آلدریچ بلیک؛ نخستین زن جراح بریتانیایی که بود؟
او اهل ناحیه «اسِکس» و یکی از شش فرزند خانواده بود و همه عمر به خانه اش در «چینگ فورد» وفادار ماند.
اما در سال ۱۸۸۷، ورود به دانشکده پزشکی زنان لندن با هدف جراح شدن بود که زندگی او و تاریخ پزشکی را رقم زد. او پله‌های علم پزشکی را تا عالی‌ترین درجات طی کرد و در سال ۱۸۹۵ نخستین زن در بریتانیا بود که با درجه فوق لیسانس پزشکی فارغ التحصیل شد.
در همان سال به عنوان دستیار جراح در بیمارستان زنان «نیو هاسپیتال فور ویمِن» که تنها زنان در آن کار می‌کردند استخدام شد. در دیگر سمت‌هایی که در آن خدمت کرد پیشگام بود، از جمله نخستین زن متخصص بیهوشی در بیمارستان «رویال فری»، و نخستین زنی که در مقام ریاست بخش جراحی همان بیمارستان قرار گرفت.
بیمارستان «رویال فری»، بیمارستانی بود که دانشجویان دانشکده پزشکی زنان در آن آموزش عملی می‌دیدند، و به همین دلیل آلدریچ-بلیک با این دانشکده ارتباطی نزدیک داشت و سرانجام در مقام ریاست دانشکده، در سال‌های جنگ جهانی اول تعداد زنان دانشکده را برای کمک به مجروحین جنگ، دو برابر کرد و خود نیر مستقیما در فعالیت‌های جنگی شرکت کرد.
آلدریچ-بلیک خود را یک فمینیست فعال نمی‌دید. در عوض، سعی داشت جایگاه زنان را با کار پیشگام خود ارتقا دهد و به دانشجویانش می‌گفت: آن‌ها هم می‌توانند مثل او باشند.
پیش گامی آلدریچ-بلیک در حرفه‌اش او را در صدر علم جراحی قرارداد. در سال ۱۹۰۳ مقاله‌ای در مورد درمان جدید سرطان مقعد منتشر کرد، و یکی از نخستین جراحان در بریتانیا بود که راه نوینی برای جراحی دهانه رحم کشف کرد.
او در ۲۸ دسامبر سال ۱۹۲۵، بر اثر بیماری سرطان، در گذشت، اما تقریبا تا آخر عمرش کار کرد. خدمات او با مجسمه نیم تنه‌ای از او که در میدان «تَویستاک» لندن در نزدیکی بسیاری از مراکز آموزشی که بعد‌ها محل کار‌های پیشگامانه او شد، تجلیل شده است.
گوگل علاوه بر تجلیل از لوئیزا آلدریج- بلیک در «دودل»، کار لیدیا نیکلاس را که تصویر آلدریچ-بلیک را در آن خلق کرده، برجسته کرده است. او می‌گوید چطور نقاشی می‌تواند داستانی را که کمتر شنیده شده، با تاثیری گسترده به دنیا نشان دهد.
نیکلاس در یک سئوال و جواب گفت: «دنیا پر است از داستان‌های الهام بخش که گاه محتاج کند و کاوند. چیزی که بیشتر از همه در مورد تیم «دودل» دوست دارم، وظیفه ما در یافتن و کند و کاو است. واقعا جای خوشوقتی است که می‌توانیم داستان‌هایی را به مشارکت بگذاریم که در غیر این صورت به دست فراموشی سپرده می‌شد. این‌ها داستان‌هایی هستند که روزگاران گذشته را شکل داده اند و همچنان دنیای امروز ما را شکل خواهند داد».
«اگر آلدریچ-بلیک پیشگام این همه جراحی نبود، کی می‌داند چقدر طول می‌کشید این پیشرفت‌ها حاصل شود؟ هر حرکتی موجی ایجاد می‌کند و داستان‌هایی از قبیل: داستان او شاهدی است بر تاثیری که این حرکت ها، چه کوچک و چه بزرگ، می‌توانند داشته باشد».
