لیو وون هیونگ
لیو وون هیونگ یا یو اون هیونگ (۲۵ می ۱۸۸۶- ۱۹ جولای ۱۹۴۷) سیاستمدار کره ای بود که استدلال کرد استقلال کره برای صلح جهانی ضروری می باشد، او همچنین یک فعال اتحاد به شمار می رفت که بعد از جدایی دو کره در سال ۱۹۴۵، در تقلا برای اتحاد مجدد آن بود.
نام مستعارش موگیانگ بود، که در زبان هانجا معنی ” رویا ” و ” خورشید ” می دهد. او یکی از معدود سیاستمداران در تاریخ معاصر کره هست که در کره شمالی و کره جنوبی مورد احترام می باشد.
زندگی:
لیو در شهر یانگ پیونگ به عنوان پسر یک نجیب زاده متعلق به طبقه اجتماعی یانگبان به دنیا آمد. لیو در سن پانزده سالگی در مدرسه بِجه نامنویسی کرد ولی در کمتر از یکسال به مدرسه هیونگهوا نقل مکان نمود. بعد از نقل مکان به مدرسه ای دیگر و ترک آن مدرسه قبل از فارغ التحصیلی، لیو در سال ۱۹۰۷ شروع به مطالعه انجیل و همراهی با مبلغ آمریکایی چالز آلن کلارک کرد که به او در تاسیس مدرسه کیدوک کوانگدونگ در سال ۱۹۰۹ یاری رساند. در سال ۱۹۱۰، لیو به طور چشمگیری با آزاد کردن برده های متعلق به خانواده اش از سنت کره ای رها شد. در سال ۱۹۱۱، لیو در مدرسه علوم دینی و معارفی پیونگ یانگ که وابسته به کلیسای مشایخی پروتستان بود نامنویسی کرد و در سال ۱۹۱۴ برای تحصیل ادبیات انگلیسی در دانشگاهی در نانجینگ به چین رفت. او در سال ۱۹۱۷ به شانگهای کوچ کرد. در سال ۱۹۱۸، وی جامعه ساکنین کره را در آن شهر سازماندهی کرد تا پایگاهی برای فعالیت های استقلال طلبانه تاسیس شده باشد. لیو در سال ۱۹۱۹ در تاسیس دولت در تبعید جمهوری کره به ایفای نقش پرداخت و به عنوان یکی از اعضای مجلس قانونگذاری آن تشکل خدمت کرد.
به مانند بسیاری دیگر در جنبش استقلال کره، لیو از چپ و راست در جستجوی دریافت کمک بود. او در سال ۱۹۲۰ به حزب کمونیست کوریو پیوست و در سال ۱۹۲۱، در اولین کنگره کارکنان شرق دور در مسکو حضور بهم رساند. زمانی که لیو وون هیونگ در مسکو حضور داشت، با لئون تروسکی و ولادیمیر لنین دیدار کرد. در سال ۱۹۲۴، وی به حزب ملی گرای چینی سون یات سن پیوست و در راستای همکاری چین- کره کوشید. بعد از آزادی از زندان در سال ۱۹۳۲، لیو فعالیت های استقلال طلبانه گوناگونی را در زمینه های رسانه و ورزش به دوش کشید. در المپیک برلین دونده ماراتونی به نام سون کی جونگ که اهل کره بود، به مدال طلا رسید. روزنامه چون گنگ که لیو ویراستار آن بود، عکسی از این رخداد منتشر کرد ولی پرچم ژاپن را از لباس وی حذف نمود. ژاپنی ها روزنامه را تعطیل و لیو را به خاطر اعمالش بازداشت کردند. گذشته از کار به عنوان ویراستار در روزنامه چون گنگ، او به عنوان رئیس روزنامه چوسونی جونگانگ ایلبو و سایر جوامع ورزشی به ایفای نقش می پرداخت.
با پیش بینی شکست ژاپن در جنگ جهانی دوم، لیو انجمن برادری احیای کره را سازماندهی کرد که سازمانی زیر زمینی در سطح ملی بود. او کمیته آماده سازی استقلال کره که جایگزین انجمن برادری احیای کره بود را شکل داد. در سپتامبر سال ۱۹۴۵، لیو تاسیس جمهوری خلق کره را اعلان و خود معاون نخست وزیر آن شد. زمانی که سربازان آمریکایی در شبه جزیره کره پیاده شدند، ژنرال هوج دولت جمهوری خلق کره را که لیو وون هیونگ تاسیس کرده بود به رسمیت نشناخت. در ماه اکتبر، او تحت فشار دولت نظامی ایالات متحده استعفا و حزب مردم کره را به ریاست خودش سازماندهی کرد. برای ماه های آینده جنبش ضد وظیفه و سایر تغییرات سیاسی، در هماهنگی با کمونیست ها خطی عملی اتخاذ کرد.
زمانی که جنبشی برای اتحاد سیاست چپ و سیاست راست در ماه می سال ۱۹۴۶ به وجود آمد، لیو نماینده مرکزی جناح چپ بود و موقعیتی نیز در مرکز مابین جناح های چپ و راست داشت. اما نگرش سیاسی لیو توسط افراطی های چپ و راست مورد حمله قرار گرفته و تلاش هایش برای تعقیب یک جایگاه مرکزی با واقعیت های سیاسی آن زمان غیر قابل دفاع وانمود می کرد. در ۱۹ جولای سال ۱۹۴۷، لیو در سئول توسط مردی نوزده ساله به نام هان چی گیون که اخیرا از کره شمالی مهاجرت کرده و عضو فعال یک گروه راست گرای ملی گرا بود به قتل رسید. سوگواری های گسترده ای برای مرگ لیو برگزار شد.
گاه شمار:
۲۵ می ۱۸۸۶: در شهر یانگ پیونگ متعلق به منطقه گیونگ گی به دنیا آمد.
۱۸۹۴: خانواده اش در عصر شورش رعیتی دونگ هاک به دان یانگ فرار کردند و بعد از دو سال به میوگوک برگشتند.
۱۹۰۰: در مدرسه بجه ثبت نام کرد.
۱۹۰۱: به مدرسه هیونگ هوا نقل مکان نمود.
۱۹۰۲: به مدرسه ای منتسب به دفتر خبرنگاری وارد شد.
۱۹۰۳: مرگ همسر در ماه آگوست، مرگ پدر بزرگ در اکتبر.
۱۹۰۵: مرگ مادر
۱۹۰۶: مرگ پدر
۱۹۰۷: مسیحی شده و مدرسه گوانگ دونگ را در یانگ پیونگ تاسیس کرد.
۱۹۰۸: شاخه ای از جنبش پرداخت بدهی ملی را در یانگ پیونگ تاسیس و به منظور صحبت در مورد آن به مسافرت پرداخت.
۱۹۱۰: به معلمی از مدرسه چودانگ اویسوک از شهر گنگ نیونگ تبدیل شد.
۱۹۱۱: به دلیل رد نام عهد ژاپنی از مدرسه اخراج شد. به مدرسه علوم دینی پیونگ یانگ وارد شده و به مدت دو سال به تحصیل پرداخت.
۱۹۱۴ – به دایره ادبیات انگلیسی از دانشگاه جینلینگ در نانجینگ وارد شد و به مدت سه سال تحصیل کرد.
۱۹۱۷: شغل عامل سیاحت را در کتابفروشی ژیهه در شانگهای به عهده گرفت و به کره ای ها در مورد روش گذر یاری رساند. در تابستان با سون یات سن دیدار کرد، و مخفیانه به کره بازگشت. با لی بوم سوک به چین فرار کرد.
۱۹۱۸: حزب جوان کره جدید را در شانگهای تاسیس کرد و به عنوان رهبر آن منصوب شد.
۱۹۱۹: معاون وزیر امور خارجه دولت در تبعید جمهوری کره در شانگهای شد.
۲۷ نوامبر ۱۹۱۹: از ژاپن دیدار کرد و در مورد حق زندگی کره ای ها کنفرانسی در هتل امپراتوری داشت.
۱۹۲۰: به حزب کمونیست کوریو در شانگهای پیوست و عضو کمیته ترجمه و عامل تبلیغات شد.
۱۹۲۱: ” شرکت همکاری کره – چین ” را در شانگهای بنیان نهاد.
ژانویه ۱۹۲۲: در ” کنفرانسی برای مردم ستمدیده شرق دور ” در مسکو شرکت کرد. با ولادیمیر لنین دیدار و در مورد جنبش ضد امپریالیستی در کره صحبت کرد. در ماه اکتبر، ” هانگوک نوبیونگ هو ” را به همراه کیم کو، سون جونگ دو و دیگران سازماندهی کرد.
۱۹۲۴: به عضو ویژه حزب کمونیست چین تبدیل شد.
جولای ۱۹۲۹: مربی تیم فوتبال دانشگاه فودان شد و به همراه بازیکنان به منظور یک سفر آموزشی به جنوب شرق آسیا رفت. در سفر سخنرانی ضد امپریالیستی در کشورهای فیلیپین و سنگاپور داشت. در شانگهای توسط پلیس ژاپن بازداشت و به کره برده شد. او به مدت ۳ سال به زندان محکوم گردید.
نوامبر ۱۹۳۲: با دادن تعهد از زندان ته جون آزاد شد.
فوریه ۱۹۳۳: رئیس روزنامه چون گنگ (چوسون جونگانگ ایلبو) شد.
۱۹۳۴: مدیر ” شورای ورزش های کره ” شد.
۱۹۳۵: سنگ قبری را در مقبره یی سون شین در آنسان نصب کرد.
آگوست ۱۹۳۶: انتشار روزنامه چون گنگ به خاطر حذف پرچم ژاپن از تصویر سون کی جونگ برای همیشه توقیف شد.
۱۹۴۰: به توکیو رفت و دانش آموزان کره ای در ژاپن را هدایت و الهام بخشید. با فومیمارو کونو و شومی اوکاوا دیدار کرد.
دسامبر ۱۹۴۲: به دلیل تخطی از ” قانون حفظ صلح ” توسط پلیس نظامی دستگیر شد.
۱۰ آگوست ۱۹۴۴: با عفو مشروط سه ساله از زندان آزاد شد. در حالیکه از زندگی فعال بازنشسته شده بود، با همراهانش ارتباط برقرار کرده و مردم جوان را رهبری نمود.
۱۰ آگوست ۱۹۴۴: مخفیانه انجمن برادری احیای کره را در کلینیک پزشکی سنتی سام گوانگ در سئول تشکیل و آن را در سطحی ملی گسترش داد. پیشنهاد اندو ریوساکو معاون وزیر پست فرمانده – ژنرال کره مبنی بر رفتن به چین را رد کرد. ” انجمن برادری کشاورزان ” را در کوهستان یونگمون در شهر یانگ پیونگ شکل داد.
۱۵ آگوست ۱۹۴۵: با اندو ملاقات کرد و اختیار مدیریت و نظم عمومی از اندو منتقل گردید.
۱۷ آگوست ۱۹۴۵: کمیته آماده سازی استقلال کره را تاسیس کرد.
۶ سپتامبر ۱۹۴۵: موقتا به عنوان رئیس ” کنفرانس نماینده مردم کشور ” انتخاب شد.
۱۲ نوامبر ۱۹۴۵: ” حزب مردم کره ” را شکل داد.
۹ فوریه – ۱۱ فوریه ۱۹۴۶: از هجو و پیونگ یانگ بازدید و با چو مان سیک و کیم ایل سونگ دیدار کرد.
۱۵ فوریه ۱۹۴۶: به عنوان یکی از روسای ” جبهه ملی برای دموکراسی ” انتخاب شد.
می ۱۹۴۵: ” جنبش همکاری چپ – راست ” را با کیم کیو سیک و آن جه هونگ به پیش راند.
۱۷ جولای ۱۹۴۶: به سمت کوهستانی در سئول ربوده شد ولی از خطر قتل فرار کرد.
۱۶ اکتبر ۱۹۴۶: ” حزب کارگر سوشیالیست ” را تاسیس کرد.
۲۸ دسامبر ۱۹۴۶ – ۸ ژانویه ۱۹۴۷: از پیونگ یانگ یازدید کرد.
۲۴ می ۱۹۴۷: ” حزب مردم کارگر ” را تاسیس کرد. او به عنوان رئیس انتخاب شد.
۱۹ جولای ۱۹۴۷: توسط هان جی گیون به قتل رسید. هان عضو جامعه مخفی برای ترور سفید بود. این اتفاق در جاده دوار هه هوا دونگ در سئول رخ داد.
شجره نامه:
پدر بزرگ: لیو گیو سین (؟ – اکتبر ۱۹۰۳)
مادر بزرگ: ؟
پدر: لیو جونگ هیون (؟ – ۱۹۰۶)
مادر: لی از گیونگجو (؟ – سپتامبر ۱۹۰۵)
همسر: ریو (؟- اکتبر ۱۹۰۳، ازدواج: ۱۸۹۹-۱۹۰۳)
همسر: جین سانگ ها (۱۸۸۵-؟)
دختر: لیو نان گو (۱۹۲۳-؟)، به علت بیماری قلبی دانشگاه زنان ایهوا را ترک کرد.
دختر: لیو یون گو (۱۹۲۷- ۲۸ سپتامبر ۱۹۹۶)
دختر: لیو ون گو (۱۹۲۸- ۳۰ جولای ۲۰۰۹)
دختر: لیو هیونگ گو
پسر: لیو بونگ گو (۱۹۱۴- ۱۴ نوامبر ۱۹۳۲)، بر اثر تب تیفوئیدی درگذشت.
پسر: لیو هونگ گو (۱۹۳۹-۱۹۱۸)، بر اثر بیماری کزاز درگذشت.
پسر: لیو یونگ گو (۱۹۳۰-؟)
همسر:زن ژاپنی
پسر: لیو بونگ گو (۱۹۹۱-۱۹۳۶)، بر اثر حمله قلبی درگذشت.
همسر:جین اوک چول
دختر: لیو سون گو (۱۹۴۲- )
برادر: لیو وون ایل (۱۸۹۰-؟)
برادر: لیو وون هونگ ( ۱ سپتامبر ۱۸۹۱- ۳ فوریه ۱۹۷۳)
خواهر:لیو
لیو وون هیونگ
