ال ، وجه تسمیه های کلی برای« خدا »در همۀ زبان‌های سامی
ال/ ایلو/EL/ Illu/
ال el یا ایل ( لو) Ill(u) وجه تسمیه های کلی برای« خدا »در همۀ زبان‌های سامی است ( مقایسه شود با الله). ریشۀ این اصطلاح موردبحث است آلبرایت Albright معنای « رهبر »را برای آن پیشنهاد می‌کند. برای نخستین بار در میان نام‌های شخصی سامی در دورۀ سومری کهن و سرانجام، در نام‌های هلنسیتی ظاهر شد هنگامی‌که ایل را با کرونوس Cronos یکسان دانستند.
اگر خدایی را که با عنوان ب BE در متون آبلا Ebla وجود دارد به‌جای ال به‌کاربرده باشند، پرستش او در سوریه، در طی اواسط هزارۀ سوم پیش از میلاد برقرار بوده است.
در اوگاریت ، ال، همراه با بعل، یکی از مهم‌ترین خدایان بود و در بخش اعظم اسطوره‌های اوگاریتی به‌ویژه در آقت Aqhat ،کرت Keret ،شاهار Šahar و شالیم Šalim ، نقشی مهم برعهده داشت. ال مانند آن An در بین‌النهرین نشانه قدرت خداوندی و آفرینندۀ جهان بود، و نمایندۀ اصلی ایجاد نظم و ترتیب در سطح کیهانی و سیاسی به شمار می‌رفت. صفات او شایستگی وی را به‌عنوان« اب. شنم ab šnm » به معنای« پدر سال‌ها »( یا متعالی) تأیید می‌کند. او کاهن همۀ خدایان بوده است به‌استثنای بعل که او را همیشه« پسر داگان» می‌نامیدند. به‌عنوان ملک mlk « پادشاه» برجهان و همچنین بر خدایان حکومت می‌کند. او منبع قدرت سلطنتی است و بنابراین، پادشاه روی زمین را پسر ال می‌نامیدند ( مانند کرت) .ترل Trel « ال گاو نر Bull Ell », اشاره به نیروی بارور کنندۀ اوست وظیفۀ بارور کردن را برعهده‌دارد_ بعل در مقایسه با ال « گوسالۀ گاو نر» نامیده می‌شود. نیروی جنسی ال موضوع بحث‌های علمی بوده زیرا، بعضی از اسطوره‌ها ظاهراً، در مورد قدرت و توانایی ظاهر Šahar وشالیم Šalim او مبهم هستند. لقب آب ادم b adm« آدم ابو البشر»، احتمالاً دربرگیرندۀ این جنبۀ جسمی و اجتماعی اوست. جالب توجه آن‌که از این بابت بیشتر نام‌های کهن، مرکب از ال ظاهراً، اشاره به تولد کودک و کودکی دارد و Itpn il dpid به معنای« ایل رحیم ومهربان»، اشاره به آرامش او دارد. برخلاف بعل ، ال آرام است و بی‌درنگ خشمگین نمی‌شود.
در تصویر سازی ها، این خدا را با ریشی بلند و به حال نشسته نشان می‌دهند و حال‌آنکه بعل، گام‌های بلند برمی‌دارد و آذرخش در تاب می‌کند. رابطۀ ال با بعل موردپژوهش دانشمندان بسیار قرارگرفته است. متون اسطوره‌شناسی گوناگون حاکی از نقش میان این دو خدا است. شاید این امر، مربوط به فاصله میان نسل‌های چند ال کهن و بعل جوان و تکامل مذهبی، یا به سبب گروه جامعه‌شناسی مختلف در درون جامعۀ اوگاریتی باشد که در آنجا، ال برای ساختار طایفه ای و آموری چوپانی و بعل برای جمعیت شهری و درباری باشد.
یک خدای باستانی
