اودُنگ

اودُنگ (۱۴۴۰؟- ۱۸ اکتبر ۱۴۸۰) رقاص، نویسنده، هنرمند و شاعری از یک خانواده اشرافی (پارک) در سلسله چوسون بود. ولی در قرن پانزدهم میلادی می زیست. بیشتر آثار وی از بین رفته اند.

زندگی نامه:

اودنگ از یک خانواده اشرافی در سلسله چوسون بود. او با یی دونگ یا همان شاهزاده ته گنگ که نتیجه پادشاه ته جونگ بود پیمان زناشویی بست. وی به خاطر اتهام زنا مجبور شد از شوهرش طلاق بگیرد و متعاقبا به یک شاعر، نویسنده، هنرمند، و رقاص فعال تبدیل گشت.

او بخاطر زیبایی استثنایی، رقاصی، استعداد آواز خوانی، سراییدن اشعار، شوخ طبعی و دلربایی، و هوش خارق العاده اش مشهور بود. زندگی شخصی وی به دورانی افسانه مانند بدل گشت و رمان ها، مجموعه های تلوزیونی، اپراها، و چندین شاعر از آن الهام گرفتند. بعد از نابودی سلسله چوسون در سال ۱۹۱۰، و به علت طبیعت مستقل و قاطعی که وی از آن برخوردار بود، اودنگ به تمثال مدرن فرهنگی محبوبی در کره تبدیل شد.

آثار:

اگر چه امروزه تنها تعداد انگشت شماری سیجو (شعر قالب بندی شده که در کره مورد استفاده قرار می گرفت، به مانند غزل در انگلیسی) و چندین قطعه گومونگو از وی باقی مانده است، اما با این وجود آنها مهارت استادانه کلمات و آرایش موسیقیایی را نشان می دهند. این نظم ها به تراژدی از دست دادن معشوقش اشاره دارند. برخی از اشعارش نیز پاسخی به چندین قطعه ادبی و شعر کلاسیک مشهور چینی می باشد.

اشعار:

(منجوق ها روان شده و شب را درخشان می کنند)

– منجوق ها مثل اشک هایی روان می شوند، و شب را روشن می کنند.

– ابرهای سفید بر بلندی روانند، مهتاب درخشان است.

– رایحه تو در یک اتاق کوچک مانده است.

– من خواهم توانست تا یک محبت رویایی را به تصویر بکشم.

(چه مدت بکما- ته خالی بوده است؟)

– چند سال است که این خانه خالی مانده است؟

– سنگی با گل های لرزان سال های زیادیست که ایستاده است.

– اگر کوهستان آبی در سکوت قرار نداشت،

– من می توانستم در مورد طلوع و سقوط دیرین آگاهی یابم.