نبرد رودخانه ساسو

نبرد رودخانه ساسو که نبرد ساسو نیز نامیده می شود، مصافی بین چینی های تانگ و قوای امپراطوری کره ای گوگوریو بود که در سال ۶۶۲ بعد از میلاد به وقوع پیوست. ارتشی از چین که عمدتا از سربازان منطقه لینگ نان تشکیل می شد، به رهبری ژنرال پانگ ژیائوتای رهبری می شدند. این در حالیست که قشون گوگوریو توسط سپه سالار یون گه سومون فرماندهی می شد. نتیجه این نزاع پیروزی ارتش گوگوریو و خرد شدن قشون تانگ بود.

پیش درآمد:

گائوژونگ از تانگ امپراطور چین با رویای تصرف پادشاهی کره ای گوگوریو جایگزین پدرش تایزونگ در تخت سلطنت شده بود، کوششی که در سراسر دوران سلطنت پدرش به نتیجه نرسید. او تلاش برای تصرف گوگوریو را در سال ۶۶۰ با ۳۵۰ هزار سرباز مجددا از سر گرفت. تایزونگ در این راه از کمک های تدارکاتی و آذوقه ای شیلا دیگر پادشاهی کره ای که با آن متحد شده بود، بهره برد. قشون تهاجمی چینی به قوای متعددی تقسیم شده بود. یکی از آنها به رهبری سو دینگفانگ متشکل از ۱۳۰ هزار سرباز بر روی چندین هزار کشتی بادبان های خود را از مبدا شبه جزیره شاندوگ به مقصد خاک سابق پادشاهی کره ای بکجه (که متفقا با شیلا آن را تصرف کرده بودند) در عرض دریای زرد برکشیدند. شاخه دیگری از قوای تانگ به رهبری ژنرال پانگ ژیائوتای و ژنرال لیو دمین از مبدا لینگ نان از طریق شبه جزیره لیئودونگ در امتداد جاده قدیم اوکجه به سمت شهر پیونگ یانگ پایتخت گوگوریو پیشروی کردند. تعداد نیروهای این دو ژنرال در لشکرکشی فوق ۱۰۰ هزار نفر برآورد شده است.

زمستان سال ۶۶۱ به ویژه برای قوای مهاجم چینی ناملایم بود. در نتیجه آنان اقامتگاه های زمستانی خود را در نزدیک ترین زیست گاه های تحت تصرف گوگوریو دایر نمودند. چیزی که در راه تصرف پیونگ یانگ یک اقدام گاز انبری تلقی می شد طبق برنامه پیش نرفت. زیرا اکثر نیروهایی که بکجه را در جنوب به تصرف خود درآوردند، مشغول مقابله با شورش احیایی به رهبری گویسیل بوکسین بودند. شورش هایی که حال با دخالت ژاپنی هایی که بویو پونگ شاهزاده تبعیدی بکجه را به منظور هدایت قیام به سرزمین مادری اش فرستاده بودند، رو به وخامت نهاد. در حالیکه ارتش به شدت تقلیل یافته سو دینگفانگ مشغول محاصره گوگوریو بود، به واسطه هوای سرد و خشن و تعداد نیروهای کمتر از حد مورد نیاز در غلبه بر استحکامات دفاعی آن طرفی نمی بست. اوضاع تا آنجایی پیش رفت که مرزهای شمالی شهر باز مانده بود. اما شورش تیِل در ضلع غربی امپراتوری چینی اوضاع را وخیم تر نمود زیرا امپراتور چین مجبور شد برخی از نیروهایش را که به منظور شکست گوگوریو به آن حمله ور شده بودند، به خاک تانگ فراخواند. بنابراین تعداد نیروها در خط مقدم کاهش یافت. حصول اطلاع از این مسئله که به واسطه پیش آهنگ ها و پیک ها بدست آمده بود، فرصتی طلایی به دست یون گه سومون دیکتاتور گوگوریو داد تا تمامی قوای باقی مانده کشور را در پایتخت (پیونگ یانگ) دورهم جمع کند. این اقدام به منظور از میان بردن قشون پانگ ژیائوتای که در جوار رودخانه ساسو (محتملا رودخانه بوتونگ امروزی در شمال) قبل از ترکیب شدنشان با قوای سو دینگفانگ در جنوب رخ داد تا از محاصره کامل پیونگ یانگ اجتناب گردد.

نبرد:

یون گه سومون در ۲۱ فوریه ۶۶۲ ارتش گوگوریو را برای جلوگیری از پیشوری قشون تانگ هدایت کرد. دو طرف در رودخانه ساسو به هم رسیدند. در این رودرویی قوای تانگ نابود شدند. پانگ ژیائوتای ژنرال آن و تمامی ۱۳ پسرش در این نبرد به هلاکت رسیدند. زمانیکه از جبهه شمالی اطمینان حاصل شد، یون گه سومون برای رهایی بخشیدن پیونگ یانگ به سمت آن بازگشت. سو دینگفانگ که با طوفان های برفی خشن مواجه شده بود، مجبور به خروج نیروهایش از منطقه شد و بدین ترتیب محاصره پایان یافت.

عواقب:

گوگوریو زمان اندکی برای جشن گرفتن پیروزی اش در ساسو داشت زیرا متحمل دهه ها تاخت و تاز در اثر جنگ های پیوسته بود. چهار سال بعد یون گه سومون درگذشت و و نهایتا شش سال بعد گوگوریو توسط چینی های تانگ فتح شد.