تپه حصار -هزاره هشتم تا دوم پیش از میلاد
تپه حصار در حوالی دامغان قرار دارد و یکی از تپه های مهم باستانی فلات ایران است، زیرا یکی از مراکز استقرار فرهنگ شهر نشینی به شمار می آید. زندگی در این منطقه از هفت هزار سال پیش از میلاد شروع شده است.
در دوره اشکانی مدتی دامغان یکی از شهرهای مهم ایران بود و آثار زیادی از دوره اشکانی در این تپه مشهود است. همچنین از دوره های ماد، هخامنشی، سلوکی و ساسانی نیز آثار متعددی پیدا شده ولی اهمیت تاریخی این تپه مربوط به پیش از تاریخ آن است.
در این تپه گل نوشته میخی بابلی پیدا شده که هنوز خوانده نشده است. این گل نوشته به دو هزار سال پیش از میلاد تعلق دارد و نشاندهنده ارتباط فرهنگی این منطقه با بین النهرین است. محوطه تاریخی تپه حصار بالغ بر۱۶۰ هکتار است.
سفال فرهنگ حصار خاکستری براق و ظریف است که در شاه تپه، تورنگ تپه، یاریم تپه و دشت گرگان هم دیده می شود. فرهنگ حصار با هجوم اقوام بیگانه از سمت شرق نابود شده است و فقط در شاه تپه و تورنگ تپه ادامه پیدا می کند. حدود ۱۹۰۰ پیش از میلاد را می توان پایان فرهنگ حصار به شمار آورد. در دوره بعدی سفال نارنجی جایگزین سفال حصار شد.
در این منطقه عبور از دوره مس سنگی به مفرغ بدون هیچ گسستگی ادامه داشت.
