ریشه های عزاداری محرم و عاشورا
شعار هایی که چند قرن است شیعیان برپا میدارند، به وسیله آل بویه آغاز گردید. توجه آل بویه به شعارهای مذهب شیعه و برپا داشتن آنها ، ناشی از علاقه نسبت به اهل بیت و ضدیت با اعمال بنی امیه بود. از جمله کارهای بنی امیه این بود که روز عاشورا را عید میگرفتند و خوشحالی میکردند. این امر بر شیعه و پیشوایان شیعه بسیار گران و تأثر آور بود. آل بویه نخست به این امر توجه کردند که روز عاشورا را روز عزا اعلام نمایند تا این سنت منحوس بنی امیه از میان برده شود. تعطیلی و عزاداری عاشورا با کیفیتی که از قرنها قبل معمول بوده اکنون نیز معمول است از زمان آل بویه آغاز گردید.
آنان به یاد واقعه کربلا و به مناسبت عظمت و اهمیت این روز دستور دادند در روز عاشورا تعطیل عمومی شود. حتی نانوایی ها و دکان هایی که مواد خوراکی مردم را میفروختند بسته شود مردم لباس عزا بپوشند زن ها شیون کنند و این رسم سالها اجرا گردید .در زمان آل بویه ساکنان محله کرخ از محله های بزرگ و قدیمی بغداد (که اکنون نیز همین نام معروفست) چون شیعه بودند در روز عاشورا عزاداری میکردند به این نحو که دسته جمعی در کوچه و بازار حرکت مینمودند .دستور عزاداری و تعطیل عاشورا را اول بار معزالدوله در سال ۳۵۲ ه.ق صادر کرد .
یافعی در این باره گوید : در این سال (۳۵۲) در روز عاشورا معزالدوله به اهل بغداد دستور داد ماتم به پا دارند و نوحه گری کنند دکانها را ببندند و جلو در آنها پلاس آویزان نمایند ، طباخان را از پختن طعام منع فرمود زنها موی کنان و مویه کنان بیرون آمدند گویند این نخستین روز بست که بر شهدای کربلا عزاداری شد.ابن جوزی در وقایع سال ۳۵۲ گوید: معزالدوله دستور داد مردم در عاشورا گرد هم برآیند و اظهار حزن کنند در این روز بازارها بسته شد ، خرید و فروش تعطیل گردید . فصابان گوسفند ذبح نکردند . در این روز بر حسین نوحه گری شد و ماتم به پا گردید.ابن کثیر در وقایع همین سال گوید : که اهل تسنن قدرت منع شیعه را از این کار نداشتند زیرا عده شیعه بسیار ، نیروی پادشاه با ایشان بود . از این تاریخ بعد تا اواخر آل بویه این مراسم هر سال اجرا میشد .
