یی اوک گیونگ

ایجاد پیشه ای جدید:

در ژوئن سال ۱۹۲۶ در خلال دوران حاکمیت استعماری ژاپنی ها بر کره، ایستگاه پخش گیونگ سونگ در سئول پخش آزمایشی خویش را آغاز کرد. در آن زمان مسئول تکنولوژی و تولید پخش شخصی به نام نو چانگ سونگ بود. زمانیکه او روی آنتن جمله ” این بنگاه پخش آزمایشی ما می باشد ” را به زبان می آورد، وی در این فکر بود که بهتر است این جمله توسط صدای یک زن ارائه شود. چانگ سونگ از آن روز در جستجوی یک گوینده زن بود. او سرانجام پس از یک آزمون صدا توانست شخص ایده آل را پیدا کند. نام گوینده زن یی اوک گیونگ بود. یی به عنوان اولین گوینده در کره راه را برای زنان کشور به منظور تعقیب این پیشه جدید هموار کرد.

تحصیل در ژاپن به لطف پدری آینده نگر:

پدرش یی هاک این آزمون خدمات مدنی کشوری را در خلال دوران نیمه روشن دودمان چوسون گذراند. بلافاصله پس از اینکه یی اوک گیونگ در سپتامبر سال ۱۹۰۱ در سئول به دنیا آمد، پدرش مدیر گمرکات دریایی اینچون شد. او بعدها به عنوان دبیر زبان انگلیسی در مدرسه جه ریونگ خدمت کرد.

زمانیکه ژاپن در سال ۱۹۱۰ کره را از حق حاکمیت خود محروم کرد، او موقتا در آندونگ (دندونگ امروزی در منچوری) ساکن شد. سپس به شهر شانگهای نقل مکان نمود. یی در منچوری در گمرکات انگلستان مشغول به کار شد. او به تنها دخترش اوک گیونگ لباس پسرانه پوشاند. یی بر خلاف فضای اجتماعی آن زمان معتقد بود که زنان نیز بایست به تحصیل علم بپردازند. از این روی که هیچ مدرسه متوسطه ای برای دختران در منچوری وجود نداشت، او تصمیم گرفت تا دخترش را برای تحصیل به ژاپن بفرستد.

متاسفانه این پدر روشنفکر همزمان با تحصیل دخترش در ژاپن به علت ذات الریه جان سپرد. یی اوک گیونگ مجبور شد به اینچون بازگردد. اما مادر یی تمایل داشت تا دخترش تحصیلات خویش را ادامه دهد. بنابراین او دخترش را به دبیرستان دخترانه اینچون که مدرسه ای ژاپنی بود فرستاد.  یی در حالیکه قبل از فارغ التحصیلی از دبیرستان برای ورود به کالج پزشکی توکیو آماده می شد، با نو چانگ سونگ دوست دوران دبستانش پیمان زناشویی بست.

اولین گوینده کره ای:

” چند روز پس از اینکه ایستگاه پخش شروع به کار کرد، شوهرم از من خواست تا در بنگاه پخش همکاری داشته باشم. او گفت که به یک صدای زنانه نیاز دارد. “

این جملات چیزی است که یی از پس زمینه آغاز پیشه اش به عنوان یک گوینده به یاد دارد. شوهرش چانگ سونگ در راه اندازی یک ایستگاه پخش جدید در کره سهیم بود و بعدها مسئول تکنولوژی و تولید شد. در آن زمان گویندگی یک حرفه به شمار نمی رفت و هیچکس دوست نداشت تا این شغل را انجام دهد. کارمندان مرد به نوبت برای ایفای نقش گوینده مورد استفاده قرار می گرفتند. اما چانگ سونگ بر این باور بود که صدای یک زن بسیار موثرتر خواهد بود.

پس از اینکه یی به عنوان یک گوینده زن برگزیده شد، صدای وی هر شب به مدت دو و نیم ساعت در رادیو به سمع شنوندگان می رسید. در آن روزها رادیو به عنوان یک جعبه جادویی قلمداد می شد و مردم از شنیدن صدای انسانی که در فضا به پرواز در می آید متحیر می گشتند. صدای یک زن که از رادیو سرازیر می شد به سرعت به موضوع روز مردم شهر تبدیل شد.

مردم در ایستگاه رادیو ازدحام می کردند تا زن گوینده را ببینند. آنان متناوبا پنجره های آنجا را نیز می شکستند. یی چنان شخص محبوبی بود که به خاطر عدم جلب توجه در انظار عمومی برای رفت و آمد به محل کار از ریکشا استفاده کند.

یی بر این گمان بود که پیشه اش به عنوان یک گوینده به طور کلی برای زنان کره ای مهم است زیرا در جامعه ای که زنان به ندرت خارج از خانه کار می کردند یک شغل بیشتر برای زن کره ای در دسترس قرار می گرفت.

ترجیح خانواده بر وظیفه اجتماعی:

اما زمانی که فرزند دومش نو میونگ جا بدنیا آمد، یی تصمیم گرفت تا شغلش را ترک کند. فرزند دومش نو میونگ جا نام داشت که کسی جز طراح مد مشهور نورا نو نبود. نو چانگ سونگ اولین مجری در کره و یی اوک گیونگ اولین گوینده آن بود. شاید این پیشگامان در صدا و سیمای کره بودند که الهام بخش و مشوق حرفه شغلی دخترشان در زمینه مد شدند.

یی ۹ فرزند داشت. او تصمیم گرفت تا حرفه اش را برای انجام امورات منزل ترک کند. علیرغم دوران کاری کوتاهش، اولین گوینده کشور اثر متمایزی در زمینه صدا و سیمای کره به جای گذاشت. این اتفاق در زمانی افتاد که زنان اندکی یک حرفه را در جامعه دنبال می کردند و صدا و سیما یک حوزه جدید تلقی می شد.