وردیج و واریش دو روستای تهران
معرفی
یکی از مکان‌های دیدنی و بسیار خوش آب و هوا برای گذراندن ایام گرم تابستان روستای وردیج و واریج در اطراف تهران است. اگر تا به حال به این دو روستا سری نزده‌اید به شما پیشنهاد می‌کنیم کوله بار سفر ببندید و به همراه عزیزانتان چند روزی را در فصل تابستان میهمان این روستا باشید. با مجله گردشگری تاریخ ما همراه باشید تا درباره‌ی این دو روستا بیشتر بدانیم.
بزرگترین روستای شمال غربی پایتخت، روستای وردیج است که ۱۸۵۰ متر از سطح دریا ارتفاع دارد. اینجا بخشی از کن و سولقان است و جزو منطقه ۲۲ تهران به‌حساب می‌آید. روستای وردیج در غرب دره کن واقع شده و اطرافش جاهای دیدنی زیادی پیدا می‌شود که ارزش یکبار رفتن را دارد.
احتمالا وقتی به ورودی روستا برسیم، تابلوی «ورود افراد متفرقه ممنوع» شوکه‌مان می‌کند. اما نباید نگران باشیم. درست است که اهالی روستا دوست ندارند غریبه‌ها اطراف باغ و خانه‌هایشان پرسه بزنند، اما جالب‌ترین جاذبه گردشگری این منطقه بیرون روستا قرار گرفته و آنقدر دیدنی هست که به‌خاطرش از راه کوهستانی بالا برویم.
اطراف روستا شبیه نمایشگاه آثار سنگی‌ست و صورتک‌ها و آدمک‌هایی سنگی و غول‌پیکر در آن دیده می‌شود. درمورد این سنگها داستان‌های زیادی نقل می‌شود؛ مثلا بعضی‌ها می‌گویند آدمک‌های سنگی بخشی از قلعه قدیمی بوده‌اند. اما جالب‌ترین داستان، افسانه‌ایست که می‌گوید در اینجا موجودات زنده به سنگ تبدیل شده‌اند. یعنی درواقع چیزی که ما می‌بینیم، روح‌های سنگی هستند که چشم‌ها و دهان‌شان مثل یک حفره توخالی‌ست. البته با وجود سنگ‌هایی شبیه به جمجمه انسان و بدن حیوانات این فرضیه زیاد هم عجیب به نظر نمی‌رسد.
فرسایش طبیعی سنگها در طول سال‌ها، این مجسمه‌های سنگی را شبیه به نمایشگاهی در دل طبیعت درآورده. نمایشگاهی که به دامنه ارواح سنگی یا آدمک جیان معروف شده.
بعد از روستای وردیج ، در انتهای جاده آسفالته روستای واریش قرار دارد. این روستا در ارتفاع ۲۲۵۰ متر از سطح دریا، آب و هوای خنک‌تری نسبت به وردیج دارد؛ به طوری که در زمستان بسیاری از سکنه آنجا را ترک می‌کنند. جمعیت واریش در فصول گرم سال به حدود ۴۰ خانوار می‌رسد. اما در زمستان این جمعیت به کمتر از ۱۵ خانوار کاهش می‌یابد.
چشمه واریش، آب سرد گوارایی را به مردم هدیه می‌دهد. کنار این چشمه محل خوبی برای گذراندن یک آخر هفته به یادماندنی است. حتی برخی به آنجا می‌روند تا کمی از آب چشمه را با خود به خانه ببرند. این روستا بسیار سرسبزتر از وردیج است و باغات آن دارای محصولاتی همچون آلو، گیلاس، شاتوت و زردآلو می‌باشد.
چشمه واریش با سخاوت، آب سرد گوارایی را به مردم هدیه می دهد. کنار این چشمه محل خوبی برای گذراندن یک آخر هفته به یادماندنی است. حتی برخی به آنجا می روند تا کمی از آب چشمه را با خود به خانه ببرند.
جاذبه های روستای واریش:
ارتفاعات پهنه حصار
رشته کوه و قله ای در منطقه البرز مرکزی و در شمال غرب تهران از ارتفاعات بخش کن به ارتفاع ۳۳۷۵ متر وجود دارد که رودی از دامنه شرقی این کوه سرچشمه گرفته و در مسیر خود، آبشار سنگان را می سازد و در نهایت به رود کن می ریزد.
این رشته کوه میان جاده سولقان و جاده چالوس قرار دارد و از شمال به شهرستانک، از غرب به روستای خور و جاده چالوس، از شرق به دهکده سنگان و جاده سولقان و از جنوب به منطقه واریش و وردآورد می رسد.
بلندترین قله این رشته کوه «پهنه سار» است که «پهن حصار» و «پشته بند» و «گندم چال» هم نامیده می شود.
امامزاده بی بی زرین قمر
در محلی از دشتی به نام پهنه حصار در نزدیکی واریش، امامزاده ای به نام بی بی زرین قمر وجود دارد. این امامزاده دو اتاق دارد یکی قبر بی بی زرین قمر و اتاق دیگر به صورت آشپزخانه که استراحتگاه و پناهگاه کوهنوردان است.
اعتقادات مردم دلیل مقدس بودن این مکان را این گونه توضیح می دهد:
«خواهران امام رضا (ع) به نام بدرالنسا و زرین قمر که از دست حاکمان وقت در حال فرار بودند برای رهایی به این صخره سنگ پناه می آورند و به جای گفتن «یاهو»، «یا الله» می گویند:«یا کوه» و کوه و سنگ شکافته شده و آن ها در دل سنگ جای می گیرند. دشمنان با شمشیر ضربه ای به آنجا می زنند و شکافی پدید می آید که امروز ترک خودگی موجود در سنگ نشان از آن است.
جاده مسیح الله دین محمد
با گذر از روستای واریش وارد جاده‌ای می‌شوید که مسیر کوهنوردان و گردشگران است که از بالای روستا به سمت شمال شرق امتداد می یابد و پس از یک شیب ملایم به ارتفاعات پهنه‌سار منتهی می شود.
این جاده را خیابان “مسیح‌الله دین‌محمد” نامگذاری کرده‌اند. در واقع این نام یادگاری است از سال‌های حماسه و نام و خاطره یکی از بزرگ مردان این آب و خاک.
مسیح‌الله دین‌محمد از خلبانان نیروی هوایی ارتش در عملیات تاریخی و پرتعداد فانتوم‌‌های ایرانی بر فراز خاک عراق در نخستین روزهای جنگ بود و هواپیمایش مورد اصابت پدافند عراق قرار گرفت و به شهادت رسید.
جاذبه های دیدنی روستای وردیج:
آبشار لت‌مال
لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش، و این نامِ آبشار تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ و سنگها می‌باشد.
رودخانه های فصلیِ این منطقه تنها از اواسط زمستان تا اواخر بهار جریان دارد. برای رسیدن به آبشار لت مال حدود یک ساعت پیاده روی از جاده اصلی لازم است. این آبشار از سه آبشار تشکیل شده که زیبایی خاصی را به وجود آورده‌اند. آبشار اول ۵ متر ارتفاع دارد و آبشار دوم کمی بلندتر است اما آبشار سوم درواقع آبشار اصلی لت‌مال است که ۳۵ متر ارتفاع دارد و به صورت پله مانند به پایین می‌ریزد. قبل از ورود به جاده اصلی و بعد از مجتمع معلم، پارک نموده و وارد دره می‌شوید. بعد از کمی پیاده‌روی به اولین آبشار می‌رسید که ۵ متر ارتفاع دارد.
شنیدن موسیقی آبشار و تماشای سنگ‌هایی که با نرمش آب صیقل خورده اند، آرامش خاصی را به وجود می‌آورد. طبیعت یکی از شاهکارهای خود را به نمایش گذاشته است و هر چشمی را خیره می‌کند.
دامنه ارواح سنگی
شاید در نگاه اول سنگ تراشه‌های طبیعی وردیج که به شکل صورتک‌های پر از حفره است را بازمانده‌های یک قلعه قدیمی تصور کنید که در کنار جاده ساخته شده است. هر چند محلی‌ها گمانه‌های زیادی در مورد این حفره‌های سنگی بیان می‌کنند اما وقتی پای صحبت یک زمین‌شناس می‌نشینیم از روال فرسایش بادی صخره‌های وردیج می‌گوید و هوازدگی بخشی از کوه‌های این منطقه که یک نمونه عالی و کم‌نظیر از تغییرات بافت زمین را به وجود آورده است. اشکالی که بیش از هر چیز جمجمه انسان و بدن جانوران وحشی را تداعی می‌کنند.
اگر به واریش رفتید، می‌توانید از آب گوارای چشمه‌ای واقع در پایین روستا (نزدیک به دره) استفاده کرده و بنوشید. همچنین شیر آب واقع در حیاط مسجد جامع نیز (اگر باز باشد) آب آشامیدنی دارد، البته در فصول گرم یا زمستان‌ها که آبراه‌ها و لوله‌ها یخ می‌بندند، شاید این چشمه‌ها و شیر‌های آب شما را مأیوس کنند! پس حتماً آب مورد نیاز خود را همراه داشته باشید.
سرویس بهداشتی روبروی مسجد جامع واقع است که ظاهراً آخر هفته‌ها برای استفاده نمازگزاران و همچنین استفاده عموم باز است. به گفته اهالی، پس از هر بارش برف، جاده روستا بلافاصله توسط ماشین‌های برف‌روب، برف‌روبی و در بخش‌هایی نمک‌پاشی می‌شود. پس اگر در زمستان قصد عزیمت به وردیج یا واریش را دارید، با علم به این نکته و ضمن رعایت نکات ایمنی، عازم منطقه شوید.
چه فصلی را برای سفر به وردیج و واریش انتخاب کنیم
طبیعت در همه فصول زیباست. این منطقه هم چهار فصلش دیدنی است. در بهار شکوفه ها لباس تازه ای بر تن طبیعت می کنند و مناظر بدیعی را به وجود می آورند، در تابستان همه جا سرسبز است و خنکای نسیم جریان دارد، پاییزِ هزار رنگ به همه جا رنگ می پاشد و زمستان همه جا را سفید پوش می کند.
اما وردیج و واریش مقصد مناسبی برای فرار از گرمای تابستان و هوای آلوده ی تهران هستند. برای سفر به این منطقه در زمستان احتیاط لازم است اما تجربه قدم زدن روی برف پانخورده جذابیت خاص خود را دارا می باشد.
چگونه به وردیج برویم
اگر قصد رفتن به این منطقه زیبا را دارید انتهای اتوبان همت غرب به هنگام گذر از کنار دریاچه تابلوی وردیج و واریش به چشم می خورد. با ورود به جاده کوهستانی و طی حدود ۱۰ کیلومتر در حالیکه ۵۰۰ متر ارتفاع گرفته اید به روستای وردیج در سمت راست خواهید رسید. پس از وردیج با ادامه مسیر در حدود ۵ کیلومتر، به روستای واریش و انتهای جاده آسفالته می رسید.
در انتهای اتوبان همت با ورود به بلوار پژوهش و رسیدن به شهرک دانشگاه شریف به خیابان شهید اردستانی وارد شوید. در انتهای شمالی خیابان تابلوی کوچک سفید رنگی با عنوان “روستای وردیج – روستای واریش” وجود دارد که ابتدای جاده کوهستانی وردیج و واریش را نشان می‌دهد.
در مسیر دیگر از اتوبان تهران-کرج از پشت پمپ بنزین وردآورد ( ورودی از پمپ بنزین ) به سمت خیابان شهید اردستانی بروید و وارد جاده کوهستانی این منطقه ییلاقی شوید.
ویدئوی معرفی وردیج
سایر منابع
وردیج و واریش | طبیعتی بکر در نزدیکی تهران – کارناوال
آپارات
