به جونگ سون

جیندو، جزیره ارزشمندی که گوریو را در آغوش کشید:

جیندو یا جزیره جین که در ساحل غربی شبه جزیره کره قرار دارد، بعد از جزایر ججو و گوجه به عنوان سومین جزیره بزرگ در کره شناخته می شود. آن بخشی از شهرستان جیندو است که در برگیرنده مجمع الجزایری از چندین جزیره کوچکتر می باشد.

ناحیه حاصلخیز جزیره به بزرگی منطقه حاصلخیز خشکی می باشد و آن سابقا ” اوکجو ” نامیده می شد که به یک روستای حاصلخیز بر می گشت. جیندو نام جزیره معنی ” زمین ارزشمند ” را می دهد که به طور ضمنی بر فراوانی دلالت دارد. در آن جزیره مردی به نام به جونگ سون با رویای استقلال کشورش پایتخت پادشاهی گوریو را در قرن سیزدهم میلادی ساخت.

او رهبر سامبیولچو بود که واحدی نظامی به منظور نبرد در برابر قوای مغولی به شمار می رفت که در سال ۱۲۳۱ به گوریو حمله کرده بودند.

اعلان جنگ:

چنگیز خان قبایل چادر نشین را در مغولستان متحد کرد و با فتح چین، آسیای مرکزی و اروپای شرقی توانست امپراطوری قدرتمندی بسازد که بزرگترین قلمرو ممکن در تاریخ بشریت را در قرن سیزدهم میلادی پوشش می داد. حتی بعد از مرگش نیز امپراطوری مغول پیشه تصرف جهان را استمرار بخشید. مغول ها در حد فاصل بین سال های ۱۲۳۱ تا ۱۲۵۸ هفت مرتبه به پادشاهی گوریو یورش بردند.

دربار گوریو که از حملات گسترده قوای مغول به ستوه آمده بود، در سال ۱۲۳۲ پایتخت خود را از گه گیونگ در گه سونگ امروزی به جزیره گنگهوا منتقل کرد. آنجا و به مدت چهل سال مقاومت جانانه ای در برابر مغول ها صورت گرفت، مقاومتی که در آن از دریای اطراف به عنوان سپر استفاده می شد.

اما دربار گوریو که از جنگی طولانی فرسوده گشته بود، در سال ۱۲۷۰ تسلیم شد و فرمانی مبنی بر انحلال سامبیولچو صادر کرد. این گروه یک واحد نظامی مخصوصی به شمار می رفت که توسط دولت نظامی گوریو سازماندهی گشته بود اما بعدها در مبارزه بر علیه قوای مغول پیشرو گشت. اما همانگونه که نام آن ” سربازان گزینش شده ویژه ” نشان می دهد، سامبیولچو از تسلیم امتناع ورزید. در اول ژوئن ۱۲۷۰، فرمانده عالی به جونگ سون تحت درفش ” ضد قوای خارجی و استقلال ” عزم خویش را برای نبرد اعلام کرد.

از گنگهوا به جیندو:

مبارزه تاریخی با نام مقاومت سامبیولچو شناخته می شود. جونگ سون خویشاوندی سلطنتی به نام آن سیونگ هواهو را به عنوان پادشاه به تخت نشاند. با رویای یک پادشاهی گوریو جدید، او جزیره گنگهوا را ترک کرد و با هدایت حدود هزار کشتی که با افراد و کالاها پر شده بودند، در سوم ژوئن راه جیندو را در پیش گرفت.

جریان های جزر و مدی با سرعت ۱۳ نات در ساعت که قوی ترین نوع در آسیا به شمار می روند، در دریاهای بین جیندو و خشکی جریان دارند. جزیره به اندازه ای حاصلخیز بود که یکسال کشت می توانست آذوقه مردم را به مدت سه سال تامین کند. ورود به جزیره و اطمینان از امنیت با استفاده از نقطه ضعف قوای مغولی ایده آل به نظر می رسید. این نقطه ضعف آسیب پذیری مغول ها در نبردهای دریایی است زیرا آنها در خشکی رشد کرده بودند و در نبردهای روی خشکی به کار گرفته می شدند.

” دولت سامبیول چو “، گوریویی دیگر در گوریو:

با معرفی خویش به عنوان دولت مشروع گوریو، ” دولت سامبیول چو ” در مرحله نخست در فعالیت های مختلفی درگیر شد. جونگ سون دژ کوهستانی بزرگی به طول بیش از ۱۲ کیلومتر در کوهستان یونگ جانگ ساخت و قصری مجلل درست کرد که از لحاظ شکوه چیزی از قصر پایتخت (گه گیونگ) کم نداشت. این قصر من ول ته نام گرفت. او همچنین جزایر و نواحی ساحلی نزدیک را تحت کنترل خود در آورد و گونه ای از ” پادشاهی دریایی ” را ایجاد کرد. جیندو و مجمع الجزایر مجاور به عنوان دروازه ای به خشکی برای کشتی های باربری عمل می کردند. طبیعتا جیندو قادر بود تمامی غلاتی که به عنوان مالیات به پایتخت فرستاده می شدند را بگیرد. این گروه راسا اقدام به گسیل فرستاده هایی به ژاپن کرد و حتی در جستجوی شکل دادن جبهه ای مشترک با ژاپن به منظور دفع مغول ها برآمد.

همچنین جونگ سون در قلب مردم جای گرفت، مردمی که در جیندو دولت سامبیول چو را ” قوای آزادی ” می خواندند. آنانی که مصمم بودند در برابر مغول ها به پیکار بپردازند، به منظور ملحق شدن به سامبیولچو در جیندو گرد هم جمع می شدند. متاسفانه پادشاهی جدید در جیندو که به نظر می رسید برای همیشه پایدار بماند، در عرض نه ماه به پایان راه خود رسید.

زندگی به عنوان مرد گوریویی تا انتها:

ارتش ترکیبی گوریو و مغول در ماه می سال ۱۲۷۱ ده هزار سرباز و ۴۰۰ کشتی جنگی را بسیج کردند تا یک جنگ همه جانبه را به منظور سرکوب سامبیول چو به راه بیندازند. جونگ سون و سربازانش شجاعانه جنگیدند و به مدت ده روز دوام آوردند. اما قوای متحد که قدرت آتش بزرگ و تسلیحات جدیدی داشتند، سرانجام قصر و قلعه کوهستانی یونگ جانگ را گرفتند. جونگ سون در میدان نبرد مرگی قهرمانانه داشت.

باقی ماندگان سامبیول چو با از دست دادن رهبرشان پایگاه خویش را به جزیره ججو منتقل کردند و در آنجا به مدت دو سال به پیکار پرداختند. اما آنها در سال ۱۲۷۳ پس از حمله قوای متحد مغول – گوریو از بین رفتند. گوریو به یک دولت تابع مغول تقلیل یافت و قبل از از دست دادن موجودیت خویش، به مدت بیش از صد سال تحت حاکمیت مغول ها قرار گرفت. زمان و مکان تولد جونگ سون نامشخص می باشد. در مورد زندگی شخصی وی اطلاعات اندکی موجود است. اما مرد شجاع نیروهای مقاومت سامبیولچو را هدایت کرد و هرگز تسلیم مهاجمین قدرتمند مغولی نگردید. نامش عمیقا بر اذهان مردم گوریو حک شده بود و به نماد دفاع ملی تبدیل گردید.