سرگذشت آگوم دوم یکی از شاهان کاسی در بابل باستان

کاسی‌ها با سی و شش پادشاه در مدتِ ۵۷۶ سال و ۹ ماه، طولانی‌ترین سلسلهٔ پادشاهی در بابل بوده‌اند. پایان سلسلهٔ مربوط به سال ۱۱۵۵ پیش از میلاد است. تاریخ آغاز سلسلهٔ کاسی‌ها احتمالاً به سدهٔ هجدهم پیش از میلاد می‌رسد. یعنی زمانی که حاکمانِ سلسلهٔ حمورابی هنوز کنترل بابل را در دست داشته‌اند.^[۱]

خلاصه سنگ نبشته

آگوم خویشتن را: خلف نورانی خداوند شوکامونا و پادشاه کاسیان و پادشاه بابل که آشنوناک را با عدهٔ کثیری آدمیان مسکون ساخته و پادشاه پادان و آلمان و پادشاه گوتیان بی خرد و دیگران می‌خواند.

او می‌گوید که مجسمه‌های خدایان را که هیتی ها پس از تاراج بابل با خود برده بودند از حانا (کو حانی) و فرات وسطا، به بابل بازگرداند.^[۲] بدین قرار آگوم دوّم در نقش وارث و جانشین شاهان بابل ظاهر می‌شود. وی تا زمانی که شاهان حمورابی در بابل حکومت می‌کردند، قادر نبود آن شهر را اشغال کند، ولی چون پسر اورشی گوروماش بود نمی‌توانیم دوران سلطنت او را متأخرتر از آغاز قرن شانزدهم پیش از میلاد بدانیم.

آگوم‌دّوم فقط پادشاه بابل نبود و خویشتن را پادشاه پادان، آلمان، کوتیان می‌خواند. آلمان همان حلوان یا کوهپایه‌های زاگرس بر سر راه بخش علیای رود دیاله می‌باشد. امّا پادان را محتملا همان کوه پادیر مزکور در کتیبهٔ ملکه آنوبانی‌نی که در قرن هفتم پ.م. در حدود کوهستان شمالی عیلام قرار داشته باید شناخت.

سرزنش کوتیان

آگوم از جایگاه والای شکوه و بزرگی نویافته و برده پرورانهٔ خویش ایشان را مردم بیخرد می‌خواند باید گفت که آنان در فهرست القاب وی، نمایندگان سرزمین پهناوری بوده‌اند که بعدها شمال غربی کشور ماد را تشکیل داد و در آن عهد مسکن قبایلی بود که در عصر جماعات بَدَوی زندگی می‌کردند.^[۳] بنابراین آگوم دوّم پادشاه کاسی مدعی حکومت یا لااقل سلطنت بر بخش مهمی از سرزمینهای ماد آینده بود.

آثار کاسی

به احتمال قوی آنچه مفرغ‌های لرستان نامیده می‌شود مربوط به قبایل کوهستانی کاسی می‌باشد. اینها مقداری مصنوعات مفرغی هستند که بر اثر حفریات وحشیانهٔ سالهای پیرامون ۱۹۲۰ و ۱۹۳۰ در ناحیه لرستان و بخصوص در ناحیه هرسین – بر جاده کرمانشاه خرم‌آباد – بدست آمده و به اروپا منقل شده‌است.