندوستان تحت تأثیر این آیین و به کمک یکی از دانشمندان عصر خود آیین اکبری را بنیاد نهاد که صلح کل بین ادیان را تبلیغ می‌کرد.
