سئو هوی (۹۴۲- ۸ آگوست ۹۹۸) سیاستمدار و دیپلمات کره ای در اولین سال های سلسله ی کره ای گوریو (۹۱۸-۱۳۹۲) بود. سئو به دلیل مهارت های دیپلماتیکیش که باعث خروج ۶۰ هزار سرباز خیتان بدون نبرد از گوریو شد، در یادها به خوبی مانده است.

 

 

خانواده:

سئو هوی از خاندان ایچون سئو و پسر سئو پیل بود که در خلال حکومت پادشاه گوانگ جونگ عالی ترین مقام شورای مشورتی پادشاه را در اختیار داشت. تا زمان پدر بزرگش سئو سین ایل، خاندان سئو طائفه محلی قدرتمندی بود که در مناطق ایچون کنونی در جنوب شرقی منطقه گیونگ گی سکنی گزیده بودند.

به مانند پدرش، سئو هوی نیز به یک جه سانگ ( واژه ای اشتراکی که برای مقاماتی با رده بالا در کره باستان به کار می رفت) تبدیل شد. پسران وی سئو نول و سئو یو گول نیز جا پای پدر گذارده و به ترتیب  عناوین بالاترین وزیر کشوری و دومین رده از دبیرخانه امورات کشور گوگوریو را در اختیار گرفتند. خاندان سئو از جانب مادر پادشاه با پادشاه رابطه فامیلی داشتند زیرا یکی از دختران سئو نول بعدا به واسطه ازدواج با پادشاه هیون جونگ ملکه شد. با این مقدمه و استعداد ذاتی خود، سئو هوی شروع به سپری نمودن دورانی موفقیت آمیز نمود.

مقام و شغل ها:

بعد از اینکه سئو هوی آزمون کشوری (گواگو) را با یک نمره عالی گذارند، در ماه مارس سال ۹۶۰ که مقارن با یازدهمین سال سلطنت پادشاه گوانگ جونگ نیز بود، او در دو پست مهم به دولت خدمت نمود. در سال ۹۸۳، سئو مقام مسئول امورات نظامی شد. مدتی کوتاهی بعد، او به پست های مهمی به مانند مقام دوم شورای عالی آن زمان منصوب شد و سرانجام  تا بالاترین پست رئیس شورای عالی ترفیع عنوان یافت. سئو با رفتن به چین در سال ۹۷۲ و ایفای نقشی مهم در برقراری مجدد روابط دیپلماتیک بین گوریو و سلسله چینی سونگ که یک دهه قبل دچار گسست شده بود، به جهان دیپلماسی وارد شد.

 

 

 

مذاکرات با لیائو:

اما او بیشتر به دلیل مهارت دیپلماتیکش در مذاکرات مستقیم خود با ژنرال ژیائو سانینگ از سلسله لیائو که مانع از یک تهاجم همه جانبه از طرف توده ای از سربازان خیتان شد، شناخته می شود.

بر اساس روایتی، بعد از اینکه ژیائو شهر پونگسان را در سال ۹۹۳ تصرف نموده و نیروهای گوریو را وادار نمود به پشت رودخانه ته دونگ عقب نشینی کنند، او نامه ای با مضمون تسلیم شدن گوریو فرستاد : ” کشور بزرگ ما در حال اتحاد سرزمین های هر چهار جهت می باشد.” او به منظور موجه نشان دادن لشکر کشی شروع به اتهام زنی نمود:” کشور شما به احتیاجات مردم توجهی نمی کند، ما تنها مجازات خداوند را از طرف او اعمال میکنیم.”

پادشاه سونگ جونگ در ابتدا تصمیم داشت تا درخواست های لیائو را پذیرفته و بر اساس نظر مشاورینش زمین های شمال پیونگ یانگ را به ژیائو واگذار کرده و خط مرزی لیائو – گوریو را در امتداد خط مستقیم مابین هوانگجو و پاریونگ تعیین کند.

اما سئو هوی  متقاعد شده بود که لیائو از موضع “ترس آنها” به گوریو ضربه می زند و به همین دلیل از پادشاه استدعا کرد که پایتخت را برگردانده و به افسرانش اجازه دهد تا یک نبرد دیگر را به راه بیندازند. سئو به طور حیرت انگیزی به زمین هایی که پادشاه گوانگ جونگ از جورچن ها تصرف کرده بود، و این که خیتان ها (لیائو) اکنون “قلمرو سابق گوگوریو” را در اختیار دارند، اشاره نمود. بعد از اینکه از پیشروی بیشتر نیروهای لیائو در نبرد دژ آنیونگ جلوگیری به عمل آمد، سئو به منظور گفتگو بر سر یک توافق به اردوگاه لیائو رفت. سئو با تاکید بر این مهم که یک زیر دست تنها به اربابش که همان پادشاه می باشد تعظیم می کند، از درخواست تعظیم در برابر ژنرال ژیائو سر باز زد. بخشی از این مذاکره به این شکل بود:

ژیائو: کشور شما از درون قلمرو شیلا برخواسته است. قلمرو گوگوریو در تصرف ماست. اما شما به آن دست اندازی کرده اید. کشور شما به وسیله خشکی به ما متصل شده است، با این حال برای رسیدن به چین باید از دریا عبور کنید. به این دلیل، کشور بزرگ ما اقدام به حمله به شما نمود. اگر شما زمین ها را به ما بازگردانده و یک رابطه خراج گذارانه با ما برقرار کنید، تمامی مسائل حل خواهد شد.

سئو: اینچنین نیست. کشور ما در حقیقت گوگوریو قدیم می باشد و به همین علت است که نام آن گوریو بوده و یک پایتخت در پیونگ یانگ دارد. اگر شما میخواهید در مورد مرزهای قلمروها صحبت کنید، پایتخت شرقی کشور شما نیز در درون مرزهای ما قرار دارد……… بعلاوه، سرزمین های هر دو سمت رودخانه یالو نیز در درون مرزهای ما قرار دارد اما جورچن ها آن را از ما دزدیده اند….. اگر شما به ما بگویید تا جورچن ها را بیرون کرده، سرزمین های سابقمان را احیا نموده، به ساخت دژها اقدام کرده و جاده ها را باز کنیم، سپس ما چگونه جرات میکنیم تا روابط خراج گذارانه نداشته باشیم؟!!”

سئو به پادشاه گزارش داد که به منظور داشتن یک مرز زمینی نزدیک تر و روابط متناسب تابعی، او با ژیائو یک قرارداد بسته است که بر اساس آن دو کشور جورچن ها را نابود کرده و سرزمین های آنها را تصرف کنند. او از این بابت که جورچن ها تنها زمین های جنوب رودخانه یالو را به گوریو واگذار نمودند اظهار تاسف نمود ولی آینده ای را پیش بینی کرد که این شرایط محدودیت تغییر کند.

با توجیه سیاست توسعه شمالی با استفاده از این حقیقت تاریخی که گوریو جانشین گوگوریو شده است، و همچنین اطلاع و نشان دهی به مشکلات خیتان با جورچن ها، سئو هوی توانست تا روابط با خیتان را بهبود بخشد و از مناقشات بیشتر نظامی خود داری کند.

سئو هوی در سال ۹۹۸ در سن ۵۷ سالگی فوت کرد. دستاورد بزرگ سئو هوی امروزه نیز مورد تقدیر قرار می گیرد. او نه تنها به دلیل مهارت های دیپلماتیکی فصیح و تیزهوشانه اش، بلکه به دلیل درک دقیقش از شرایط بین المللی که به تضمین جایگاه گوریو در آسیا کمک شایانی نمود در یادها مانده است.