شکست بایزید ایلدرم از تیمور لنگ
تیمور لنگ رئیس قوم تاتار خود را از بازماندگان چنگیزخان مغول می دانست.
تیمور در جوانی از اسب سرنگون شده و پایش شکست و به علت اینکه شکستگی پایش به خوبی مداوا نشد ، لنگ می زد و به همین دلیل لقب تیمور لنگ را گرفت. البته به گفته برخی از مورخان لنگی پای تیمور ناشی از ضربه تبر در میدان جنگ بوده است.
او یک مسلمان متعصب و یک فاتح بی رحم بود. تیمور ابتدا افغانستان کنونی و ماوراء النهر را فتح می کند. سپس به مغولان یورت طلایی که در روسیه مستقر بودند یورش برده و دست به کشتار آنها می زند.
مغولان برای فرار از کشتارهای تاتارهای تیمور وارد خاک اسلاوهای مسکووی شده و به نوبه خود آنها را تحت فشار قرار می دهند.
تیمور لنگ سپس با لشکریان خود به سلطان دهلی که در شمال هند سلطنت می کرد حمله کرده و لشکر سلطان دهلی را در روز ۱۷ دسامبر سال ۱۳۹۸ میلادی در منطقه پانیپات درهم می شکند.
تیمور پس از غارت دهلی به سوی ایران حرکت می کند و در سر راه خود شهرها را ویران و غارت کرده و میلیون ها نفر از اهالی ایران را به قتل می رساند.
سپس نوبت به بغداد و دمشق می رسد تا شاهد وحشیگری های تیمور و تاتارهایش باشند.
تیمور پس از فتح بغداد پایتخت سابق خلفای عباسی ، شهر را ویران کرده و مردم شهر را قتل عام می کند و زنان و دختران و پسران جوان را به اسارت می گیرد.
شهر دمشق توسط تیمور به آتش کشیده می شود و ساکنانش به سرنوشت سایر شهرهایی که توسط او فتح شده بودند ، دچار می شوند.
تیمور پس از این فتوحات متوجه منطقه آناتولی قلمروی سلطان عثمانی بایزید اول ملقب به ایلدرم می شود. بایزید اول سراسر آناتولی و بخش های وسیعی از اروپای مرکزی و بالکان امروزی را فتح کرده بود از قدرت فوق العاده ای برخوردار شده بود و ارتش قدرتمندی در اختیار داشت.
لشکریان تیمور علاوه بر تاتارها شامل سربازان ترک آسیای مرکزی ، سیبری بودند و تیمور ۵۰ فیل جنگی نیز داشت.
لشکریان سلطان بایزید نیز از اقوام گوناگون تشکیل شده بود ، آنها نیز در فنون جنگی به مهارت لشکریان تیمور بودند اما در کشتار ، غارت ، تجاوز و چپاول هنوز به پایه آنها نمی رسیدند.
ستون اصلی لشکر بایزید را ینی چری ها و ۴۰ هزار سوار صرب تشکیل می دادند.
سرانجام دو لشکر در آنقره در مقابل یکدیگر صف می کشند و جنگ خونینی درمی گیرد که علی رغم جنگاوری ینی چری ها و سوارکاران صرب لشکر بایزید ایلدرم از لشکر تیمور لنگ شکست خورده و خود او به اسارت تیمور در می آید.
در روز ۲۸ ژوییه سال ۱۴۰۲ میلادی تیمور لنگ فاتح تاتار در آنقره سلطان بایزید ایلدرم سلطان عثمانی را به سختی شکست داد و او را به اسارت گرفت. رفتار تیمور مطابق همیشه نسبت به مغلوب بی رحمانه بود.
به نوشته بسیاری از مورخان تیمور، سلطان بایزید را مانند یک حیوان در یک قفس آهنی زندانی می کند و به عنوان یک غنیمت جنگی به همراه می برد.
بایزید بر اثر آزار و ایذای فراوانی که متحمل می شود پس از ۸ ماه اسارت در قفس آهنی در روز ۹ مارس سال ۱۴۰۳ میلادی می میرد. درپی مرگ بایزید قلمرو اش تجزیه شده و پسرانش مدت ۱۰ سال بر سر تصاحب سلطنت عثمانی با یکدیگر می جنگند.
تیمور نیز عاقبت بهتری ندارد ، او به سوی شرق بازمی گردد و در روز ۱۸ فوریه سال ۱۴۰۵ میلادی در سن ۷۰ سالگی جان می سپرد ، بی آنکه فردی برای مرگ این فاتح بی رحم که میلیون ها نفر را به قتل رساند و شهرهای آباد را به ویرانه تبدیل کرد ، افسوس بخورد.
سرزمین های پهناوری که تیمور فتح کرده بود تجزیه می شوند و پسرانش مدتی سلطنت نواحی مختلف فتوحات پدری را در دست داشتند ، اما سرانجام سلطنت های آنها نیز منقرض می شوند.
فتوحات ، غارت ها ، کشتارهای تیمور لنگ برای ایجاد یک امپراتوری بزرگ بی نتیجه بودند و پس از مرگش این امپراتوری نابود شده و به غیر از شهر هرات چیزی برای بازماندگانشان باقی نماند ، مگر نام تیمور لنگ که در تاریخ به عنوان یک فاتح خونخوار و بی رحم برای همیشه ثبت شد.
آدمی تشنه قدرت است واز خون بیگناهان سیراب میشود وجالب اینجا است که آخرش هیچ واقعا چرا تیمور این همه نبرد وخونریزی کرد و درنتیجه مرد نه حکومتی ماندگار گذاشت نه اسمی نیکو حیف که این همه نبوغ نظامی سرانجامی نداشت