شورش بوگاچف ؛ ۵ سوال درباره بزرگترین خیزش در تاریخ روس

شورشی به رهبری قزاق یملیان بوگاچف ، که بعدها لقب جنگ دهقانان را گرفت ، امپراتوری روسیه را در اواخر قرن ۱۸ لرزاند. پس از سرکوب این شورش «شبح بوگاچف» در روسیه امپریالیستی تا زمان فروپاشی آن در سال ۱۹۱۷ خاموش ماند.

۱. چه چیز این قیام را تا این حد مهم کرده است؟

شورش بوگاچف در سپتامبر ۱۷۷۳ شروع شد و به سرعت از مرکز روسیه به سیبری پخش شد. بنا بر گزارش ها ، بیش از یک میلیون نفر در این شورش علیه اشراف و امپراتوری مشارکت داشتند ، قوم باشکیر ، تارتارها و سایر اقوام روسیه با یک هدف مشترک متحد شدند.

بسیاری از آن ها نیز مخالف تغییرات اعمال شده در روش زندگی سنتی خود بودند. روسیه تا دو انقلاب اوایل قرن بیستم که منجر به سقوط این امپراتوری شد ، شاهد چنین ناآرامی های گسترده ای نبود.

در اوج قیام ، شورشیان توانستند یک ارتش منظم ، ۱۰۰۰۰۰ نفری را تشکیل دهند. در واقع هدف رهبر قزاق آن یمیلیان بوگاچف رژه پیروزی در مسکو بود و همین امر مقامات را وادار کرد تا با استفاده از توپ ها ، مسکو را مستحکم کنند.

دولت کاترین دوم به دنبال حل و فصل و پایان جنگ روسیه با ترکیه بود تا بتواند بهترین سربازان خود را برای سرکوب شورش به خاک خود بازگرداند. الکساندر پوشکین آنقدر مجذوب قیام بوگاچف شد که دو کتابش را به این موضوع اختصاص داد.

۲- بوگاچف که بود؟

در واقع بوگاچف مردی بود که توانست امپراتوری قدرتمند را با طغیانی که خود هسته آن بود متزلزل کند ، یک قزاق عادی ​​اهل منطقه دن بود. در ابتدا بوگاچف به ارتش پیوست و علیرغم اینکه سربازی شجاع بود از ارتش فرار کرد. او به عنوان فراری چندین بار توسط مقامات اسیر شد اما همیشه راهی برای فرار یافت.

در سپتامبر سال ۱۷۷۳ ، او شورش کوچکی را در سرزمینی که قزاق های اورال در آن حضور داشتند ، شروع کرد.
در آن زمان قزاق ها به دلیل تعهدات مربوط به خدمت سربازی ، از موقعیت ویژه ای در روسیه برخوردار بودند ، زیرا آنها جنگجویان ماهر و ترسناکی بودند. با این حال ، برخی از امتیازات دولتی آن ها توسط دولت مرکزی باطل شد.

به همین دلیل آن ها شورش کردند ، به رهبری بوگاچف که خود را به دروغ امپراتور پتر سوم خوانده بود (تزار که درگذشته ای یک دهه قبل کشته شد) او تبدیل به یک چهره کاریزماتیک برای قزاق های ناراضی شد.

۳. چرا این قیام تا حد زیادی موفقیت آمیز بود؟

این شورش بیش از یک سال به طول انجامید و با وجود اینکه مقامات در ابتدا در محاسبه ابعاد و قدرت شورش دچار اشتباه شده بودند. سرانجام ، دولت مجبور شد منابع زیادی را برای خنثی کردن جنبش اختصاص دهد، اما با این حال جنبش باز هم گسترش یافت. با اینکه ارتش بوگاچف در بیشتر نبردهای مهم از سربازان کاترین دوم شکست خورد، مردم همچنان از مناطقی که ارتش شورشی از آن عبور می کرد به صفوف قزاق ها می پیوستند. بیشتر این سربازان نیز دهقان بودند.
در قرن ۱۸ ، با تقویت شدن نظام زمین داری روسی، وضعیت دهقانان رو به وخامت گذاشت. مورخ پیش از انقلاب «واسیلی سماسکی» استدلال می کند که:

در واقع در جنبش بوگاچف، دهقانان خواسته های خود را برای امپراتوری روشن کردند. آنها آزادی شخصی و زمین می خواستند.

۴. برنامه بوگاچف چه بود؟

برنامه های بوگاچف در مانیفستی که توسط خودش در ژوئیه ۱۷۷۴ منتشر شده مشخص شد. وی به عنوان امپراتور پیتر سوم آزادی و حق دهقانان را برای تملک زمین هایی که خود کشت می کنند اعلام کرد. او همچنین آن ها را از مالیات و عوارض رهایی بخشید. در مانیفست بوگاچف دهقانان و قزاق ها در یک وضعیت قرار داشتند.
با این حال ، این تنها اولین قسمت از آن مانیفست مشهور بود. در بخش دیگر آن از هواداران خود خواست که هر اشرافى را که با او مخالفت کرده ، دستگیر و حلق آویز کنند. پیروان بوگاچف به این فرمان عمل کردند.

بسیاری از مردم در منطقه شورش جان خود را از دست دادند. در یک منطقه ۳۴۸ نفر از اشراف از ۱۴۲۵ نفر آن ها به قتل رسیدند. شورشیان با قربانیان خود بی رحمانه برخورد کردند – هنگامی که یک دژ را به اسارت گرفتند ، پوست فرمانده آن را از بدنش جدا کردند، همسر وی را چاقو زدند ، و به دختر او تجاوز کردند و او را کشتند.

۵. ارتش امپراتوری با شورشیان چگونه برخورد کرد؟

سربازان دولت به همان اندازه بی رحم بودند. آنها ضمن سرکوب شورش ، هزاران نفر را کشتند. بسیاری از افراد قبل از اعزام به زندان های طاقت فرسای سیبری کلمه “دزد” را روی پیشانی آن ها سوزانده شده بود.

بوگاچف و هواداران وی سرانجام در آگوست ۱۷۷۴ شکست خوردند اما باز هم مثل همیشه او با تعداد انگشت شماری از افراد خود توانست فرار کند. با این حال ، بزودی افرادش به او خیانت کردند. و در یک قفس کوچک چوبی به مسکو تحویل داده شد. افسر مسئول حمل و نقل بوگاچف فرمانده مشهور الکساندر سووروف بود.

در مسکو بوگاچف گردن زده شد. قبل از فرود تبر ، او با آرامش و شجاعت رفتار کرد. او زانو زد و از مردم طلب بخشش کرد.
مقامات تلاش کردند نام او را از تاریخ پاک کنند. خانه وی سوزانده شد و روستای وی تغییر نام یافت.

حتی رودخانه ای که شورش در آن آغاز شده از یائیک به اورال مجدداً تغییر نام گرفت. در همان زمان ، همانطور که پیتر استرو ، متفکر مشهور لیبرال روسی نوشت:

بوگاچف راه را برای از بین بردن نظام رعیت داری که سرانجام توسط الکساندر دوم تقریباً یک قرن بعد در سال ۱۸۶۱ انجام شد، هموار کرد.