۶ روش وحشیانه برای آموزش جنگجویان اسپارتان!

۱.ضرب و شتم و شلاق زدن

کتک و شلاق_گاهی آنقدر میزدند تا جوان اسپارتان بمیرد_ و این مسئله در آموزش های اسپارتان ها رایج بود.این روش در بین آنها به “diamastigosis” معروف بود. آنها با این روش ، میزان تحمل افراد را میسنجیدند. وقتی آنها مورد حمله رومی ها قرار می گرفتند، یک درگیری خونین رخ میداد.

۲.یا بزرگ باش یا بمیر!

جنگجویان اسپارتان از سن کم مورد آموزش قرار می گرفتند و یاد می گرفتند هیچگاه تسلیم نشوند. در این روند باید بجنگید تا یا ببرید یا بمیرید. مردن در میدان جنگ به معنای بزرگی و شکوه بود و حق داشتن سنگ قبر به سربازان داده می شد. مرگ و میر چیزی نبود که اسپارتان ها را بترساند. اگر یک اسپارتان ، سلاح خود را از دست میداد باید تا آخرین نفس با چنگ و دندان مبارزه می کرد.

۳.ویران کردن و جنگیدن

شما یک اسپارتان به شمار نمیرفتید، اگر یک مبارز نبودید. شرارت یک اصل بود. اسپارتان ها از سن ۷ سالگی در یک شرایط کاملا وحشیانه و خشن، آموزش می دیدند و در صورتی که بین آنها بحث و درگیری پیش می آمد، تشویق و حتی تحریک می شدند . کسانی که خود را عقب می کشیدند و یا خجالتی بودند، مورد تمسخر و زورگویی قرار می گرفتند. این یک روش آموزشی برای زندگی یک اسپارتان جنگجو بود.

۴.آیرن میدن

این یک آلت شکنجه در مصر باستان بود که کاملا مشابه همسر پادشاه نابیس اسپارتان ساخته شده بود. یک لباس آهنی که داخل آن می شدند و شکنجه می شدند. این برای کسانی استفاده می شد که از دستورات او سرپیچی می کردند . شخص باید داخل این وسیله آهنی می شد و او را فشرده و فشرده تر می کردند تا زمانی که تسلیم شود.

۵.برنامه آموزشی به سبک نظامی

پسران اسپارتان ها از سن ۷ سالگی در مدارس ثبت نام می شدند و سعی می کردند آن راه به عنوان بهترین سربازان تربیت کنند. آنها از زندگی لوکس و راحت خود محروم می شدند مثل کفش و حتی غذا و لباس گرم.. تا به سختی عادت کنند. جنگیدن، دزدی و تحمل رنج از ویژگی هایی بود که آنها باید بدست می آوردند.

۶.گرسنگی

پسران اسپارتان به ندرت از گرسنگی می مردند ولی مربیان باید مطمئن می شدند که آنها به اندازه کافی غذا نمی خورند! گفته می شد که شکم خالی آنها را در میادین جنگ وحشی تر می کرد. اگر بچه ای درخواست غذای بیشتری می کرد، او را به دزدی تشویق می کردند. اگر موقع دزدی دستگیر می شد، به شدت مجازات می شد. توسعه دزدی به اندازه خوب جنگیدن ، مهم و با ارزش بود!