محاصره قلعه بوسان

محاصره بوسان جین نبردی بود که به تاریخ ۲۴ می ۱۵۹۲ بین قوای ژاپنی و کره ای در شهر بوسان درگرفت. حملات به بوسان و قلعه مجاور داته جین جزو اولین نبردهای سلسله تهاجمات ژاپنی ها به کره (۱۵۹۲- ۱۵۹۸) به شمار می رود.

مقدمه:

قوای تهاجمی ژاپنی مشتمل بر ۴۰۰ کشتی ترابری که ۱۸۷۰۰ جنگجو را تحت رهبری کونیشی یوکیناگا حمل می کردند، در ۲۳ می از جزیره تسوشیما عزیمت کردند و بدون هیچ گونه حادثه ای به بندرگاه بوسان رسیدند. جونگ بال فرمانده بوسان در حالیکه مشغول شکار در جزیره یونگ بود ناوگان تهاجمی  دشمن را مشاهده نمود و برای آماده سازی های دفاعی شتابان به سوی بوسان بازگشت. قایقی حامل سو یوشیتوشی (دایمیو تسوشیما، که عضوی از گروه اعزامی ژاپنی ها به کره در سال ۱۵۸۹ بود) به همراه یک نامه از ناوگان ژاپنی ها جدا شد. این نامه خطاب به جونگ بال فرمانده بوسان بود و در آن از قوای کره ای درخواست شده بود کنار ایستاده و به قشون ژاپنی اجازه دهند تا به سمت چین پیشروی کنند. نامه بی پاسخ باقی ماند و ژاپنی ها صبح روز بعد عملیات پیاده شدن را از ۴۰۰ کشتی مذکور آغاز کردند.

ناوگان چوسون با ۱۵۰ کشتی عکس العملی نشان ندادند و عاطل و باطل در بندرگاه ماندند. این در حالی است که باک هونگ فرمانده نیروی دریایی چپ گیونگ سانگ که می پنداشت این تهاجم ممکن است تنها یک ماموریت تجاری بزرگ بوده باشد، به ون گیون فرمانده نیروی دریایی راست گیونگ سانگ گزارش داد.

فرماندهان قوای ژاپنی کونیشی، سو، ماتسورا شیگه نوبو، آریما هارونوبو، اومورا یوشیاکی و گوتو موتوتسوگو نام داشتند و همگی آنها (به جز ماتسورا) به مانند بسیاری از مردانشان به آئین مسیحی کاتولیک بودند. بخشی از این قشون به رهبری کونیشی به قلعه مجاور به نام داته جین حمله کردند، در حالیکه سو گروه اصلی را در یورش به سمت بوسان هدایت نمود.

نبرد:

در اوایل صبحگاه ۲۴ می ۱۵۹۲، سو یوشیتوشی یکبار دیگر از جونگ بال خواست تا کنار بایستد. او میخواست مطمئن شود که در صورت عدم عکس العمل  کره ای ها، خود و مردانش در امنیت کامل عبور خواهند کرد. جونگ بال نپذیرفت و اعلام کرد که موظف است تا جلوی پیشروی ژاپنی ها را بگیرد، مگر اینکه دستور متفاوتی از سئول دریافت کند. بنابراین ژاپنی ها حمله را آغاز کردند. ژاپنی ها کوشیدند تا در ابتدا دروازه جنوبی قلعه بوسان را تصرف کنند اما متحمل تلفات سنگینی شدند و وادار گشتند تا نقشه را در دروازه شمالی اجرا کنند.

ژاپنی ها در موقعیت هایی با زمین های مرتفع در کوهستان های پشت بوسان ساکن شدند و توسط شمخال هایشان بر مدافعین کره ای داخل شهر آتش گشودند. این اتفاق تا جایی ادامه یافت که آنها توانستند رخنه ای در خطوط دفاعی شمالی کره ای ها ایجاد کنند. کره ای ها که عمدتا با نیزه و کمان مسلح شده بودند، در برابر قدرت آتش دشمن کم آوردند و بعد از مدتی موجودی تیرهای آن ها نیز به اتمام رسید. فرمانده جونگ بال با گلوله ای مورد هدف قرار گرفت و در حدود ساعت ۹ صبح جان سپرد. مرگ جونگ بال باعث فروپاشی روحی ارتش چوسون و سقوط فوری بوسان شد.

پیامدها:

ژاپنی ها به محض رسیدن به داخل دیوارهای استحکامات هزاران نفر را قتل عام کردند. ” سر از تن مردان و زنان و حتی سگ ها و گربه ها جدا شد. “ بر اساس منابع ژاپنی، ۸۵۰۰ کره ای در بوسان به قتل رسیدند و ۲۰۰ تن به اسارت درآمدند.

باک هونگ فرمانده نیروی دریایی چپ گیونگ سانگ از دور به تماشای سقوط بوسان نشسته بود. سپس ناوگانش را که متشکل از ۱۰۰ کشتی از جمله بیش از ۵۰ کشتی جنگی که مجهز به توپ بودند را منحل کرد. او تسلیحات و تدارکات ناوگان را نیز از بین برد تا به دست ژاپنی ها نیفتند. وی مردانش را رها کرد و به هانسونگ گریخت.

کونیشی روز بعد قوایش را مجددا به هم ملحق نمود و به سمت قلعه دونگ نه واقع در ده کیلومتری جهت شمال شرقی در جاده اصلی سئول پیشروی کرد.

میراث:

با افتادن این بندر به دست ژاپنی ها، منطقه به زمین ورودی برای قشون های آتی ژاپنی ها که در خلال لشکرکشی آنها به کره وارد این کشور می شدند مبدل گشت. از جمله این لشکرکشی ها می توان به ارتشی بزرگ به رهبری کاتو کیوماسا و ارتش نسبتا کوچک تری به فرماندهی کورودا ناگاماسا اشاره کرد. همچنین آن به منبع اصلی آذوقه ژاپنی ها در سراسر جنگ تبدیل شد.

به منظور بزرگداشت نبرد فوق الذکر، مجسمه ای از جونگ بال در جوار کنسولگری ژاپن در بوسان وجود دارد.