میدان نقش جهان

میدان نقش جهان، در زمان صفویه به جای باغ بزرگی که در همین محل قرار داشت و نقش جهان نامیده می شد، ساخته شد. این میدان برخلاف نقشه بسیاری از میدان های جهان، به شکل مستطیل و دارای ابعادی به طول ۵۶۰ متر و عرض ۱۶۰ متر است. از ویژگی های این میدان، وجود ساختمان های بسیار مهم و بازاری دوطبقه در اطراف آن است. بناهای پیرامونی این میدان که هرکدام، مظهری از هنر و خلاقیت هنرمندان و مهندسان و صنعتگران ایرانی هستند، عبارتند از: بنای کاخ عالی قاپو، مسجد امام (شاه)، مسجد شیخ لطف الله و سردر قیصریه. میدان نقش جهان که در سال ۱۳۱۰ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شده بود، در اردیبهشت ماه ۱۳۵۸ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شد.