یی ون ایک

نخست وزیر تیم رویایی چوسون:

فضیلت های زیادی برای مقامات دولتی مورد نیاز می باشد. آنها بایست به وطن پرستی عظیم، تجربه، و دانشی که بایست به بهبود آینده کمک کند مجهز شوند. همچنین آنان باید مهارت های رهبری و بینش قوی برای رفتار موافق اوضاع و آداب، و سطح بالایی از اخلاقیات و توانایی ارتباطی داشته باشند. بنابراین حقیقت این است که انتخاب افراد خوب و با استعداد برای این پست ها آسان نیست.

سوالی که پیش می آید این است که از تمامی اشخاص تاریخی در کره، چه کسانی برای این پست های مهم مناسب ترین می باشند؟

اخیرا کتابی جالب منتشر شده است. آن یک کابینه رویایی و ایده آل شامل اشخاص بزرگی از سلسله چوسون را پیشنهاد می دهد. از حدود ۷۰۰ مقام دولتی عالی رتبه چوسون، یی ون ایک که یک وزیر مشهور در خلال سلطنت پادشاه سونجو بود، به عنوان نخست وزیر در فهرست قرار گرفت. چرا در میان چندین مقام با استعداد این مرد به عنوان ایده آل ترین نخست وزیر ذکر شده است؟

شهرت زیاد برای توانایی ممتاز:

یی ون ایک در سال ۱۵۴۷ به عنوان چهارمین نسل از نوادگان شاهزاده ایکنیونگ که یکی از پسران پادشاه تجونگ از سلسله چوسون بود، چشم به جهان گشود. نام مستعارش اُری بود. ون ایک در سن پانزده سالگی وارد دونگ هاک (یکی از چهار آکادمی سئول) شد. او در سن ۱۷ سالگی آزمون خدمات مدنی دولتی را گذرانده و شروع به تحصیل در آکادمی سونگ گیونگ وان (بالاترین موسسه آموزشی کشور) کرد. پنج سال بعد در سال ۱۵۶۹، وی در آزمونی با سطح بالاتر قبول شد. یی در سال آتی  کار به عنوان یک مقام دولتی در دفتر مکاتبات دیپلماتیک را شروع کرد.

او بعد از آن تا سال ۱۵۸۲ در وزارت خرانه داری، وزارت تشریفات، وزارت عدلیه، و کتابخانه سلطنتی و شورای مشورتی به خدمت پرداخت. گفته می شود که وی به جز برای انجام امورات عمومی به ندرت به بیرون از خانه می رفت. بینش ژرفش در فرضیه و واقعیت  توسط محققین بزرگی مثل یی یی و یو سونگ ریونگ مورد بازشناسی قرار گرفت. او در ۳۵ سالگی ششمین منشی سلطنتی شد.

اما مسیر حرفه اش در دولت در سال ۱۵۸۳ به مانعی برخورد کرد. این اتفاق زمانی رخ داد که کشمکش بین اولین منشی سلطنتی و نخست وزیر به اعلام جرم دبیرخانه سلطنتی انجامید. در حالیکه سایر منشی های سلطنتی مسئولیت را بر دوش رئیس دبیرخانه سلطنتی انداختند، یی بر تصمیم خود مبنی بر اینکه نمی تواند همکار خود را فقط برای فرار از پاسخگویی فدا کند پا فشاری کرد. او سرانجام از سمتش معزول شد.

مرگ پدرش در سال آتی اوضاع را برایش بدتر کرد. او به مدت پنج سال در خدمت دولت نبود. اما در سال ۱۵۸۷، یی به عنوان قاضی منصوب شده آنجو در منطقه هوانگهه به یک کار دولتی بازگشت. او در آنجا توانست تا مهارت مدیریتی درخشان خویش را به نمایش بگذارد. یی به منظور غذا دادن به مردم گرسنه غلات تامین کرده و برای برداشت یک محصول خوب بین کشاورزان بذر توزیع می نمود. او سیستم آموزشی سربازان را برای کاهش بار خدمت نظام وظیفه ای که رعایا باید بدوش بکشند، مورد تجدید نظر قرار داد. وی در همین راستا طول مدت خدمت سربازی را از سه ماه در سال به دو ماه در سال تقلیل داد. همچنین ون ایک پرورش کرم ابریشم در منطقه را گسترش داد، جایی که ساکنان محلی آن پیشتر هرگز به این نوع پرورش اقدام نکرده بودند. این تلاش باعث شد به او کنیه ” یی گونگ سنگ ” به معنی ” کرم ابریشم و درخت توت توسعه یافته توسط یی ” داده شود.

نخست وزیری در آشفته بازار اواسط سلسله چوسون:

میان سالی یی درست مثل سرنوشت کشورش پر فراز و نشیب و آشفته بود. تهاجم ژاپن به چوسون در سال ۱۵۹۲ پادشاه را مجبور به گریز از پایتخت کرد و در آن زمان یی فرماندار نظامی منطقه پیونگان بود. در آن زمان پیونگ یانگ تنها توسط سه هزار سربازی حفاظت می شد. بدتر اینکه آنها کاملا تحت رهبری کیم میونگ ون (فرمانده سرپرست) نبوده و نظم نظامی آنها سست به نظر می رسید. بنابراین یی ون ایک با خضوع به کیم میونگ ون خدمت کرده و نظم نظامی را احیا نمود. او بعد از سقوط پیونگ یانگ به منظور سرباز گیری به جونجو رفت و خدمات نظامی ممتازی را در دفع حملات ارتش ژاپن به عنوان فرماندار ایفا کرد.

او در سال بعد در تصرف مجدد پیونگ یانگ شرکت داشته و به عنوان فرماندار منطقه پیونگان معرفی گردید. وی حتی بعد از بازگشت پادشاه سونجو به پایتخت در پیونگ یانگ ماند و مسائل نظامی را مدیریت کرد.

یی در سال ۱۵۹۸ به عنوان نخست وزیر (بالاترین رده مقامات در دربار چوسون) معرفی شد. یی در حمایت از محقق مسئولی به نام یو سونگ ریونگ از سمت خویش استعفا کرد. زمانی که پادشاه گوانگهه گون در سال ۱۶۰۸ به سلطنت رسید، یی مجددا نخست وزیر شد. به عنوان بخشی از تلاش ها برای بازسازی کشور از جنگ و ثبات معیشت عموم، او سیستم مالیاتی جدیدی به نام قانون ته دونگ را که توسط کیم یوک توصیه شده بود اجرا کرد. این سیستم نوآورانه که در آن مردم مالیات خود را به جای خراج با برنج پرداخت می کردند، باعث شد تا مالکان زمین مالیات بیشتر بدهند و بار مالیات بر روی رعایا تسهیل شود.

با اینحال در سال ۱۶۱۴ در دربار سلطنتی، شاهزاده یونگ چانگ به قتل رسیده و نشانه هایی از حذف ملکه مادر اینموک از سلطنت در سال آتی وجود داشت. یی به شدت با این حرکت مخالفت کرد و سرانجام به هونگ چون در منطقه گنگ ون تبعید شد.

اما بعد از کودتایی که در سال ۱۶۲۳ پادشاه اینجو را به قدرت رساند، یی بازخوانده و یکبار دیگر نخست وزیر شد. با اینکه نظر عموم بر اعدام گوانگهه گون بود، یی ون ایک به پادشاه اینجو گفت که اگر گوانگهه گون اعدام شود او نیز باید مجازات شود زیرا در خلال سلطنت گوانگهه وی نخست وزیر بود. با این روش یی جان گوانگهه را نجات داد.

در حالیکه او بیشتر از پنج مرتبه به عنوان نخست وزیر به ایفای نقش پرداخت، اما در یک کلبه کوچک و کاه پوش زندگی می کرد.

صداقت و نجابت:

بر اساس دفتر وقایع روزانه دبیرخانه سلطنتی، مقام دولتی به نام کانگ هونگ جونگ در سال ۱۶۳۱ مریضی یی را به اطلاع پادشاه اینجو رساند. قطعه زیر بخشی از نوشته کانگ است که به پادشاه تحویل داده شده بود.

” یی در کلبه کاه پوش ساخته شده از خار زندگی می کند. آن به قدری کوچک و کم ارتفاع است که وی به سختی می تواند تا بر روی زمین دراز بکشد. حتی آن شبیه یک خانه هم نیست. هیچ قطعه زمین قابل کشتی در نزدیکی خانه وی وجود ندارد و کل خانواده با جیره های برنج ماهیانه ارتزاق می کنند. “

یی به مدت چهل سال به عنوان یک وزیر ارشد زندگی می کرد اما همواره خودش را با راستی و نجابت عجین کرده بود. او از زندگی آنبین ناکدو لذت می برد، واژه ای که به حالت آسودگی در میان فقر و خشنود گشتن در یک سبک زندگی صادقانه اشاره دارد. او در سن ۸۷ سالگی و در سال ۱۶۳۴ جان به جان آفرین تسلیم کرد.

یی در حدود یک متر بلندای قامت داشت و اغلب وزیر کوتاه مورد خطاب قرار می گرفت. او فردی دارای فکر وسیع بود که داشتن یک زندگی راحت را رد کرده و در جستجوی بهره رساندن به عامه مردم بود. به لطف چندین وزیر بزرگ مثل او سلسله فقیر چوسون به عنوان کشوری با آداب و برازندگی خوب به مدت ۵۰۰ سال دوام آورد.

او با داشتن قلبی آزاد و احساسی قوی به عدالت هرگز به اختیارات خویش مباهات نکرد بلکه خویشتن را وقف وظایفش نمود.