ته جویونگ؛ پدر بالهه
یک امپراطوری جاودان
بالهه کشوری قدرتمند بود که در منطقه ی منچوری به مدت ۲۲۹ سال به حیات خود ادامه داده و به همراه پادشاهی شیلا متحد ؛برگی جدید را از تاریخ ملت کره به نگارش در آوردند.به عنوان جانشین امپراطوری گوگوریو، حتی سلسله تانگ بالهه را ” قدرتمندترین کشور در شمال شرق اسیا” نامید زیرا وسعت آن حتی به دورترین نقطه ی شرق و مناطقی از روسیه کنونی رسید.اما بعد از سقوط آن، تعداد زیادی از پناهندگان بالهه آواره شدند زیرا پایتخت بالهه به تلی از خاکستر تبدیل شده بود. برای مدتی طولانی کشور بالهه در تاریخ کره فراموش شده بود ولی نام موسس آن یعنی ته جویونگ تا به امروز در یادها باقی مانده است.

تاسیس یک کشور توسط پناهندگان گوگوریو:

در سال ۶۶۸، سلسله ی گوگوریو که قدرتمندترین کشور در تاریخ کشور کره بود،توسط سلسله های شیلا و تانگ از بین رفت. در نتیجه بیشتر سرزمین گوگوریو به دست تانگ افتاده و حدود صد هزار تن از پناهندگان گوگوریو مجبور شدند تا به تانگ رفته و در آنجا مورد سو استفاده شدید قرار گرفتند.بعد از سه دهه تحمل رنج و اندوه، قبیله ی گوران در سال ۶۹۸ در منطقه یک شورش را آغاز کرد.در آن زمان بود که یکی از پناهندگان گوگوریو فرصت را غنیمت شمرده و هم وطنان خود را به منطقه ی سابق گوگوریو در مجاورت رودخانه ی لیائو هدایت کرد.این شخص کسی جز ته جویونگ نبود.
تاریخ دقیق تولد ته جویونگ معلوم نیست.او پسر ژنرال ته جونگ سانگ بود که در یک تلاش برای نجات کشورش در جنگ کشته شد.ته جویونگ احتمالا در اواخر سلسله ی گوگوریو متولد شده است و به مانند پدرش مصمم بود تا گوگوریو را احیا کند.او با سردسته ی قبیله ی مالگال یعنی گول سابیو متحد شد تا پناهندگان گوگوریو و قبایل مالگال را به منطقه ی شمال شرقی منتقل کنند.سلسله ی تانگ سعی کرد تا ته جویونگ را شکست دهد ولی ته جویونگ و ارتش وی دشمن را نابود کردند.بعد از سال ها استثمار و مهاجرت های متناوب، پناهدگان گوگوریو از لحاظ جسمانی خسته بودند ولی آنها به یک گروه قوی تر تبدیل شده بودند و بهترین مهارت های مبارزه ای خود را در نبرد بروز دادند.ته جویونگ ۱۰۰۰ کمین را در منطقه انجام داد و استراتژی وی در برابر حدود دویست هزار سرباز تانگ موفقت آمیز بود. به لطف شجاعت و استراتژی های موفقت آمیزش، ته جویونگ نبرد را برده و بعد از پیمودن مسافتی ۵۰۰۰ کیلومتری سرانجام در سال ۶۹۸ یک دژ در کوهستان دونگ مو ساخته شده و نام سرزمین جدید ته جین گذاشته شد.

پانزدهمین پادشاه و تاریخ ۲۳۰ ساله ی بالهه

بعد از گسترش اخباری مبنی بر اینکه نوادگان گوگوریو در کوهستان دونگ مو یک دژ ساخته و در انجا ساکن شده اند، پناهندگان به منظور سر و سامان دادن به سرزمینشان با یکدیگر همکاری نمودند.در سال ۷۱۳، ته جویونگ کشورش را به “بالهه” تغییر نام داده و کل عمر خود را وقف احیای شکوه گوگوریو نمود.قبل از مرگ وی در سال ۷۱۹، ته جویونگ به پیروانش دستور داد تا از گوگوریو محافظت کنند.میراث وی تاثیر زیادی بر نوادگانش داشت به گونه ای که آنها امپراطوری قدرتمندی ساختند که از قسمت جنوبی شبه جزیره کره تا سیبری و از منطقه شمال شرقی چین تا شرق دور روسیه امتداد داشت.حتی سلسله تانگ فرمانروای بالهه را به رسمیت شناخت در حالی که ژاپن نیز برای روابط تجاری و محافظتی از بالهه تقاضای مساعدت می نمود.بالهه در قامت یک سرزمین قدرتمند که از نظر فرهنگی و اقتصادی نیز شکوفا شد،رشد نمود و حتی روابط تجاری با ایران نیز برقرار کرده و پایتخت آن دونگ گیونگ به یکی از بزرگترین شهرهای جهان تبدیل شد.اما زمانی که کشمکش برای قدرت تشدید شد،کشور سقوط کرد و در سال ۹۲۶ توسط امپراطور تایزو از لیائو که قصد داشت وسعت کشورش را افزایش دهد نابود شد.

احیای بالهه:

بعد از حدود ۲۳۰ سال از پیدایش آن،بالهه در تاریخ محو شد.در طول زمان این سلسله توجه کمی را به خود جلب کرده بود ولی موسس آن یعنی ته جویونگ به وسیله ی احیای شکوه امپراطوری گوگوریو و دادن امید و شجاعت به پناهندگان گوگوریو اثری محو نشدنی را در تاریخ کره از خود به جای گذاشته است.ته جویونگ یک قهرمان تنها نیست زیرا دستاوردهای وی نقشی حیاتی را در شکل دادن کره بازی کرده بود.