آثار تاریخی یاسوج

آثار تاریخی یاسوج

آثار تاریخی یاسوج مرکز استان کهگیلویه و بویراحمد، که از قدیمی‌ترین شهرهای ایران بوده و نیز به دلیل داشتن آبشار های خروشان فراوان، به سرزمین آبشارهای ایران معروف شده است در تاریخ ما برای شما آمده است.

در ادامه با تعدادی از آثار تاریخی این شهر آشنا می شویم:

پل پاتاوه

پل پاتاوه در بویراحمد سفلی، در ۵۰ کیلومتری شهر یاسوج، واقع شده است. مجموعه پل های پاتاوه که از ۵ پل تاریخی تشکیل شده اند، مربوط به دوران صفویه می باشند.

از میان مجموعه پل های پاتاوه، پل جنوبی گردنه خراسان به عنوان بزرگترین پل این مجموعه می باشد. همچنین باستانی ترین پل این مجموعه در یک و نیم کیلومتری روستای پاتاوه یاسوج، پل “تخت شاه نشین” می باشد که قدمت آن به دوران ساسانیان باز می‌گردد.

تپه تل خسرو یا تل خسروی

“تپه تل خسروی” که به “تپه تل خسرو” نیز مشهور است، به عنوان یکی از قدیمی ترین آثار تاریخی شهر یاسوج می باشد که در جنوب این شهر واقع شده و در گذشته کاخ بزرگ کیخسرو، پادشاه کیانی در زمان ایران باستان، در آنجا مستقر بوده است.

براساس آثاری که پروفسور گاوبه از این محل کشف کرده، کاخ کیخسرو با آجرهای چهارگوش زرد رنگ و آجرهایی سرخ رنگ ساخته شده بوده است. پروفسور گاوبه معتقد است که آثار کشف شده از این محل به دوران پیش از هخامنشیان برمی گردد.

پیشینه تاریخی تل خسرو به هزاره سوم میلادی ( قرن ۹ و ۱۰ ه.ق) می رسد.

امامزاده عبدالله (ع) یاسوج

امامزاده عبدالله در روستای نقاره خانه در نزدیکی شهر یاسوج واقع شده است.

در اطراف بنای امامزاده، مزارهایی با پیشینه تاریخی بسیار کهن قرار دارند که روی سنگ قبر آن ها نقوش جالبی همچون: سوار شمشیر به دست در حال پیکار با حیواناتی چون شیر و گاو، نمادهای ستاره و خورشید و سلاح های سرد و گرم وجود دارد و خطوط روی سنگ قبر ها فارسی و عربی است.

معماری بنای امامزاده تا زمان رضا شاه پهلوی به صورت چینه ای بوده و تا دوران پیروزی انقلاب به حالت قبری مشهود بوده که بر ستونک آن پارچه سبزی برافراشته بود.

معرفی چهل قله دنا

بقعه امامزاده عبدالله (ع) در جنوب شرقی آبشار یاسوج قرار داشته و وی فرزند امامزاده شاهزاده فرج الله و بی بی حلیمه خاتون (س) است. مزار این بانو در صحن امامزاده در فاصله دو متری بقعه قرار دارد.

شهر قدیم دهدشت

شهر قدیم دهدشت مجموعه ای منحصر به فرد از معماری و هنر ایران باستان است که در زمان سلجوقیان به دوران اوج خود رسیده است. این شهر در ضلع جنوبی شهر امروزی دهدشت، در محدوده ای به وسعت ۳۵ تا ۴۰ هکتار قرار گرفته است. شواهدی از عبور شاخع های فرعی جاده ابریشم در این مجموعه دیده شده است. وجود مدرسه، کاروانسرا، حمام، مسجد، بازار بزرگ و هفت امام زاده، مجموعه ای بی نظیر از شاهکارهای معماری را در یک مکان گرد هم آورده است. طبق شواهد به دست آمده، این شهر به دستور مستقیم اردشیر بابکان بما شده و به نام فرزندش شاپور می باشد. به همین خاطر به این شهر بلاد شاپور هم می گویند.