پادشاه سانسانگ، دهمین فرمانروای گوگوریو

پادشاه سانسانگ (وفات: ۲۲۷ ؛ سلطنت: ۱۹۶ – ۲۲۷) دهمین حاکم گوگوریو بود. گوگوریو شمالی ترین حکومت در میان سه پادشاهی کره ای به شمار می رفت. او سومین پسر سین ته هشتمین پادشاه این دودمان و برادر جوان تر گوگوکچون نهمین فرمانروای گوگوریو بود. گوگوکچون بدون وارث از دنیا رفت.

مقدمه و رسیدن به سلطنت

پس از مرگ گوگوکچون، ملکه وی بانو یو از جلوس سانسانگ به تخت سلطنت حمایت کرد و او را به جایگاه پادشاهی رساند. او سپس ملکه سانسانگ شد. این موضوع بیانگر این است که همچنان به سنت ازدواج مرد با زن برادر متوفی خود در گوگوریو عمل می شد، اما همچنین قدرت بانو یو را نیز در دربار نشان می دهد.

بالگی برادر بزرگتر پادشاه سانسانگ از گوگوریو در سال ۲۰۴ به نزد جنگ سالاری به نام گونگ سان کانگ رفت و به منظور حمله به گوگوریو تقاضای ۳۰ هزار سرباز نمود. او قصد داشت با این یورش پادشاه شود. در آن زمان کانگ فرمانداری دایفانگ را با جدا کردن نیمه جنوبی فرمانداری للانگ تاسیس کرده بود.

در نتیجه بالگی یک نیروی شورشی را با جلب حمایت نظامی از حزب چینی به منظور حمله به پایتخت رهبری کرد. متقابلا سانسانگ برادر کوچکترش گِسو را مامور دفع حمله کرد. اگرچه گوگوریو اولین حمله را ناکام گذاشت و بالگی به زندگی خود پایان داد، اما کانگ در سال ۲۰۹ مجددا به گوگوریو یورش برد و ضمن تصرف بخشی از قلمرو گوگوریو باعث تضعیف آن شد.

فشار از جانب لیائودونگ گوگوریو را وادار ساخت تا پایتخت خویش را از دره رودخانه هان به جلگه رودخانه یالو در نزدیکی هواندو منتقل کند. وی در سال ۲۱۷ به یکهزار خانواده از ناحیه لیائودونگ پناهندگی اعطا کرد و به آنان اجازه داد تا در ناحیه هونچون کنونی در منطقه جیلین ( شمال شرقی چین) سکنی گزینند.

جانشین

در یازدهمین ماه قمری از سال ۲۰۸، پادشاه یک گراز قربانی را تا روستایی به نام جوتونگ چون دنبال کرد. او در آنجا با زنی جوان به نام هونیو آشنا شد و روزی را با وی گذارند. ملکه از این موضوع آگاه شد و قوای سلطنتی را برای کشتن آن زن فرستاد. زن نگون بخت کوشید تا در پوشش یک مرد جان خویش را نجات داده و از معرکه بگریزد، اما بلافاصله توسط سربازان دستگیر شد. اما آنان جرات نداشتند تا زن مذکور را بکشند زیرا وی ادعا کرد که باردار است.

پادشاه سانسانگ از شنیدن این خبر به شدت خرسند شد زیرا هیچ وارثی نداشت. زمانیکه هونیو به سال ۲۰۹ پسری بدنیا آورد، پادشاه آن پسر را گیوچه نامید و هونیو را به عنوان همسر دومش معرفی کرد. آن کودک به سال ۲۱۳ ولیعهد شد و بعدها با نام پادشاه دونگ چون یازدهمین فرمانروای گوگوریو نام گرفت. بانو وو اصلا از این پیشامد راضی نبود و از ولیعهد تنفر داشت و حتی بعد از اینکه گیوچه پادشاه شد، با وی رفتار بدی داشت.

سانسانگ در سال ۲۲۷ مقارن با سی و یکمین سال سلطنش درگذشت. او در سانسانگ نیونگ به خاک سپرده شد.

زندگی سانسانگ چیزی شبیه به یک نمایش است که مشخصه آن ازدواج با زن برادر متوفی، درگیری خونین با برادر خویش، یک رابطه عاشقانه مخفی و فرزندی خارج از عقد ازدواج می باشد.